Hij is dan wel geen paard... maar ik vind dat hij ook hier een plekje verdient...
1 uur geleden was ik hier nog nietsvermoedend, mensen condoleren en meehuilen met de mensen... ik doe dit nooit maar nu was er een bepaalde drang die me er toe dreef, ik ben hier 30 minuten geweest. toen moest ik eten, toen ik net begonnen was kwam mijn vader boos de kamer binnen rennen (dacht ik...) even later kwam mijn moeder ook zo binnen en vroeg waar mijn vader was... met haar ben ik mee naar buiten gelopen en toen zei ze me dat Beau dood was... ik heb 15 minuten in het niets lopen staren en kon het maar niet bevatten... uiteindelijk ben ik naar achteren gelopen en daar lag hij... ingewikkeld in doeken en in de houding hoe hij altijd sliep, overal waar je maar keek. hij was hellemaal niet dik maar was liever lui dan moe...
en zo is hij ingewikkeld in doeken begraven... we weten niet wat er gebeurt is maar hij lag voor ons huis in de tuin, naast de weg... er zijn geen wonden te zien en ook geen sporen dat hij aangereden is... hij lag gewoon zo als hij altijd lag... misschien is hij nietsvermoedend midden op het fietspad/weg gaan liggen en is hij toen aangereden... we weten het niet......
hij was altijd zo opletend bij verkeer, net als een mens keek hij eerst goed voordat hij overstak... wij hadden nooit verwacht dat dit hem zou overkomen... we dachten altijd dat hij dood zou gaan aan zijn vele mankementen... zoals astma, en het ene moment veel te dik zijn en het andere moment veel te dun, en zijn epilepsie aanvallen en hij had ook nog eens een slecht hart...
Beau is 9 jaar geworden...
i'll miss you buddy you'll always have a very special place in my hearth'
het lijkt wel alsof alles me tegen zit dit jaar... het gaat slecht op school, geen geluk in de liefde, konijn dood, en nu ook nog mijn lieve Beau...
het voelt zo leeg in huis, nu hij er niet meer is... mijn andere kat ligt op haar kussen op de bank en normaal ligt haar "mannetje" naast haar... ze zoekt hem nu ook , er zielig om te zien!