hij zat vol met héle kwaadaardige tumoren... het ging zó snel!
hij was een paar dagen terug heel rustig, en wou niet spelen... helemaal niet zichzelf dus..
hij werd ook heel mager, en hij ademde heel moeilijk.. dus wij naar de DA, die luiterde even naar zijn longen en hart, maar dat was allemaal goed.. een paar medicijnen meegegeven, en wij moesten ons maar redden.
maar er was helemaal geen vooruitgang! hij ging alleen maar achteruit!
Zaterdag zag ik dat hij een rood oog had, waar wat rommel uitkwam.. dus wij maakten elke keer dat oog weer schoon..
maar gisterochtend.... Ik schrok me kapot! ik riep hem, maar hij kwam maar niet... dus wij zoeken, en ja hoor, daarkomt hij wankelend aangewandeld... hij had nu 2 rooie ogen! hij zag helemaal niks meer!
ik rende het huis in, dat mij vader de DA moest bellen. De DA kwam, maar ze kon weer niks vinden, dus hij kreeg een spuit en nog wat medicijnen.. toen in de namiddag werd hij wer wat vrolijker! hij kwispelde weer, maar hij zagniet waar je stond, zo blind was hij..
hij wou naar me toe rennen maar hij zag niks dus hij liep eerst tegen de muur op, en toen tegen mij.. Arme hond...
Wij zijn vanochtend meteen naar de kliniek gegaan, maar het was al te laat... hij bleek vol te zitten met Kanker.. er was niks meer aan te doen...
toen hij zij spuitje kreeg, kwam er allemaal bloed uit zijn neus en mond.... de DA had zoiets nog nooit gezien...
mijn moeder en ik kunnen nu niet zonder huilen langs zijn lege mand lopen..

Spike, ik mis je nu al vriend!
je was altijd zo vrolijk, lief en speels.... nooit boos.
maar het is beter zo, je hebt geen pijn meer..



Rust zacht, jongen.