Geplaatst 
Deze grote vent is vanavond helaas ingeslapen. Sjouke was een hele mooie Vlaamse Reus die ik 6 jaar geleden van een boer heb gekregen, anders zou hij in de pan belanden. Nou dat kon ik niet laten gebeuren dus deze grote man ging mee naar huis. Hij heeft een paar jaar lekker bij mijn 2 kleine dames gezeten, uiteraard na castratie en toen de meiden overleden waren mocht hij lekker los in de tuin. Voor die tijd zaten ze altijd in een hele grote ren waar de hokken in stonden, dus ze liepen zowiezo al bijna helemaal vrij, maar toen hij alleen was, mocht hij de hele tuin. Aangezien mijn ouders echt geen konijnen er meer bij wilden, wilde ik het hem wel zo prettig mogelijk maken. Hij heeft het goed gehad, was net een hond, elke ochtend stond hij al te wachten op zijn verse groente en voer en zodra de deur van de ren open ging hobbelde hij lekker de tuin in. We hadden geen onkruid meer, als we bloemkool of iets dergelijks aten, kreeg hij de bladeren. Bij de groenteboer op de markt kregen we hele zakken vol groentes mee wat overbleef en dat was elke week weer zo. Dus hij had het goed, alleen kreeg hij steeds weer last van zijn luchtwegen en elke keer kreeg hij gewoon weer een antibiotica kuur, maar nu was het binnen een maand zo'n beetje weer terug en ook had hij arthrose in zijn achterhand, dus vonden we het niet eerlijk om nog een keer een kuur te geven, wetende dat hij al last had van zijn lijf en het ook binnen de kortste keren weer terug zou komen. Dus het besluit werd gemaakt en vanavond om half 7 is mijn Sjouke ingeslapen. De tuin is leeg, geen grote jongen die je komt begroeten, geen gestamp meer als hij vond dat je te lang op je liet wachten met zijn ontbijt.
Het is echt stil in de tuin nu, en die lege ren staart je aan, mijn vader gaat het deze week nog allemaal weghalen, omdat ook hij het er erg moeilijk mee heeft, het was misschien maar een konijn, maar het was wel ons maatje.
Soms is houden van, laten gaan, maar verdorie waarom gaat dat altijd gepaard met zoveel pijn.
