
Vandaag kwam ik aan op mijn werk en dan zet ik eerst mijn tas achter slot en grendel en baan me altijd meteen naar de dieren.
Dan ga ik de konijnen, cavia's en hamsters voeren, vertroetelen zonodig uitmesten ed.
Er zat een konijn en die was anders als anders, dit zag ik meteen waarop ik mijn collega's allarmeerde.
Konijn was slap, futloos, keek dof uit zn ogen. gewoon écht niet OK.
Besloten om haar appart te zetten uit het zicht van klanten. regelmatig controle erop en hopen dat t binnen paar uurtjes mss beter met dr ging.
Maar helaas, ze ging steeds verder achteruit, lag in haar eigen ontlasting.
Heb haar toen ik dat zag, op dat moment opgepakt en ik voelde dat ze niet meer wilde.

Ze legde haar koppie op mijn borst en ademde nog een paar keer en toen was ze er niet meer


Heb staan janken als een klein kind met haar in mijn armen.
Ik zal haar nooit meer vergeten, zo heerlijk brutaal dat ze altijd was, was er als eerste bij om eten te halen en bij de kooi schoonmaken sprong ze altijd minimaal 1 keer uit de kooi waarop ik achter haar aankon

Ik moest t even kwijt, vind het zo erg...
Ik kan al slecht tegen de dood, vooral als zo'n lief nijntje in mn armen heengaat..