Geplaatst 
Spyker was altijd al een apart ratje. Ik kreeg hem toen hij een half jaartje oud was, en was toen als de dood voor mensen. Door de tijd heen ben ik hem tammer gaan maken, en ons hoogtepunt was uiteindelijk dat hij een paar minuutjes op mijn arm durfde te zitten. Het was een ongelofelijke stresskip, en zat al sinds dat ik hem kreeg zachtjes te weven met zijn koppie.
Laatst ben ik verhuisd, en daar zat hij dan...stil in een hoekje. Geen weven, maar ook niet klimmen. Echt niks. De dagen die zijn gevolgd zaten vol met liefde die hij eindelijk aan durfde te nemen. Hij genoot van mijn lichaamswarmte, zijn fleecekleedjes, babyhapje en druivensuiker met een spuitje in zijn bekje. Zijn laatste tijd was hij gewoon zwak. Hij was op, dat was duidelijk...maar zijn hartje bleef maar gaan. Elke ochtend en elke avond vroeg ik hem, vertelde ik hem, dat wanneer het tijd was hij moest gaan. Hij moest niet blijven voor mij. Aan de andere kant van de regenboogbrug staan mijn rattenvrienden, maar ook andere rattenvrienden te wachten met de meest verrukkelijke maiskolf die je je maar bedenken kan!
Gisternacht is hij vredig gegaan in zijn slaap, en gisteravond is hij begraven. In zijn ''envelopje'', zijn fleecekleedje die ik om hem heen gevouwen heb...met een edelsteen. Mijn moeder had een rozenkwarts gekregen die gevallen was en teruggegeven mocht worden aan moeder aarde, maar ze kon het niet. Na Spyker zijn overlijden voelde dit moment goed. De steen staat voor liefde, zo kan hij zowel in het hier en nu, maar ook in het hiernamaals vol liefde verder gaan
Spyker, kleine vent...dappere strijder! Moedig ding..Je wist dat ik van je hield en je hebt het in je laatste paar dagen pas durven accepteren. Je hebt echte liefde gevoeld, je hebt warmte meegemaakt. Dit is wat ik je al die tijd al wilde geven, en ik ben blij dat je het eindelijk met beide handjes aan hebt durven pakken.
Het ga je goed vriend! We komen elkaar wel weer tegen, dat weet ik zeker !
~Don't cry because it's over, smile because it happened!~
