Geplaatst Precies een jaar geleden vandaag, dat we jou los lieten. De tumor, die jaren geleden ontdekt was, bleek waarschijnlijk toch niet onschuldig. Medicatie hielp niet, dat wou je niet hebben. Ook in leverworst of een andere lekkernij hoefde jij het niet te hebben, je was op. Dus toen kwam het moment, dat wij hebben besloten je los te laten. Het was jouw tijd meisje, nu mag je weer rennen zoals je dat zo graag deed..
In 2006/2007 kwam je bij ons, helemaal bang door de nieuwe omgeving. Je moest mij niet hebben, je was bang voor mij en waardoor dat kwam wist niet.. Mijn zus daarentegen was jouw beste vriendinnetje en jij de hare. Je mocht mee naar Frankrijk, waar een oud omaatje ons nog vroeg of jij puppy's had. Ze vond je zo mooi.
Een paar jaar later mocht je een keer voor de gein mee doen aan een wedstrijd, wat voor een herinner ik mij niet meer, maar je hebt het goed gedaan; je werd tweede. Twee of drie keer ben je mee geweest op fotoshoot, die foto's hebben we nog lang aan de muur gehad. En het bos vond je zo leuk, gelukkig hebben we hier in het mooie Drenthe genoeg mogelijkheid om te wandelen en dat deden we graag met je.
In 2011 hebben we afscheid moeten nemen van onze oude kat Tickle, dat was voor jou in het begin heel raar. Waar was die oude poes nu heen? En in 2013 kwam er een nieuw gezinslid bij: Twayla kwam als kleine kitten bij ons in. Je was in het begin soms jaloers op de aandacht die zij kreeg, maar je werd zeker niet vergeten. En een jaar geleden, toen jij ons verliet, was zij ook even de weg kwijt. Waar was die malle hond nu heen? Ze springt nog regelmatig langs jouw grafje, alsof ze hoi komt zeggen.
Ik weet zeker dat zij jou net zo erg mist als wij dat doen. Zelfs na een jaar missen we je hier nog steeds. Nu de tuin word verbouwt, zijn er al plannen gemaakt om een mooie gedenksteen bij jouw grafje neer te leggen, omdat alles nu bestraat word. Je bent nog lange niet vergeten Jacky, en dat zul je ook nooit.
Tot ziens kleine meid, het ga je goed
