Lukt soms, soms niet.
Wat alleen een probleem begint te worden is haar gepiep en gejank 's nachts en 's ochtends.
Ze ligt met onze labradoodle in de keuken. Het is een open keuken, van de woonkamer afgescheiden met een hondenhekje. Ze heeft meer dan de helft van de keuken tot haar beschikking, het andere stuk is van de labradoodle, er zit een hekje tussen (van zo'n konijnenren).
Dit, omdat onze labradoodle anders geen rust krijgt. Jack teckel vindt het nogal leuk om bovenop hem te duiken als hij in zijn mand ligt..

Mijn man gaat er 2 a 3x per week vroeg uit, tussen 5u en 6u. Hij laat dan de honden uit, gaat met ze wandelen en bij thuiskomst krijgen ze eten en dan gaat hij op een gegeven moment naar zijn werk.
De andere ochtenden is er iemand beneden tussen 7u en 8u.
Ze piept vaak in de nacht al, dit duurt nooit zo lang (maar we worden er wel wakker van

We negeren dit altijd, mijn man gaat ook pas naar beneden als ze stil is. Als hij de trap af loopt wordt ze al helemaal wild. Weer wacht hij tot ze stil is en doet dan pas het hekje open. Sowieso moet hij zich eerst aankleden etc dus moet ze nog even wachten.
Als mijn man naar zijn werk is, begint ze opnieuw te janken. Soms zet ze haar 'ik ben door iedereen van de roedel in de steek gelaten, help kom terug' huiltje op. Klinkt ook heel dramatisch

Op zich denk ik 'blijven negeren', zal vanzelf een keer over gaan toch? Maar het duurt nu al maanden en er komt niet echt verbetering in.
We hebben in het begin bijna anderhalve week bij haar gelegen beneden. Op een gegeven moment was ze stil en zijn we naar boven gegaan, ging prima.
Ze is nog niet zindelijk, piest overal nog in huis. Ook in de keuken heeft ze een hoek (met kranten) waar ze haar behoefte op kan doen als ze alleen is.
Ze krijgt overdag genoeg beweging en uitdaging. Het maakt ook geen verschil als ze een de dag/avond ervoor lang naar het bos is geweest of we hebben getraind of niet.
Onze andere hond reageert niet op haar, hij geeft geen kik.
Ze heeft water tot haar beschikking.
Een kluifje helpen helpt niet, deze raakt ze niet aan als ze alleen is.
Overdag kan ze prima alleen zijn. Geen stress als we weggaan of thuiskomen en de buren hebben opgelet en horen niks.
We worden inmiddels een beetje wanhopig. We hebben een open verbinding naar boven (geen deuren, behalve de slaapkamerdeuren) en zowel wij als onze kinderen worden dus bijna elke nacht en ochtend wakker van haar. De kinderen moeten beide naar school en ik moet werken en iedereen heeft hier slaaptekort door die kleine heks

Ik denk al een paar maanden 'gaat wel over, is een fase', maar begin het me inmiddels af te vragen..
Iemand de ultieme tip?

