Geplaatst Vanavond om kwart voor negen is ze ingeslapen, Dribbel, de poes die ik vanaf mijn tweede jaar heb, de poes die ik zelf had uitgekozen, de poes die perséé Dribbel moest heten omdat ik grote fan was van Dribbel de hond, de poes die met vier weken bij ons kwam omdat ze verstoten werd door haar moeder, de poes die heet kameraadje van Dikkie Dik is geweest, door dik en door dun altijd samen.
Maar nu niet meer..
Ze was oud, 15 jaar, ze had al een paar jaar geen tandjes meer, ze viel steeds meer in en kreeg een ontstoken oogje maar buiten dat was ze nog zo gezond, ze hield van in het zand rollen, met de zon op haar mooie vachtje, ze hield van op het dak liggen samen met Dikkie. Ze hield van in de struikjes bij de buren in de voortuin liggen zodat niemand haar zag, behalve als je goed keek.
Ze was op, helemaal op, en ik wist het maar dat maakt het niet minder zwaar. Mijn vriendinnetje voor altijd, hoe schuw je ook was bij mij kwam je knuffelen. Met je luide geknor als ik je een knuffel gaf en je gemopper op 'de jeugd' , de kleine Pluis en Fluffy.
Lieverd, je bent en blijft mijn allereerste grote vriendinnetje en je verdiende het niet om een doodstrijd te strijden.
Je hartje deed het volgens de dierenarts niet meer goed vanavond, je longen liepen vol met vocht, dit verdiende je niet.
Je had rustig in je slaap moeten gaan, maar helaas dat mocht niet.
Je vocht niet eens tegen het spuitje, het was goed. Je was zo weg, je was echt op.
Ze heeft haar pootje nog op mijn pink gelegd en toen was ze weg.
Lieverd, het is goed zo.
Je verdient rust, met overal zand om in te rollen, planten om je in te verstoppen en de zon die je altijd blijft volgen.
Met overal bakjes Gourmet gold die je normaal alleen met speciale gelegenheden kreeg, met overal melk om lekker van te snoepen.
Rust zacht lieve Dribbel, je verdient het, echt waar.
Ik ga je missen, je gekke miauwtjes, je mislukte geknor, maar het is goed.
22/04/1994 - 04/07/2009
