Geplaatst Ik wilde dit eventjes kwijt. Misschien heeft het niet veel toevoeging, maar voor mij lucht het op.
Een tijdje geleden, zal wel een halfjaar ofzo zijn geweest, ontdekten we dat mijn hond Sies een bult in haar nekvel had zitten. Ze is een basset dus ze heeft zeg maar bij haar keel een hoop vel hangen. Daar zit die bult dus. Die was toen 3 bij 4 cm ongeveer. Redelijk groot dus. Maar volgens de dierenarts kon dat helemaal geen kwaad. Het was gewoon een vetbult, en als de hond er verder geen last van heeft is er niets aan de hand. We moesten wel in de gaten houden of die bult groeit. En ja hij groeit. En nog niet zo zuinig ook. Wat eerst een stukje kleiner was dan een kleine tennisbal, is nu groter dan een normale tennisbal. Dus mam had vanmiddag nog eens naar de dierenarts gebeld voor een afspraak. Want we vertrouwden het niet. Want langzaamaan begint ze er toch wel last van te krijgen. Hij zit zo nu en dan eens in de weg. Verder niet veel speciaals gelukkig, maar toch. Hij groeit hard, en hij zit nu dus in de weg. Dus vanmiddag naar de dierenarts geweest, en ja, de dierenarts vond het toch wel zorgelijk nu. De bult was echt enorm gegroeid. En op de plek van de bult zitten twee slagaders die heel belangrijk zijn. Het zou dus kunnen zijn dat, als we er niets aan doen, die slagaders kunnen vernauwen door die bult, of de bult maakt de slagaders kapot. En bij dat tweede valt er niet veel te redden. Dus de dierenarts wilde het echt weg gaan halen. Maar niet zonder risico. De hond is al oud aan het worden (Sies is bijna 7), daarbij maken die slagaders het dus moeilijk, en je weet niet of die bult ergens aan vastgeklampt zit. Dit is echt een hele moeilijke operatie. En de kans dat Sies het niet overleeft is best wel groot. Gewoon puur omdat die operatie zo lastig is. Nu had ik zo'n voorgevoel dat de operatie niet niks zou zijn, en dat kun je ook wel voorspellen, want die bult is echt enorm groot en hij zit ook gewoon op een vervelende plek. Maar dat de kans op dood zo groot zou zijn, had ik dus niet verwacht.
Woensdag is dus de operatie om 9 uur. Ik hoop echt dat ze er levend vanaf komt. Maar daar gaan we ook gewoon vanuit. Ik heb er ook een goed gevoel over, en van dat gevoel ga ik uit. En als ze zou gaan, de manier waarop ze gaat is toch fijn. Ze hoeft geen pijn te voelen en ze slaapt toch al. Dus ik heb er dan totaal vrede mee als ze gaat. Ik moet zeggen, mijn ogen zijn nu al vochtig. Zou best raar zijn als ze er opeens niet meer is, want ik heb zo'n sterke band met haar. Maar nogmaals, daar gaan we niet vanuit.
Zo, dat lucht wel even op. Ik houd jullie zeker op de hoogte woensdag
