Geplaatst Onze 1 jarige chihuahua heeft de meeste pech die je je maar kunt bedenken.
Ze heeft nu al een hernia opgelopen door een kleine struikeling, die misschien wel 10.000 keer goed gaat, en in één geval gaat het fout. En zij is nét die pechvogel.
Nu word ze hiervoor behandeld en word het langzaam aan lichamelijk beter. Maar uit geestelijk oogpunt zit ik nog met wat vragen...
Ze is namelijk mijn hondje niet meer! Ze is compleet een ander dier geworden, die niks meer met mij, of wie dan ook te maken wilt hebben.
Pillen toedienen moet ik met uiterste oplettendheid, omdat ze inneens bijt. Dit heeft ze vroeger nooit gedaan!
Nu weet ik dat dit grotendeels door de pijn heeft moeten komen, maar ook met pijnstillers, wilt ze niks meer van me weten.
Verder wilt ze ook niks meer weten van haar beste honden-vriendinnetje, ik hou ze dus voor de zekerheid absoluut niet meer zonder toezicht samen!
Dit doet me eigenlijk best heel veel pijn, ondanks dat ik weet dat ik het niet persoonlijk moet aantrekken... Ik ben zo bang dat ze nooit meer 'terug' komt.
En ik heb een gigantisch schuldgevoel, misschien heb ik haar wel véél te hard aangepakt en is het allemaal mijn schuld.
