Hij zou bij mij in de opvang komen, maar de hond die ik op proef geplaatst had komt toch weer terug, het gaat niet zoals we verwacht en gehoopt hadden, dus het kan niet doorgaan.
Daarnet kreeg ik een mail van degene die nu nog zijn baasje is (dat zou ik dus worden, i.v.m. afstandscontract dus het is in dit geval geen advertentie voor derden ) Mocht ik echt niks kunnen vinden via bokt, dan komt ie alsnog bij mij in huis, maar dat is voor hem ook niet eerlijk. Ik woon niet heel erg groot, heb al 2 honden en een kat, en t andere opvangertje erbij. Daarnaast werk ik op het moment ook vrij veel buitenshuis vanwege zieke collega's en vakanties. Dus ook geen ideale situatie, maar dat is de situatie waarin hij nu verkeerd ook niet.

Hier de mail:

Verdorie...
In een moment van even niet op letten, heeft Tijger gebeten naar mijn dochtertje.
Ze rende op hem af terwijl ik even iets nakeek op de computer.
Hij heeft haar geraakt in haar lip.
Het valt godzijdank mee...
Maar het is natuurlijk overbodig om te zeggen dat ik volledig van de kaart ben.
Ik heb hem een schop gegeven toen hij beet, daardoor schoot hij weg.
(Was zonder schoenen, dus hij heeft zelf niets.)
Hij luisterde meteen wel naar mij. Ik stuurde hem naar zijn bench en dat deed.
En hij zit nu af en toe nog na te grommen. En is zeer op zijn hoede.

Ik kan dit niet langer meer aan zo. Hij moet nu echt weg.
Het is nu echt te gevaarlijk.
Ik hou heel veel van die hond.
Maar ik ben zelf ooit in mijn gezicht gebeten door een hond.
Plastische chirurgie gehad en veel pijn.
En kan ik echt niet laten gebeuren bij mijn dochter.
Bij kinderen is dat echt niet te 'repareren'.

En de kleine begint nu echt dingen te zeggen zoals: Waarom Tijger zo boos? Tijger niet bang zijn voor *naam kindje*!! (huilend)
Dus voordat ze een volledig verkrampt beeld gaat krijgen rond honden, moet ik er echt een streep onder gaan zetten met Tijger.
Ze kan niet nog een trauma voor de rest van leven hebben iedere keer als ze een hond ziet.

Enfin... je hoort dat ik mede mezelf aan het overtuigen ben.
Ik ben zeer verdrietig, maar blijkbaar werkt het echt niet meer.
Ik weet dat hij niet gevraagd heeft om een kindje. En dat hij alleen maar instinctief reageert. Dat weet ik... Maar ja, dat helpt dus niets.

Sorry dat ik met al mijn emoties nu deze mail schrijf, maar ik heb het gevoel dat ik dat nu moet doen. Want over een uur ben ik wederom excuses aan eht verzinnen voor Tijger. En dan is het weer wachten tot het volgende onbewaakte moment.




Tijdelijke opvang is prima, maar een blijvend plekje zou natuurlijk het beste zijn!
Informatie en foto's over Tijger staan op http://www.hondenherplaatsing.eu/Tijger.htm

Kun je Tijger op wat voor manier dan ook helpen, dan hoor ik graag van je!
Mijn telefoonnummer is via pb op te vragen, maar staat ook op mijn site.