Geplaatst 
Vorige week vrijdag (25 september) kwam Sam tijdens het eten jammerend binnen. Hij was aangereden! We zijn toen naar de weekendarts geweest en die voelde een gebroken staart en zijn linker been/heup uit de kom. Verder voelde hij niet of er iets stuk was. In het weekend knapte Sam wel redelijk op. Zondag at ie zelf wel weer en drinken deed ie zaterdagavond al weer. Hij kon alleen og niet op zijn poten staan, maar dat is logisch met je heup uit de kom. Ook ging hij niet naar de bak, maar plaste hij op het kleedje waar hij op lag.
Toch vond ik na het weekend zijn urine nog niet schoon (dit was nog lichtroze). We konden dinsdagmorgen (29 september) wel voor een foto komen. Hij kreeg daar een licht roesje om te blijven liggen tijdens de foto. Daarna moest ie even blijven. Uit deze foto bleek dat zijn staart op de basis (op de rug) was gebroken. En zijn poot was uit de kom, omdat het kommetje gebroken was. Dit was beide eigenlijk geen probleem, want zo’n heup herstelt wel weer en de staart zou er eventueel wel af kunnen. Het grootste probleem zat bij de zenuwen in het uiteinde van zijn rug (vlak bij de breuk in zijn staart). Deze zenuwen sturen de werking van het laatste stukje darm en blaas aan. Deze waren dusdanig beschadigd dat ie tijdelijk/blijvend daar inwendig verlamd was.
Toen is de benadeling hiervoor gestart. Eerst met zwellingremmers, een katheter, laxeermiddelen en antibiotica, daarna nog met een medicijn die de werking van de blaas stimuleert. Dit medicijn moest afgelopen weekend zijn werk doen. Mocht dit niet werken, dan was er weinig hoop voor ons monster…
Vanmiddag bleek dat Sam hier ook helemaal niet op reageerde. Wel had de veearts nog contact gehad met een expert om het voor ons makkelijker te maken om Sam zijn blaas te legen. Dit zou inhouden dat wij iedere dag 3 x per dag zijn blaas moesten leegdrukken en ook zijn ontlasting eruit moesten drukken. Onze katten moeten vrij kunnen leven en kunnen ronddollen. Wij vonden dit geen waardig bestaan meer voor hem…
Daarom hebben wij ook de heel erg moeilijke keuze te maken om een voor de rest o zo gezonde en vrolijke Sam in te laten slapen. Hij lag lekker op mijn schoot toen hij de verdovingsspuit kreeg en is daarna rustig in slaap gevallen. Wij hebben hem thuis bij de heg begraven. Hij mocht maar 3,5 jaar oud worden...
