Mijn konijnen mogen bij mij lekker konijn zijn, ze hebben een grote ren en buiten af en toe een aai kijk ik er meestal alleen naar

Vorige week voelde ik opeens een bult bij Pepper, het vrouwtje van het koppeltje wat apart zit. Pepper geeft graag kinnetjes en zodoende heb ik dat ontdekt.
Ik ben hiermee meteen naar de DA gegaan en 2 dagen later is ze geopereerd aangezien het een abces was.
De uitslag van de DA was alleen helaas niet bepaald rooskleurig. Het abces zit onder de kin, een zeer vervelende plek dus kan helaas ook niet weggesneden worden. Het abces kregen ze niet helemaal leeg/schoon gezien het een erg dikke wand heeft, dus ik zou het zelf nooit schoon krijgen thuis.
Nu is de enige en laatste optie die de DA mij gaf penicilline spuiten (oraal gaan konijnen dood van) maar niet zonder risico's aangezien konijnen niet goed tegen penicilline kunnen etc. Dus de DA mij geleerd te spuiten en doe ik dat om de dag. Dit is de enige en laatste kans op herstel voor mijn meisje wat lang kan duren. De DA gaf aan dat vooruitgang pas na enkele weken zichtbaar is

Maar mijn meisje lijd echt onder de penicilline, het ene moment denk je: als ik vanmiddag thuis kom is ze er niet meer, het andere moment scharrelt ze wat rond of zit ze karton te slopen. Net zoals vanmorgen, ik zag echt een levenloos konijntje, ga ik ze net eten geven, komt ze uit haar huisje en eet gezellig brokjes met haar vriendje en loopt nog wat rondjes.
Een van haar pootjes hinkt ze al mee (komt denkelijk door het abces, aangezien die bult er nog steeds zit) en haar ogen staan wat dof. Van de andere kant eet ze nog goed.
Ik vind dit echt moeilijk om een grens te stellen, wanneer is het genoeg en wanneer moet ik stoppen?
Ik moet 1,5 maand lang penicilline spuiten, maar na de spuit voelt ze zich zo ellendig!
Herstel is pas te zien na enkele weken en het is haar laatste kans op herstel maar oh wat heb ik het er moeilijk mee!
Ik wil m'n meisje niet opgeven en moet gewoon huilen als ik er aan denk maar ik wil haar ook niet zien lijden

Ik heb nu voor mijzelf een grens gesteld, zolang ze eet gaan we door, zodra zij stopt, stop ik ook.
Morgen ga ik sowieso de DA bellen ivm haar pootje..
Bedankt voor het lezen, ik moest het echt even kwijt
