Geplaatst Het is allemaal eind december 2008 begonnen Toen lag hij ineens voor oud vuil in zijn mandje en had koorts, hoge koorts. In de eerste instantie dachten de dierenarts en ik aan een vechtabces (het is een wildebras). Hij had een zere plek bij zijn flank dus het zou best kunnen. Na een kuurtje antibiotica, 10 dagen Synulox, zou hij op moeten knappen.
Dat opknappen gebeurde ook in de eerste instantie maar eind januari begon hij weer terug te vallen. Hij at slecht er werd daardoor steeds magerder verder was hij wel levendig. Wat toen al wel opviel was dat hij veel meer water dronk dan voorheen. Opnieuw naar de dierenarts, dit keer geen koorts maar een keelontsteking en gereutel in zijn longen. Dat hij veel meer dronk zou door de keelontsteking komen. Weer een antibioticakuur, opnieuw Synulox, dit keer wat langer namelijk 15 dagen.
Het sloeg allemaal net niet helemaal aan en Boris ging in de tussentijd ook nog slechter eten en viel nog meer af. Ook bleef hij veel drinken. Hij was verder overigens wel erg vrolijk en levendig.
Dus toch nog maar een keer naar de dierenarts en dit keer kreeg hij een prednisonkuur. Zijn longen klonken nog steeds wat vol en hij zou door die kuur ook meer eetlust krijgen. Een bloedonderzoek was niet nodig en ze voelde ook niet raars.
Ik ging dat weekend lekker carnaval vieren in Maastricht en mijn ouders passen dan op. Op de weg terug belde mijn vader al op...hij was nu helemaal niet goed... Boris was koud, had een bolle vacht en zat heel stil verstopt in een kartonnen doos.
Meteen naar de dierenarts dit keer een andere praktijk. Ze vond hem erg slecht en voelde ook een vergrote rechternier. Dat had de andere dierenarts 3 dagen daarvoor niet gevoeld? De volgende dag meteen een bloedonderzoek laten doen. De uitslag was verrassend in die zin dat zijn nierwaarden uitstekend waren. Uit die test bleek verder dat zijn lever- en galwaarden iets verhoogd waren maar zijn witte bloedlichaampjes en verder alles wat op een ontsteking duid waren heeeel hoog. Kortom ergens in zijn lichaam woekerde een ontsteking die tot nu toe niet op de antibiotica reageerde. De diagnose was op basis van dit bloedonderzoek een galgangontsteking. Weer een antibioticakuur mee omdat het dit keer een andere merknaam Clavubactin (ook een andere dierenarts) was had ik niet door dat het eenzelfde werkzame stof was als de 2 kuren daarvoor.. Met de prednison mocht ik stoppen omdat het schijnbaar niets deed, in mijn ogen heeft het alles zelfs verslechterd. Ook kreeg ik een zak K/D voer mee.
Ik heb ook nog gevraagd of het niet erg was dat hij vrijwel niet meer at. Volgens mijn dierenarts was dat niet erg omdat zijn lever en gal dan tot rust kwamen? Tegen dat advies in ben ik toen al begonnen met een beetje dwangvoeren.
Op dat moment spuugde Boris helaas alles uit wat in zijn buik kwam..water, eten alles en er kwam zelfs oud bloed mee... Hij was ook koud (oren, neus) en kon ook bijna niet lopen en sleepte zich al zijn buik over de vloer door het huis. Hij wilde zelf nog wel drinken maar af en toe was zijn hoofd te zwaar en verdronk hij bijna in zijn waterbakje.. Ook begin hij piepend adem te halen. Dit was het punt waar op ik dacht hoe lang gaan we door en lijdt hij onnodig.
Dus de volgende dag toch maar weer naar de dierenarts voor antibraakmiddel en vocht. Achteraf bedacht ik dat ze dat de dag ervoor ook hadden kunnen geven want toen had hij die klachten ook al. Dit keer was er een andere dierenarts op de praktijk en hij wilde graag een echo maken van die vergroote nier. Op de echo was een cyste op de nier te zijn. Zijn nierwaardes zijn goed dus het werd niet als een probleem gezien. Boris knapt helaas nog helemaal niet op ook niet een piepklein beetje..
Ten einde raad ben ik een dag later naar Eric Laarakker, holistisch dierenarts in de Bilt, gegaan. Het consult bij Eric Laarakker was bijzonder. Er aardige mensen en mooie locatie. Boris was erg ontspannen op de behandeltafel, hij wilde ook niet zoals normaal terug in zijn transport mandje kruipen Hij lag gewoon prinsheerlijk en hield alles in de gaten. Door de stress leek hij daar beter dan thuis..
Het eerste wat Eric zei was dat Boris erg ziek was en dat hij niet kon garanderen dat hij hem beter kon maken. Daarna begon uit over de uitslag van het bloedonderzoek.Hij vond de diagnose van de galgangontsteking een beetje raar. Zijn waarde voor de gal was in de bloedonderzoek iets verhoogd maar niet schrikbarend, idem de leverwaardes. Verder zag hij in het bloedbeeld ook vooral die enorme ontsteking. Hierna is de Boris doorgemeten met een Lechner-antenne (klinkt vaag en dat is het ook) hieruit kwam naar voren dat de rechternier ontstoken is. Dit is dezelfde nier als waar bij de echo van mijn dierenarts een soort cyste te zien was. Dat laatste wist Eric toen trouwens nog niet. Al met al leek het een nierbekkenontsteking in de rechternier met een stafylokok die niet op amoxicyline reageert te zijn.
Eric heeft met mijn eigen dierenarts gebeld om te vragen of die een andere antibiotica wilde klaar leggen. Mijn dierenarts vond dat natuurlijk belachelijk maar er lag de volgende dag wel een andere kuur, 10 dagen Marbocyl, klaar. Ik vond het wel opvallend dat Eric Laarakker in sommige gevallen ook op antibiotica terugvalt.
Verder heb ik homeopatische druppels gehad voor Boris die hij 5 maal per dag moet krijgen. Dat is voor zijn nieren, zijn afweer en iets tegen die stafylokok.
De dag na het starten met de andere antibiotica zagen we al een kleine verbetering. Hij heeft ook niet meer overgegeven! Ik ben toen ook de hoeveelheid AD-voer wat op gaan bouwen. Op een gegeven moment kreeg hij elke 4 uur 40 ml. Het heeft mij wel geradbraakt omdat ik dus ook 's nachts moest voeren maar we zagen verbetering en daar doe je het voor!
De eerste keer dat hij zichzelf weer ging wassen was een grote stap richting herstel! Ik ben daarna weer begonnen met het dwangvoeren af te bouwen. Door minder te dwangvoeren kwam zijn eigen hongergevoel weer naar boven en honger had hij! Zeker in het begin viel hij echt aan op zijn eten.
Bij een nacontrole een maand later vonden ze Boris ook wonderbaarlijk opgeknapt! Van bijna dood tot weer een eigenzinnige arogant heerschap Uit de meting bleek de ontsteking uit zijn nier te zijn maar de nier was nog wel beschadigd. Dat zag ik zelf ook doordat hij nog veel dronk. Hij heeft toen homeopatische druppels mee gekregen om zijn nier te ondersteunen bij het herstel.
Inmiddels komt Boris langzaam maar zeker weer een beetje op gewicht. Wij zijn er nog lang niet want hij is , schat ik, in die drie maanden 1,3 kg afgevallen en die zitten er bij hem minder snel aan dan bij mij . Hij drinkt ook nog steeds wat meer maar dat kan ook door die druppels komen. Hij is weer helemaal levendig, eet goed en is nog verwender geworden dan hij al was.
Ik ben erg blij dat ik de stap heb genomen om naar Laarakker te gaan. Zijn ziens wijze is net even anders waardoor hij de puzzelstukjes wel op de goede plek kreeg.
Zo een heel verhaal...maar wel met een happy end!
Ieder dier verdient baasjes zoals jullie!! 
