Ik heb gesmeekt of iemand alsjeblieft zijn nekje om kon draaien of een steen op zn koppie kon slaan of wat dan ook om hem maar snel uit zijn lijden te verlossen. Ik kon het niet en wist niet hoe ik het moest doen. Ik ben dan ook heel blij dat een stalgenootje het van mij heeft overgenomen en zijn luchtwegen heeft dichtgeknepen tot het klaar was.
Ik baalde zo ontzettend dat ik het niet zelf heb kunnen doen en was gewoon boos op mezelf dat ik niet sterk genoeg was om het te kunnen afmaken. Alles beter dan het beestje langer te laten lijden.
Als mijn stalgenootje het niet van me over had genomen had ik het waarschijnlijk zelf wel gedaan, omdat je dan móét, maar ben wel blij dat ik het niet hoefde te doen (voelde me wel schuldig dat ik iemand anders ermee opgezadeld heb). We hebben het katje samen begraven onder een struik bij de weilanden. Het was zo'n lief ding

Wat doen jullie in zo'n situatie?
Om even duidelijk te zijn; de dierenarts was absoluut geen optie, het beestje was ten dode opgeschreven en leed echt ernstig. Het was 's avonds en de dierenarts had veel te lang geduurd
