Vandaag schrok ik op van een gejank. Hummel mijn poes had persweeën en de kleintjes dienden zich dus eindelijk aan.
Gelukkig maar want veel groter kon die buik niet worden.
Het eerste poesje werd binnen 10 na de eerste kreet geboren. Een prachtig grijs cypers poesje, de kleurtjes die je in die Wiskas reclame ziet. Het poesje ademde en piepte, maar was wel heel erg rustig. Moederpoes alleen gelaten en vol trots manlief gebeld dat de kleintjes onderweg waren.

Nummer 2 volgde al snel en binnen een uur had Hummel 4 kittens.
Het viel me op dat het eerste poesje wel heel rustig t.o.v. zijn broertjes en zusjes was. Ook lag hij steeds alleen en ging niet echt op zoek naar een tepel. Vreemd gedrag voor zo'n kleintje.
Ik heb hem gepakt om warm te wrijven en dan aan te leggen. Hier zag ik dat er iets mis was.
Zijn maagje en darmpjes lagen buiken zijn buikje!
Gelijk de DA gebeld die hier echt binnen 10 minuten was. DA bevestigde mijn angstige vermoeden.
Een navelbreuk of open buikje. Hoe je het ook noemen wil. De overlevingskans van dit kleintje was nihil.
2 uur na zijn geboorte moest ik de keuze maken....
De DA heeft hem meegenomen voor een spuitje (die lag in de auto).
Ik ben heel erg blij met de kleintjes die gezond en wel zijn, maar mijn tranen blijven stromen voor dit kleine kereltje.
Je zag hem zo zijn best doen om wel naar die tepel te gaan. Maar hij kon niet, hij had nu al pijn.
Ik had dus maar 1 keuze en dat was hem laten gaan.

De DA vermoed dat er nog 1 of 2 kittens inzitten, dus daar is het wachten op. Mocht er iets misgaan dan komt hij direct terug.
Wel fijn zo'n DA.
Ik hoop ook dat de rest straks gezond en wel ter wereld komt en dat de 3 ukkies die er zijn een leuk nieuw thuis gaan vinden.

Ondertussen is nummer 5 (nu nog nummer 4) ook geboren.