Geplaatst 12 juli 2006, DE dag dat ik de trotse eigenaresse van mijn Spaanse zonnetje Vega werd
De airco doet haar goed, en zo nu en dan heft ze met veel moeite haar hoofdje op. Met haar blik op oneindig kijkt ze me aan, ze zucht nog eens diep... Even zijn we bang dat ze zal sterven voordat we uberhaupt thuis zijn, ik had dan ook niet verwacht dat ze in zo'n absurd slechte conditie zou zijn. Toch weet ik het zeker, ik heb er goed aan gedaan haar te redden uit het dodingsstation.
Ze kan niet lopen, wordt gedragen door vlooien en luizen en daarnaast peuter ik ook nog meer dan 32 volgezogen teken uit haar vacht. Haar vacht zit vol modder, en is op sommige plaatsen weggeschroeid (brandwonden) door het liggen op gloeiend hete tegels. Het is duidelijk dat ze recent nog pups heeft gehad, want haar tepels slepen letterlijk over de grond. Door een communicatiefout met de stichting blijkt ze ook nog eens Leishmania-positief (parasitaire ziekte) waarvoor ze blijvend medicijnen nodig heeft. Zit ze onder de littekens, is overduidelijk flink mishandeld maar gaat toch vol vertrouwen naast mij in haar mandje liggen. Ze slaapt, en slaapt...
Drie weken later is ze volop herstellende. De wonden genezen, ze is goede vriendjes geworden met de andere honden en neemt zelfs hun hondenmanieren over door letterlijk hun gedrag te kopieeren. Vega blijkt een super eigenzinnig dier, met een vreselijk lief/trouw karakter. We staan met tranen in onze ogen als we haar voor het eerst op een drafje achter de andere honden aan zien rennen.... Zo trots voelen we ons... Het zielige hoopje hond heeft plotseling haar levensgeluk weer gevonden. Het is geweldig om te zien!
Drie jaar lang mag ik al genieten van dit bijzondere Spaanse zonnetje... Soms kon ik haar vanwege haar verlatingsangst (uit zich in sloopgedrag) wel achter het behang plakken. Maar uiteindelijk maakte haar karaktertje zo enorm veel goed... Ze troost iedereen met verdriet, ontfermt zich over alle andere dieren (verzorgd hen alsof het haar pups zijn) en haalt soms vreselijk grappige capriolen uit waardoor iedereen moet lachen.
Vega overwon al eens een abces aan haar neus, zware kneuzingen aan haar poot, gekneusde ribben door een val, huidinfecties, oorontstekingen, zweren in haar neus, onderging tal van bloedonderzoeken in strijd tegen de leishmania... En altijd kwam ze er weer bovenop. Tot vandaag... Ze heeft een gezwel aan haar poot en bulten op haar borst, bijna 100% zeker kanker... Mijn spaanse meisje... kanker.
We zijn in afwachting van de onderzoeksresultaten, en verdoofd door pijnstillers ligt ze nu naast me op haar kleed... Al sinds 4 uur vanmiddag kan ik alleen maar huilen.. Er is een kans dat ze haar goed kunnen behandelen, maar het zal een zware en lange weg worden... Ze is al ruim 10 kilo afgevallen, en Aan onze vechtlust ligt het niet, maar ik sta met mijn rug tegen de muur. Nog harder moet ik huilen... Het afgelopen jaar heeft ze door banketstaaf dingen al zoveel medische kosten gemaakt (voor ruim 850 euro) dat ik door mijn buffer heen ben. Hoe graag ik haar ook wil helpen, al zou ik de komende maanden nog vaker droog brood eten, ik krijg waarschijnlijk nooit genoeg geld bij elkaar om haar daadwerkelijk te laten behandelen.
Het is crisistijd, dierenartsen zijn niet zo vatbaar voor afbetaling... logisch. Maar dat betekent dat ik mijn lieve meisje op en duur zal moeten laten gaan... Mijn Spaanse zonnetje... Alleen vandaag al bijna 180 euro uitgegeven voor 3 dagen medicijnen/pijnstillers, onderzoek & consult... En geen idee hoever de kosten straks oplopen als de behandeling start. Ik ben kapot van verdriet, en voel me zo enorm machteloos...
Duimen jullie met me mee voor een goede afloop?
Ik moest het echt even van me afschrijven, het voelt alsof alles onder mijn voeten word weggetrokken nu ik weet dat mijn vriendinnetje zo ziek is... Ook gewoon echt even nergens meer zin in, hoe vreemd dat misschien ook is.
dat moest ik even kwijt 
Zoveel voor haar gedaan, en zo te lezen heb je heel veel liefde van haar ontvangen als dank....je hebt haar al 3 fantastische jaren gegeven. 
) 
