Geplaatst 
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik moet zeggen en kan ook eigenlijk geen woorden vinden om te beschrijven wat er allemaal gebeurt is afgelopen dagen.
Dinsdag ging je naar de DA en moest je blijven. De dierenartsen hadden het eigenlijk al opgegeven totdat... Ik op bezoek kwam en je leefde weer even helemaal op, het is zo bijzonder om te zien hoe een dier zo kan opleven bij het weerzien van zijn baasje. Woensdag ging je weer mee naar huis en elke dag gingen we heen voor controle, je gal waarde was omhoog en ze dachten aan een ontsteking of galsteen. De kans was er gewoon dat je het haalde. En ik was er van overtuigd dat je gewoon beter werd! Totdat.. Ik vrijdag uit school kwam, je zag er minder uit en we gingen weer naar DA, je moest blijven... en we werden gebeld... het is FIP. het beste is inslapen... Ik kan niet beschrijven wat er toen door me heen ging het is alsof de wereld onder je voeten vandaan schiet alsof alles even weg is. Ik had hem zó graag nog even bij me gehad... de laatste 3 maanden zag ik je alleen in het weekend en nu pas besef ik me hoe weinig ik je meegemaakt heb de afgelopen tijd.. Bijna geen fotos, bijna geen fimpjes gemaakt.
Langzaam begin ik het pas te beseffen, want het voelt niet alsof je weg bent. Je lichaampje ligt hier nog en het lijkt net alsof als ik je aai je weer begint te spinnen en zo opstaat om weer als een gek rondjes te gaan rennen om vervolgens weer verder te slapen, of laten zien hoe knap je bent en doodleuk op comando pootjes geeft , gaat zitten of een heuse spaanse draf showt. Het is zo onwerkelijk ik zou je zo graag willen vastpakken en gewoon net zo lang je in mn arme houden totdat je koude en stijve lichaam weer warm en zacht word en je langzaam weer tot leven komt.. maar ik weet dat het niet zal gebeuren... Maar ik zou gewoon zograag nog even met je samen zijn en van je kunnen genieten.
Net 6 jaar ben je geworden.. en je was ook al 6 jaar bij me. En wat heb ik van je genoten... Ik had gehoopt dat je bij ons oud zou worden en ik nog lang van jou kon genieten want wát was je een kat! Vanaf het begin hadden we eigenlijk al wat speciaals, je achtervolgde me overal, en je sleepte me overal doorheen.
Bedankt voor alles maatje... Bedankt voor deze 6 jaar. Rust zacht...
Poekie
2006-2012
2006-2012
Ons laatste momentje samen... 20 april 2012 een paar minuten voordat je overleed.
Bedankt voor het lezen.
Sorry voor het misschien beetje vage verhaal maar ik kan gewoon geen woorden vinden...
heb echt een brok in mijn keel ervan.. van de mooie gescheven tekst, van je liefde voor je kat van alles! sterkte meid 
