Geplaatst 
Dusty, mijn kruising schapendoes van 13 wil graag zo dicht mogelijk bij mij of mijn vriend in de buurt zijn. Als we bijv. naar het toilet gaan, ligt hij altijd bijna voor de deur (nog net ver genoeg ervanaf, dat de deur normaal open kan). Vrijdagavond maakte hij blijkbaar een inschattingsfout, want toen ik de deur open deed, raakte ik hem net in z'n linkerzij. Helemaal niet hard, maar hij piepte wel even.
Nog geen 5 minuten later wilde ik hem een koekje geven, maar hij wilde hem niet
Ik kreeg gelijk al het gevoel dat er iets niet in orde was, want normaal gesproken is hij echt dol op eten. Mijn vriend wilde vervolgens naar buiten met hem om te kijken hoe zijn urine en ontlasting eruit zouden zien en raakte zijn buik aan. Nou, hij jankte echt alles bij elkaar 
!!Natuurlijk hebben we gelijk de dierenarts gebeld en we konden gelijk terecht. Daar constateerde de dierenarts dat zijn slijmvliezen twijfelachtig bleek waren (bloedwaarden waren wel goed), maar verder leek zijn doorbloeding nog goed. Na palpatie van de buik, die eerst strak en gespannen was en daarna wat meer ontspande, keek ze zijn achterpoten na en hij reageerde een beetje pijnlijk toen ze zijn rechterachterpoot strekte. Hij kreeg een injectie met pijnstiller en tabletten (Rimadyl).
Het was ongeveer 1 uur 'snachts, toen we thuiskwamen, dus we gingen bijna gelijk slapen.
Om 4 uur 's nachts werden we allebei wakker, omdat hij lag te piepen. Ik ging bij hem kijken en hij kwispelde toen hij me zag. Nou piept hij ook weleens zo in z'n slaap (tijdens een droom ofzo) en hij kwispelde, dus we vielen weer in slaap.
Zaterdagochtend rond 8 uur wilde mijn vriend hem uit gaan laten, maar Dusty wilde niet meer opstaan. Hij tilde hem uit zijn mand en toen hij hem op zijn poten zette, viel hij direct om, begon heel hard te janken (ging echt door merg en been!!), hij liet zijn urine lopen en begon erg te trillen.
Ik heb de dierenarts vervolgens gelijk weer gebeld en ben er letterlijk heen gescheurd met hem! Zijn slijmvliezen werden namelijk ook steeds bleker.
De dierenarts heeft vervolgens zijn bloed weer onderzocht en daar kwam uit, dat hij bloedarmoede had en het leek alsof hij richting shock zou gaan. Ze stak een naald in zijn buik om te kijken of er bloed in de buikholte zat en ja...dat zat er dus in.
Ze stelde voor om hem open te maken en te kijken waar de bloeding vandaan kwam. Ze vermoedde een milttumor
Ze zei er wel bij dat als ze een tumor zouden vinden samen met nog meer uitzaaiingen, ik waarschijnlijk de beslissing zou moeten nemen hem ter plekke in te laten slapen, zonder hem eerst wakker te laten worden. Dat zou immers niet eerlijk zijn tegenover hem...
De operatie begon en ik mocht erbij blijven (vanwege mijn opleiding paraveterinair). De operatie heeft zo'n anderhalf uur geduurd! Zijn ingewanden zagen er gelukkig goed uit, behalve inderdaad zijn milt. De milt was wel normaal qua grootte, maar er zaten een aantal bultjes op, waarvan er twee aan het bloeden waren. Hij is in elk geval verwijderd en opgestuurd naar Utrecht voor onderzoek. Ze hebben ook een halve liter bloed uit zijn buikholte gehaald (het is maar een hond van nog geen 20 kilo)!!
Als de uitslag van het miltonderzoek aangeeft dat de tumoren kwaadaardig zijn, heeft hij niet meer zo lang te leven. Doordat de tumoren zijn gaan bloeden en het bloed met tumorcellen de buikholte is ingelopen, krijg je zeer snel uitzaaiingen namelijk.
De operatie heeft hij gelukkig goed doorstaan en 's avonds mocht hij al naar huis, omdat't zo goed ging met'm!! Echt ongelofelijk wat zo'n oudje dan nog aankan. Het gaat nu nog steeds hartstikke goed gelukkig!
Sorry voor het lange verhaal, maar moest het even kwijt !!
