Mijn ventje, mijn maatje, mijn kindje. Het hondje die ik vroeger toen we beiden klein waren, kreeg voor mijn verjaardag.
Hij had de afgelopen week ineens een dikke buik. Wel raar, maar we keken het even aan, want ja, hij at goed, dronk goed en wilde graag spelen.
Maar in de loop van de week ging hij moeilijker poepen, alsof het niet lukte. Het werd maar niet beter en zijn buikje werd maar dikker.
Dus vandaag meteen afspraak gemaakt bij de dierenarts; we konden om 10 voor 10 langskomen.
Eenmaal in de behandelkamer werd hij gevoeld en algemene controle. Alles leek wel goed, maar inderdaad, die dikke buik.. Er stond wel erg veel spanning op en de dierenarts durfde zelfs niet meer te drukken. Ze dacht dat het gas zou kunnen zijn en dat er dus een verstopping in zijn buikje zat.
Er zou een foto gemaakt moeten worden om dit te bevestigen. We moesten even wachten en eenmaal aan de beurt ging Stip braaf met haar mee om foto te maken.
Wachten duurd zo ontzettend lang, maar het duurde ook echt heel lang. Ze zijn bijna een uur met hem bezig geweest. Je gaat je steeds meer afvragen wat er aan de hand zou kunnen zijn, waarom het zo lang duurd.
En toen kwam die weer naar buiten, mijn vrolijke kleine mannetje.
Maar helaas was de uitslag niet zo vrolijk als dat mijn mannetje zelf was.
Zijn buikje bleek niet vol te zitten met gas, maar met alleen maar vocht. Dit was eigenlijk het enige wat te zien was op de foto. De darm wordt weggedrukt door al het vocht, waardoor de ontlasting inderdaad moeilijker gaat.
Wat betekent dit vocht? Dat de lever misschien niet goed werkt, de nieren al is die kans klein omdat hij nog normaal drinkt en plast of er is een kans op een tumor die veel vocht maakt. Er kon direct een bloedafname gedaan worden, om de waardes te bekijken van zijn lever en nieren, dit hebben we dan ook maar meteen gedaan. Hier horen we vanmiddag nog de uitslag van....
Helaas is er geen kans op echt iets 'goeds', omdat het aan de nieren of lever moet liggen, waar ze hem nog iets mee kunnen helpen. Of het zal een tumor zijn en dan kunnen ze eigenlijk nog weinig voor hem doen.
Hij is verder al heel de week erg vrolijk, ook bij de dierenarts. Eet goed, drinkt goed, speelt veel etc. Hij lijkt dus geen pijn te hebben of zich ziek te voelen.
Bij de dierenarts heeft hij nog een spuitje met plaspil gekregen, om in ieder geval vocht kwijt te kunnen. Zo hebben we nog aantal plaspillen meegekregen.
Nu eenmaal thuis weet mijn kleine ventje eigenlijk niet zo goed wat hij met zichzelf aanmoet. Wil veel drinken en plassen natuurlijk. Maar hij lijkt ook een beetje van slag. Ligt niet zo ontspannen als normaal en ligt af en toe zachtjes te piepen.

Ik wil hem zo graag helpen, maar kan verder niets doen!
Sorry voor het lange verhaal, maar moest het kwijt..
Ik ben helemaal van slag.. En heb morgen een examen die ik voldoende moet halen, al is er gelukkig nog een herkansing voor. Ik kan nu echt niet goed leren..
Nog een foto'tje van mijn kanjer!

