Geplaatst Wat was jij een bijzondere hond. Ik was nog maar bijna 4 jaar toen jij bij ons kwam.
We noemden je ‘Bobine’, want zo heette het vriendinnetje van Samson uit Samson en Gert.
Je speelde alleen met ballen en stokken, want met knuffels mocht je niet spelen. Jori en ik waren namelijk nog zo klein. Je was altijd zo voorzichtig met ons.
Ik kan me nog herinneren dat toen ik al veel groter en ouder was, je aanvoelde dat je nu wel met me kon stoeien. Eerder deed je dat nooit.
Je was ook echt best wel Mama’s hond. Wat moet het vreemd voor je geweest zijn, toen Mama plotseling overleed. Toen ze bij ons thuis opgebaard lag, had jij heel goed door dat dit niet goed was. Op de begrafenis was je ook, samen met ons. Je bent voor ons alle drie zo’n grote steun geweest in de jaren na Mama’s dood. Ik kan niet in woorden uitdrukken hoe bijzonder je bent.
7 jaar geleden kwam er gezelschap voor je. Dat was Truffle. Wat bloeide je op!
Je was weer helemaal jong en was al snel als een moeder voor Truffle. Eigenlijk was jij ook degene die Truffle opvoedde. Je was haar grote voorbeeld, en bij jou voelde ze zich altijd veilig.
De laatste jaren werd je echt heel oud. Je kreeg veel last van Artrose, je kreeg staar en zag nog maar een beetje en alsof dat nog niet genoeg was, werd je bijna helemaal doof.
Je hield jezelf écht groot. En pas als je echt niet meer tegen de pijn kon, dan zou je stiekem eens piepen. En ondanks alles, bleef jij genieten. Je bleef die vrolijke, lieve, bijzondere Bobine. De dierenarts bleef zich maar verbazen over hoe lang jij al bij ons was.
Maar afgelopen maandagavond was het mis, en achteraf al een paar nachten eerder. Ik kwam beneden en op dat moment kreeg jij een aanval, een soort hartaanval. Ik schrok van je, weet je dat.. het deed me echt pijn om je zo te zien. Papa besloot dat we onmiddellijk naar de dierenarts moesten.
Toen de dierenarts naar je hart luisterde, bleek dat je hart niet goed was. Het klopte heel onregelmatig en had niet genoeg vermogen meer. Door een zuurstof tekort in de hersenen kwam die aanval tot stand.
We kregen harttabletten en plastabletten mee. Maar die avond kreeg je nog 2 of 3 aanvallen.
Je was zo moe na elke aanval, en het was duidelijk dat elke aanval je meer en meer energie kostte.
Gisterenavond was vreselijk. Je kreeg opnieuw een aanval, en de aanvallen volgden elkaar steeds sneller op. Die medicijnen leken helemaal nog niets voor je te doen, en er was niet genoeg tijd meer. Na de aanval die je om half 10 ’s avonds kreeg, bleef je in een hele grote paniekaanval hangen. We zijn van 10 tot 12 bij de spoed(nacht)dienst geweest.
Omdat zij onze eigen dierenarts niet was en jouw verhaal niet goed kende, voelde ze niet veel voor euthanasie. Je kreeg 2 shots valium toegediend. Maar je was zó hard aan het vechten tegen de pijn dat je maar rond bleef lopen, en het uit bleef schreeuwen van de onrust en de pijn. Nóg eens 2 shots valium later was je nog niet rustig. Uiteindelijk heeft de Diazepam je laten rusten.
Thuis aangekomen hebben we besloten om de volgende dag de dierenarts te bellen, zodat hij een eind aan je lijden kon maken. Ik moest er niet aan denken om je nog een dag zo’n pijn te moeten zien lijden..
Vandaag heb ik nog naast je gelegen en je zachtjes geaaid. Ik ben zelfs even naast je in slaap gevallen, maar ik was bij je.
Toen de dierenarts kwam, was het snel afgelopen.
Ik legde mijn hand op je borstkas, waar ik je hart voelde kloppen.
Langzaam voelde ik niets meer, en toen de dierenarts luisterde was het einde van jouw leven bevestigd. We hebben je zojuist in de tuin begraven. Truffle begreep er niets van, en dat doet ze nog steeds niet..
Ik kan niet stoppen met huilen als ik zo over je vertel. Je was zó bijzonder, je was zó ontzettend lief. Jij hebt heel wat kinderen en volwassenen met een angst voor honden, van hun angst af geholpen. Ik moet nu denken aan alle jaren in de Ardennen, waar jij al die kinderhartjes voor je won. Wat was iedereen toch gek op je.
Wat ben ik toch gek op je, en wat ga ik jou missen..
Bobine is 14,7 Jaar geworden
maar nog steeds is ze niet lang genoeg bij jullie gebleven... heel veel sterkte 
