Geplaatst Paar dagen geleden zijn we bij de dierenarts geweest voor de jaarlijkse enting/controle. Ik begon al meteen te mopperen dat mijn toch al veel te mager katje nu nog meer was afgevallen. Dierenarts netjes overal even gevoeld, hartje geluisterd, en constateerde een hartruis. Keuze 1 was om ze meteen een hartmedicijn te geven en te kijken of dat werkte en keuze 2 was om beestje fatsoenlijk te laten checken bij een specialist, dus een echo te maken van het hart. Uiteraard voor keuze 2 gegaan en dus zijn we vandaag zijn we met onze 13-jarige stamboomloze pers-achtige poes naar de specialist geweest voor een echo van het hart. Even terzijde, wat is dat een dure hobby zeg, even een echo maken! Op de rand van de echo zag ze e.e.a. wat niet in orde was, dus ze stelde voor om ook meteen een echo van de nieren/lever te maken, gezien de klachten. Poesje nog een beetje meer geschoren en ook daar echo gemaakt. Arme poes bleek een hoop cystes in haar nieren te hebben en ook een enkele in de lever. Ze zei al meteen dat we ons om het hartje niet zoveel zorgen moeten maken, maar om de nieren wel! Het arme ding krijgt aanstaande woensdag bloed afgenomen om de nierfunctie te bekijken.
En dan nog even voor de bokkers die nu denken "goh, daar heb je weer zo'n doos die lukraak een kat heeft gekocht". Nee, zo was het niet! Het verhaaltje is iets anders gegaan. Ik heb onze poes weggehaald uit slechte omstandigheden. Ze heeft het de eerste drie (?) jaar van haar leventje waarschijnlijk gewoon goed gehad. Totdat haar baasjes besloten dat ze niet meer samen wilden zijn. De vrouw des huizes heeft de poezen bij haar ex-echtgenoot achter gelaten die ondertussen in een flat woonde die niet eens voorzien was van vloerbedekking en waar amper meubilair aanwezig was. Ik wilde eigenlijk geen kat (sterker nog, ik had helemaal niks met katten!), maar men overtuigde mij ervan dat ik toch echt even mee moest gaan kijken naar die zielige katten aan de overkant. Ik mee.... Komt me daar een hardstikke schattig harig wezentje tegemoet gerend en ploft voor mijn voeten neer. Echt een schatje. Mevrouw van de overkant die bij mij was (ze voerde de katten zo nu en dan, anders kregen ze gewoon veel te weinig van hun eigenaar), was erg verbaasd, want dit exemplaar kwam meestal niet zo snel aangerend. Tja, toen was de keuze snel gemaakt. Beestje daar op het kale beton achterlaten, met een vent die er niet naar omkijkt en met een kattenbak die door drie katten tot aan de nok toe en eromheen was volgepoept, of het diertje meenemen. Meteen meenemen vond ik niet handig, aangezien ik niet zoveel van katten wist. Dus afgesproken dat ik het wollebaaltje een dag later zou komen halen. Snel bij iedereen info gevraagd, nodige spullen aangeschaft en een dag later onze Davy opgehaald. Ik dacht eerst dat ik haar nog wel "even" dik kon krijgen, maar ze is die tien jaar dat ik ze heb nooit boven de 2,8 kilo uitgekomen en altijd aan de magere kant gebleven.
Het is een geweldig beestje gebleken, zo stronteigenwijs als iets, arrogant, slaat zonder moeite een grote hond op z'n bek, maar ook een trouwe dame die niets liever doet dan gezellig bij je zitten en dan het liefst ALTIJD. De naam pers past prima bij haar, ze perst zich altijd overal tussen, plaats of geen plaats, zij moet erbij! Het risico dat het katje iets zou mankeren is dus altijd aanwezig geweest, aangezien ik ook helemaal niks van de voorgeschiedenis wist. Die blabla van de oude eigenaar heb ik wel aangehoord, maar als je er zo mee omgaat en maar een beetje "in het rond fokt" dan hecht ik er allemaal niet veel waarde aan. Ik weet niet of ze nu wel 13 is, misschien is ze ook wel ouder. Ik betwijfel zelfs of ze wel "Davy" heet, of dat dat de naam van een van de andere katten was. Maar dat doet allemaal niet terzake, ik wil gewoon dat ze de tijd die haar nu nog rest bij ons, ook nog gelukkig is. Poes had al heel veel priveleges, nu zijn er dat nog wat meer geworden. Ze mag nu o.a. boven op bed slapen overdag, als ze behoefte heeft aan een wat rustiger plekje waar onze kater niet komt. Hoe goed kun je je personeel africhten hé.
Man en ik hebben besloten dat we te zijner tijd weer een plaatsje in ons huis ter beschikking stellen voor een volgend speciaal gevalletje. Dat zal geen kat zijn die we zoeken, maar een kat die ons zoekt, die op ons pad komt en die wel een goed huisje gebruiken kan.
Sorry voor het lange verhaal, maar het is wel fijn voor mij om het op te schrijven.
Dus als er bokkers zijn die hun ervaringen willen delen, of speciale dingen hebben waar ik aan moet denken of die ik juist absoluut niet moet doen, ik hoor het graag!
Plaatje van het slachtofferje:
