Geplaatst lady Fiona,
25-10-1996~18-09-2009
woensdag 16 september 2009, mn grootste nachtmerrie werd waar,
mn lieve hondje lady fiona moest voor onderzoek naar de kliniek, heb haar sochtends gebracht en kreeg rond 11 uur een telefoontje, ze had een tumor in haar verhemelte en het was onmogelijk om daar iets aan te doen, en of ik haar meteen in wilde laten slapen, heb nee gezegd en ik ben in elkaar gestort achter mn bureau waar ik toen zat.
heb een half uur lopen schreeuwen dat het niet waar kon zijn, heb mn man op zn werk gebeld, en heb hem meteen opgehaald, moest tot smiddags half 5 wachten om haar weer op te halen en heb de hele middag jankend op de bank gezeten met mn man, terwijl we overlegden wat we moesten doen, we konden haar eerst ophalen, en dan een afspraak maken voor de volgende dag om haar te laten slapen, maar ik wist zeker dat ze me met 10 man het huis uit moesten sleuren met haar omdat ik haar niet zou laten gaan,
we hebben de kliniek gebeld en gevraagd of het die middag/avond kon, we wilden haar niet laten lijden en er was geen kans op beterschap, ze had niet veel pijn of last, maar wel last van vocht in de neus en bloed, en dan was ze misschien wel gewoon gestikt na een paar dagen, dat wilde ik haar ook niet aandoen, dat had ze niet verdiend,
het wachten die middag duurde zo vreselijk lang, en ik verachte elke minuut omdat ik niet bij haar kon zijn, en ze maar alleen en zielig in het hokje zou zitten op de kliniek, en ik haar niet nog even kon knuffelen die laatste uren.
het was tijd om te gaan, ik stond te trillen op mn benen.
we kwamen op de kliniek en moesten even wachten op een zeikw**f dat zat te miepen over een mestonderzoek en maar bleef doorzeveren en maar niet snapte hoe je een drol op zand kon controleren, ik keek constant op de klok en zag de laatste minuten wegspoelen.
eindelijk kwam de dierenarts met lady op zijn arm, ik zal die blik van haar nooit vergeten, ze keek en haar ogen werden groot en ze werd helemaal blij, ik zag haar denken Vrouwtje!!! (ze had altijd wat verlatingsangst en kwam altijd naar mij toe voor troost en bescherming) ze was zo door het dolle ons na die hele dag weer te zien, en beet zelfs mn man nog zachtjes in de neus(was hun favo spelletje samen) we hebben nog even geknuffeld, en toen heeft de dierenarts het spuitje va het infuus gegeven, binnen 1 seconde was het al over en lag ze op tafel. we hebben haar meegenomen naar huis en ze heeft een prachtig plekje in de rozentuin voor het huis gekregen, waar ze een grote betonnen teckel op haar heeft staan die haar bewaakt, en een kaarsje (op batterijen) dat ik altijd zal laten branden zodat ze nooit in het donker hoeft te zijn.
veel te vroeg ben je gegaan, je was bijna 13 jaar geworden, maar had altijd de droom dat je minstens 15 zou halen.
vaarwel mn meissie, ik zal altijd van je blijven houden! en ooit op een dag zien we elkaar terug, dat is de gedachte die me nu in deze moeilijke tijden overeind houd.
25-10-1996~18-09-2009
Haar favoriete hobby, lekker op bed liggen.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-YW3SJJE4-D.jpg
of lekker lui in de mand hangen.
riep je voor eten?
http://www.mijnalbum.nl/Foto-ZZXTYRZL-D.jpg
mams met haar twee dochters.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-67GUY7HT-D.jpg
sexy glimlachje
http://www.mijnalbum.nl/Foto-HYTVXHSB-D.jpg
slapen, slapen en nog eens slapen, als het maar bij vrouwtje in de buurt is of op een zacht fluffy dekentje.
http://www.mijnalbum.nl/Foto-M6ZDPMKO-D.jpg
tot ziens moppje.
