Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-16 21:42

Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-16 21:42

Wij hebben een hond van bijna 8, waar we toch best wel gedragsveranderingen aan merken. Zien er wat over het hoofd? Gaat om een gecastreerde Franse Bulldog.

Even een voorgeschiedenis.
Hij is bij ons gekomen als een pup van 11 weken die al eerder een ander baasje had gehad, maar was terug gebracht naar de fokker. Met als reden dat het niet klikte met de hond die ze al hadden.
Bij ons kwam hij samen met een Boxer teef van toen 18 maanden. Hij is altijd super op haar gericht geweest.
Toen hij 2 was kreeg hij rug problemen, conclusie een hernia. Uit diverse onderzoeken is gebleken dat het gaat om een aangeboren vernauwing van het ruggenmerg welke helaas niet te opereren was.
Het advies van alle da's en klinieken was hetzelfde. Niet meer rennen, spelen met de andere hond. Kort gezegd kwam het erop neer dat we hem eigenlijk in een glazenkooitje moesten stoppen. Voor ons was dat geen optie (natuurlijk pas nadat hij weer "goed" was) hem alles afnemen wat hij het liefste deed. Geen lange wandelingen meer, niet meer zwemmen, en vooral niet meer spelen met zijn grootste vriendin.
Wij hadden zelf zoiets "dan maar korter leven, maar wel geleefd". Wel zijn we de lange wandelingen voor hem gaan beperken, want als we dat deden kreeg hij wel weer flink last.

Altijd als hij last had gehad van zijn rug kreeg hij aan soort aanvallen wat lijkt op een Tremor, hoofdschudden alsof hij parkison had.
Dit heeft hij overigens nog steeds wel eens, al word het wel steeds moeilijker om hem eruit te krijgen. Waar we heem eerder een kluifje gaven om eruit te komen werkt niet meer.
Soms kon hij opeens wat feller uit de hoek komen.

Nu is in juli 2015 zijn grote vriendin ingeslapen (tomor in dr keel en buik/borstholte). Omdat we op voorhand erg bang waren dat hij het er heel moeilijk mee zou hebben, hebben we hem bewust meegenomen. Eenmaal ingeslapen wilde hij direct niets meer van hem weten en wilde maar 1 ding en dat was de deur uit en weg.
Waar wij bang voor waren dat hij weg zou kwijnen leek mee te vallen, al was de focus nu op mij gericht.
Als ik met de avond naar stal ging weigerde hij te eten en deed dat pas als ik weer thuis was.

Vorig jaar kreeg hij een klein bultje op zijn borst/buik (net achter zijn voorpoten). Precies op een rot plek, want is net het gedeelte waar ze op liggen.
We zijn hiermee bij de da geweest. Deze kon niet met zekerheid zeggen wat het was.
Heeft wel geprobeerd er een functie uit te halen maar er kwam alleen bloed uit. Voor de da voelde het apart, net alsof hij met de naald in zand zat.
Eigenlijk wilde de da de bult niet weghalen. Dit omdat deze plekken 9 van de 10 keer opengaan omdat ze er teveel op liggen. Eenmaal open heel moeilijk weer dicht te krijgen. Niet eerder weghalen als die vanzelf open zou gaan.
Bij een second opinie kregen we hetzelfde advies.
Bult word wel steeds wat groter. Soms is die zacht, soms keihard, rood en warm.

Maar de laatste tijd word hij steeds feller en feller. Blaft op alles wat hij hoort en ziet.
Maar ligt soms als een doodsbang hondje te trillen, kruipt alsof hij gigantisch op zijn kl*ten heeft gekregen. Ziet en hoort prima, dus daar kan het niet aan liggen.

Poept met enige regelmaat is huis. Soms dagen achter elkaar en zo een paar weken weer niet.
Maar vandaag was echt het diepte punt.
Vanmorgen toen ik beneden kwam: 2x gepoept en in huis geplast.
Vanavond toen mijn man en zoon even voor buiten waren is hij dus blijkbaar stiekem naar boven gegaan. In de slaapkamer van mijn zoon gepoept en in de kamer van mijn dochter geplast.
Normaal komt hij al nooit boven. En de achterdeur stond open, dus bij echte super hoge nood kon hij naar buiten. Al was hij een uurtje ervoor nog uit geweest en had alles gewoon netjes gedaan.

We gaan morgen sws weer contact opnemen met onze da, dus optie hoeft niet aangedragen te worden.
Maar ik heb het idee dat we iets over het hoofd zien, of zou die bult toch wat anders wezen?

Verder eet en drinkt hij prima. Is blij levendig, speelt nog volop.

**Geplaatst**: 07-09-16 21:59

Re: Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst: 07-09-16 21:59

Het is misschien wat aan de jonge kant maar dementie komt voor bij honden. Wellicht kan dit iets zijn?

Het bultje opzichzelf staand kan niet zulk gedrag teweeg brengen. Tenzij het bultje wel een tumor is die eventueel is uitgezaait.

Ik vind het zelf moeilijk om je verder wat te kunnen zeggen zonder zelf de hond te hebben gezien. Dat je naar de dierenarts gaat is ieder geval een goed plan.

Hebben jullie zelf onlangs iets veranderd in huis of het leven van de hond?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-16 22:36

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-16 22:36

Wij hebben zelf altijd het gevoel gehad dat de bult dus wel verkeerd is. Dit is overigens door de da niet bevestigd.

Nee hebben we ook al even goed onder de loep genomen, maar is in huis niets veranderd.

Dement vind ik hem eigenlijk niet overkomen. Ik heb het eens opgezocht op internet, maar op een ongelukje na is het het enigste symptoom.
Hij is juist ook enthousiast als er iemand komt. Bij een enkeling krijgt hij wat lekkers, en weet ook precies van wie.
Twee weken geleden toen het zo warm was zijn we toch even naar het strandje geweest hier vlakbij. Nou hij wist precies hoe hij er heen moest rennen, en plonsde zo te water. Ondanks dat hij hier toch al een jaar of 2/3 niet meer was geweest.

Maar super bedankt voor het meedenken.

**Geplaatst**: 08-09-16 08:43

Re: Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst: 08-09-16 08:43

Ik vergelijk even met mijn Engelse bulldog van bijna 11 jaar.

Die wordt wat dement en plast sinds het laatste jaar af en toe in huis, ontlasting altijd buiten. Ze vergeet dingen en dan vooral dat ze gegeten heeft.
Als wij eten mag ze niet op de bank, ook die regel is ze vergeten en als wij haar daar met zachte hand(klein duwtje tegen haar billen) aan herinneren wil ze weleens happen naar onze handen.

Daarnaast had ze vorig jaar een bult in haar hals, bij een punctie kwam er bloederig vocht uit. We zijn boor de zekerheid begonnen met een kuur antibiotica en daarmee was de bult weg. Uit lab onderzoek kwam ook niks bijzonders.

Hebben jullie al geprobeerd hoe de bult op AB reageert?

Bij een kortsnuit op leeftijd moet je altijd afwegen of je het risico van de narcose nog aangaat. Ik snap wel dat jou DA er niet op zit te wachten om de bult weg te halen met alle narcose risico's.

Wat is de gemiddelde leeftijd van een Franse bull?

Het plassen en poepen op de slaapkamers is makkelijk op te lossen met een traphekje. En verder goed opletten, extra rondje lopen en als hij alleen thuis blijft zijn verblijf erop aanpassen. Mandje en waterbak in de gang zodat hij niet het hele huis ondersmeert.

Wat voer je en hoe is de samenstelling van zijn ontlasting? Van veel brokken krijgen ze enorme drollen, van vers vlees vaak klein harde keutels waardoor ze minder vaak aandrang hebben en als er wel wat in huis ligt zijn ze makkelijker op te ruimen.

**Geplaatst**: 08-09-16 09:08

Re: Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst: 08-09-16 09:08

Tumor in het hoofd, tia/hersenbloeding gehad?
Onze hond heeft dit ook gehad en helaas was dit een aflopende zaak omdat het steeds erger werd.
Hij werd daardoor ook onbetrouwbaar, wat erger is dan in huis plassen.

Sterkte

**Geplaatst**: 08-09-16 09:13

Geplaatst: 08-09-16 09:13

Ik zelf zou op dit moment knopen door hakken.denk dat inderdaad iets in zijn hoofd speelt .je kunt hem wel in de medische molen gooien maar of je dat moet willen.verder sterkte.

**Geplaatst**: 08-09-16 13:47

Geplaatst: 08-09-16 13:47

Ik weet niet hoe erg de hernia is bij jouw hond, maar bij onze hond was de hernia zodanig erg dat hij ontzettende pijn had - En ontlasting ook maar liet lopen.

Dit was wel een extreem geval - Bij onze hond was er op zaterdag een hernia geconstateerd ( gillen van de pijn ) en zondag is hij ingeslapen na goed overleg met de dierenarts, achterkant was al verlamd en zijn ontlasting kwam er ook via de voorkant uit.

Is het niet dat hij rillerig is van de pijn eventueel?

Iets anders kan ik helaas niet bedenken.. Maar ik zag hernia en in huis plassen/poepen en dat trok bij mij eigenlijk gelijk in verband..

**Geplaatst**: 08-09-16 13:55

Re: Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst: 08-09-16 13:55

Ik persoonlijk zou willen weten of sommige gedragsveranderingen niet uit pijn voortkomen. Eenvoudig te testen met een pijnstiller, zoals rimadyl. Een bult die van afmeting en consistentie verandert, kan ook een abces zijn, hoeft niet per definitie een tumor te zijn. Heeft hij daar antibiotica voor gehad? Dit zou natuurlijk ook pijn kunnen veroorzaken. Ik heb laatst bijna een knoop doorgehakt toen bij mijn hond een bult niet op antibiotica reageerde en dus op een tumor leek te wijzen. Gelukkig is hij toen alsnog open gesprongen. Nog een kuur antibiotica erachteraan heeft het toen opgelost.

**Geplaatst**: 08-09-16 14:39

Geplaatst: 08-09-16 14:39

Speedster schreef:
Ik persoonlijk zou willen weten of sommige gedragsveranderingen niet uit pijn voortkomen. Eenvoudig te testen met een pijnstiller, zoals rimadyl. Een bult die van afmeting en consistentie verandert, kan ook een abces zijn, hoeft niet per definitie een tumor te zijn. Heeft hij daar antibiotica voor gehad? Dit zou natuurlijk ook pijn kunnen veroorzaken. Ik heb laatst bijna een knoop doorgehakt toen bij mijn hond een bult niet op antibiotica reageerde en dus op een tumor leek te wijzen. Gelukkig is hij toen alsnog open gesprongen. Nog een kuur antibiotica erachteraan heeft het toen opgelost.

Deze hond heeft ook nog eens een hernia,die zeer ernstig is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-09-16 21:58

Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-16 21:58

AB heeft hij idd gehad en daarmee is de bult niet minder geworden (kuur van een week of 2/3).
Heeft onlangs een tijdje op de Metacam gestaan en daarop ook geen verandering. Hiervoor idd een tijdje rimadyl maar ook geen verandering.

Als ik kijk wanneer hij echt last van zijn rug heeft dan loopt hij anders, meer met een gekromde rug. En loopt dan liever niet dan wel. Dat is nu niet het geval. Daarmee zeg ik overigens niet dat het niet zo is.
Dit puur wat ik zie.
Als hij idd goed last heeft plast hij in huis. Maar dan is het soms piepen, en dan loopt hij een plasspoor door de kamer, tuin etc. Ook dat is dan anders......

Wel hebben we besloten de bult niet te laten verwijderen. Niet alleen vanwege de narcose. Maar ook willen we hem de ellende niet aandoen mocht het wel open gaan.
Om dat goed te kunnen verzorgen, hebben we om eerlijk te zijn ook wel een probleem. Dat gaat een paar keer per dag met minimaal 2 personen een heel gevecht worden. Is met dat soort dingen dan toch wel een neuroot (is hij altijd al geweest). En eigenlijk willen we hem dat niet aandoen.

Onze vaste da was vandaag niet aanwezig, en aangezien hij eigenlijk hem het meeste behandeld willen we met hem het gesprek aangaan.

**Geplaatst**: 09-09-16 11:31

Re: Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst: 09-09-16 11:31

Jullie hond heeft intervertebrale discusdegeneratie, of iets heel anders?
Hersentumoren komen helaas ook regelmatig voor bij dit ras.

Ik zou inderdaad overleggen met de DA en samen een besluit nemen. Probeer reëel te zijn tegenover je hond, hij moet nog wel een leuk leven hebben.

Sterkte met je beslissing.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-16 11:48

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-16 11:48

In mijn vorige post helemaal vergeten te zeggen. Maar wil iedereen bedanken voor het meedenken!
En ervaringen, tips of andere reactie's zijn welkom.

Vandaag contact gehad met onze vaste da.
Om eerlijk te zijn, is het gissen en zijn antwoord was eerlijk en duidelijk.
Ga je hem alle ellende van alle onderzoeken aandoen?

Doordat we hem al een tijdje op de metacam gehad hebben, en daarmee geen verbetering was denkt hij niet direct aan pijn. Want dan had het toch minimaal de scherpe kantjes eraf moeten gaan.

Dat de bult een tumor is duidelijk alleen niet of die goed of kwaadaardig is.
Er wederom in haar prikken of een punctie twijfelde hij aan. In geval van een kwaadaardige tumor is dit niet positief. Zeker omdat de bult dan weg gehaald dient te worden, en dat zag hij niet zitten. Zeker niet gezien het feit dat hij al een gedragsverandering laat zien (uitzaaiingen) .
De grote kans op het weer opengaan van de wond. Ook hij was van mening dat hij niet het type hond is om dat hem nog aan te doen.
Ook gaf hij aan dat er mogelijk een ander soort tumor in zijn koppie kon zitten. Zijn ervaring was dat deze op een röntgen vaak niet te zien is. Een MRI vond hij ook geen goed idee. Mede net als bij het verwijderen is de narcose ook iets wat hem tegenhoud.

Betreft het steeds feller worden.
Soms is dat niet te achterhalen. Sommige honden kunnen iets meegemaakt hebben wat het gedrag dus triggerd. Dan kon bv ook iemand wezen die met de nacht voor het raam heeft gestaan.
Hiervoor kunnen we wel medicijnen krijgen omdat eventueel uit te sluiten. Moeten we dan 2-3 weken gaan geven en kijken of we dan een gedrags verandering zien.
Maar dat is pure symptoom bestrijding, en iets wat vaak niet meer overgaat op deze leeftijd.
Zit er wat anders in zijn hoofd in organen die dit veroorzaken heeft dit geen werking op.

Eigenlijk was de da eerlijk en duidelijk, willen we hem al de ellende van alle andere onderzoeken aan gaan doen. Dus bloed, organen (zover mogelijk, ivm narcose).
Het is gaan zoeken naar een speld in een hooiberg en waarschijnlijk lopen er meerdere dingen naast elkaar.

Voor nu afgesproken dat we dit weekend eens goed gaan observeren en de da gaat met de andere overleggen.
Volgende week hebben we weer een bel afspraak staan.
Wij gaan een dagboek bijhouden waar we alles in gaan noteren. Kijken of we iets kunnen achterhalen.

Martinedd schreef:
Jullie hond heeft intervertebrale discusdegeneratie, of iets heel anders?
Hersentumoren komen helaas ook regelmatig voor bij dit ras.

Ik zou inderdaad overleggen met de DA en samen een besluit nemen. Probeer reëel te zijn tegenover je hond, hij moet nog wel een leuk leven hebben.

Sterkte met je beslissing.

Intervertebrale discusdegeneratie, ik heb geen idee om eerlijk te zijn. Komt idd vaker voor bij dit ras.
Wel weten we dat hij een aangeboren vernauwing heeft van het ruggenmerg en hierdoor met enige regelmaat een hernia (al is het gelukkig al 2 jaar geleden dat hij extreem last ervan had). Wanneer zin rug wat gaat opspelen is dat gelijk te zien aan zijn manier van lopen. De laatste 2 jaar kunnen we dit dan tot nu toe voorblijven door hem dan direct op de pijnstillers te zetten.

Het is zo dubbel allemaal. Want verder is hij de blije clown die hij altijd al was. Speelt gewoon, alleen of met ons. Eet (oke voor zijn doen) gewoon, drinkt gewoon.
Maar we gaan hem idd geen ellenlange medische molen doorhalen, hier was de da ook al stellig in.

**Geplaatst**: 09-09-16 12:21

Re: Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst: 09-09-16 12:21

In ieder geval sterkte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-16 12:40

Re: Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-16 12:40

tiwi1969, ik meen dat de gemiddelde leeftijd op 10+ jaar ligt, hangt naar mijn weten ook wel af aan de neus (wel of niet kort).
Die van ons heeft geen ademhalingsproblemen.
Staat de laatste jaren op dezelfde brok. Eerder altijd op vers gestaan (combi van kvv en barf).
Maar uiteindelijk doet hij het op brok beter.
Ontlasting is op brok wel wat meer dan toen op kvv, maar verder gewoon normaal.

marije1109, vind niet dat hij daar de "kenmerkende"symptomen van heeft.
Als het per ongeluk plassen het probleem was, had ik het topic niet geopend. Want in eerdere gevallen kwam dat voor uit zijn rug. Maar ook daarin zie je nu een duidelijk verschil.
Dan laat hij het letterlijk lopen en loopt er een spoor door je kamer. In ieder geval heel blij dat we plavuizen hebben, en dat we via via nog steeds de ouderwetse Detol kunnen kopen.
Maar hij word juist steeds feller en feller. Voor nu is dit overigens niet op ons gericht. Word dat wel het geval, dan klinkt het misschien hard maar dan is het einde verhaal. Durf dat risico niet te nemen met de kinderen in huis.

keona, jij denkt er toch wel deels hetzelfde over als de da en wij. Moeten we hem dat aan willen doen?
Maar aan de andere kant, je wilt wel graag dingen uitgesloten hebben. Niet dat je het gevoel hebben, ik heb er niks aan gedaan.
Maar alles bij elkaar maakt het wel weer moeilijk.

nikilover. De laatste keer dat hij echt extreem last had (lees als je maar naar hem keek piepte hij enorm, lied zijn urine lopen) is nu een jaar of 2 terug.
Toen heeft de da hem ook goed volgespoten met medicijnen, tot 3 keer toe.
Maandag gespoten, dinsdag gespoten, woensdag gespoten. Wel met de mededeling dat hij donderdag weer moest gaan lopen, zo niet was het einde verhaal.
Toen ik met de ochtend beneden kwam liep hij niet, met lood in mijn schoenen de kinderen naar school gebracht, wetende wat me daarna te doen stond. Alsof hij dat wist. Toen ik thuis kwam, stond hij en kwam voorzichtig naar me toe.
Daarvoor was het met een spuit en medicijnen op te lossen.

Speedster. Hij heeft idd al eerder een ab kuur hiervoor gehad waar de bult niet op reageerde.
Ook heeft hij op pijnstillers gestaan en gaf geen verbetering.

**Geplaatst**: 09-09-16 13:09

Re: Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst: 09-09-16 13:09

Wat een moeilijke situatie... Mijn reactie aan de ene kant is dat ik er allang een punt achter gezet zou hebben, nu ik lees dat hij wel eens zo'n pijn heeft dat hij de boel laat lopen, maar als hij nog zo vrolijk en blij is en die pijnlijke momenten onder controle te krijgen zijn met pijnstillers, dan is die keuze ineens niet zo duidelijk meer...

Mijn dierenarts heeft het laatst mooi verwoord: het gaat niet om pijn, het gaat om levensvreugde. Ook met enige pijn kan een hond nog levensvreugde hebben. Dat is niet anders dan bij mensen. Zolang hij dat heeft, heeft het leven waarde voor hem. Meestal merk je heel goed aan een hond als de levensvreugde verdwijnt, dan is een hond er zelf ook klaar voor om te gaan.

Nou is het natuurlijk lang niet altijd zo duidelijk, lang niet altijd geeft een hond daadwerkelijk aan dat het klaar is en dit is geen vrijbrief om dan maar niet in te grijpen. Alleen het is wel iets om mee te nemen bij een overweging. Ook zei hij destijds, en dat vond ik heel mooi dat hij dat zei (omdat ik zelf met de keuze worstelde), dat dit soort beslissingen, die zo vanuit het hart en met alle liefde voor het dier gemaakt worden, niet fout KUNNEN zijn. Elke keuze heeft een keerzijde, langer wachten betekent waan de ene kant wat langer pijn, maar ook een stukje levensvreugde erbij. Daar is geen goed en fout in te benoemen.

Ik heb mezelf voorgenomen dat ik, als ik ooit weer voor zo'n beslissing kom te staan, waarbij er zo'n grijs gebied is en de situatie van een dier zo langzaam achteruit gaat dat er geen duidelijk omslagpunt is dat de beslissing wel heel duidelijk is, dat ik dan van tevoren met mezelf afspreek wanneer genoeg genoeg is. En dan heel concreet: bv als hij vaker dan 1 keer per week een slechte dag heeft, of als hij incontinent wordt, dat soort meetbare dingen. Als dat moment dan aangekomen is, kun je tenminste eerlijk tegenover jezelf zijn en zeggen dat nu het punt bereikt is dat het niet meer eerlijk is tegenover het dier. En dat je die grens bepaald hebt voordat je, uit angst hem te verliezen, het moment maar voor je uit blijft schuiven, omdat je er toen nog iets objectiever tegenaan kon kijken.

Heel verhaal, moest het even kwijt, ik weet hoe moeilijk dit soort dingen zijn. Misschien kun je er wat mee, misschien niet, in ieder geval wens ik je heel veel sterkte en dat je nog maar heel veel van je hond mag houden en genieten zolang hij er nog is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-09-16 16:02

Re: Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst door de TopicStarter : 09-09-16 16:02

Speedster, normaal sta ik er zo ook in. Ik zeg altijd het moet eerlijk blijven tegenover het dier.
Gaf hij maar duidelijk pijn aan, dan was de keuze niet zo heel moeilijk. Klinkt misschien hard, maar zo is het wel zoals ik het zie.

Met zijn vriendinnetje die we vorig jaar juli hebben laten gaan had een tumor in haar keel en borstholte. Ze zaten precies op de plekken van de lymfeknopen, dus was waarschijnlijk ook lymfeklier kanker. Dit hebben we niet verder laten onderzoeken omdat die in haar keer niet te verwijderen was, had geen meerwaarde.
Bij haar hebben we het ook aan moeten kijken, en zelf moeten beslissen. Bij haar hoopte we ook dat ze het zelf zou aangeven dat het genoeg zou wezen.
Zij had eigenlijk alleen zichtbaar last als het warm was, koelde het af dan was het weer de doldwaze boxer die we kende. Stuiterde er dan weer op los. Rende racete met de franse bull.
Uiteindelijk hebben we (of meer ik eigenlijk) de knoop doorgehakt van, het is genoeg geweest. We gingen dagen met flink heet weer krijgen (30+) en dat was voor haar geen doen.
Mijn man zag haar anders, die zag haar niet overdag maar pas met de avond/ochtend als het koeler was (geworden).

Maar hij is van een gemoedelijk mannetje de laatste maanden omgeslagen naar een hondje wat best fel is geworden.
Zo zodra hij wat hoort gaat hij als een malle lopen blaffen, ook als hij maar wat denkt te horen.
Zo kan ik bv niet meer de gangdeur open laten (hij mocht graag op z'n platte kont naar buiten zitten kijken door het raam in de voordeur) maar dit kan gewoon niet meer. Hij vliegt als hij was ziet of hoort zowat door de ramen.

Het ene moment ligt hij te slapen en begint opeens heel hard te piepen/janken. Niet lang, en je kan en mag overal aankomen zonder dat hij reactie geeft.
Of hij komt opeens aanlopen alsof hij gigantisch in elkaar is geslagen. Kruipt onder je benen, gooit zich onderdanig op zijn rug......
Dit duurt overigens vaak wel minimaal een half uur voordat het weer wat normaler gaat.

Maar als er bv visite binnenkomt is hij ook altijd super blij. Begroet iedereen vrolijk en blij, en gaat naar een aai over zijn bol opzoek naar zijn speeltje.

**Geplaatst**: 12-09-16 12:21

Geplaatst: 12-09-16 12:21

Ik heb een hond met hersen bloeding gehad,dus geloof dat moeilijk is enemoment gaat goed andere slechter.maar bij mij is de knoop Door gehakt toen hij plaste en poepte en dan zo soms viel en er in lag.nee dat vond hij zelf ook verschrikkelijk. Met rennen top fit ook echt nog heel blij. Maar soms is het beter heb er nu soms nog verdriet van nu ook met schrijven is al 11jr geleden maar wasmachine mijn echte maatje.soms is beter om gelaten gaan ik zelf zou hond met een hernia wat erfelijk is en nu andere problemen heeft zelf niet in een molen gaan doen.maar ik ben de eigenaar niet,maar weet wel hoe moeilijk het is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-16 07:54

Re: Wie wilt er even mee denken, hond.

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-16 07:54

Het piepen/janken is niet verandert de laatste paar dagen. Omdat hij toch ietsje ging druppelen (komt vanuit zijn rug) hebben we hem weer aan de metacam gezet.
Het druppelen is hierop weer over gegaan, maar de andere klachten/symptomen niet.