Mijn verhaal begint op 26 december 2006, ik werd geboren als een klein wit poedelreutje. Na een paar weken moest ik weg bij mijn moeder en ging ik na een gezin die heel blij met mij waren. Echter na een 2-tal weken snapte ik nog steeds niet dat ik niet binnen in huis mocht plassen, ik weet niet waarom dat niet goed was. Lastig als je zo klein bent al die nieuwe regels snappen.
Mijn gezin zette me in de auto en brachten me naar een flat, met een aardige mevrouw en wel 14 andere honden, puppy’s maar ook grote volwassen honden. Ik ben een vrolijke en sociale hond, dus al die honden vond ik wel gezellig.
Iedere dag gingen we hier lekker wandelen soms wel een uur lang. Na ongeveer een maandje, toen ik 4 maanden oud was, ging ik met de mevrouw en nog een paar honden in de auto, helemaal naar Limburg. Daar aangekomen kregen we water en daarna zijn we lekker in het bos gaan wandelen en zwemmen. Een van mijn hondenvriendinnetjes, bleef bij deze mensen achter en keek heel verdrietig.
Ik miste haar niet, ik had genoeg vriendjes en vriendinnetjes om mee te spelen. Maar wat gebeurde een week later. Die mevrouw kwam met een vreemde meneer en mijn vriendinnetje, naar de flat. Vriendinnetje had heel veel heimwee en kon niet wennen. Ik vond die mevrouw wel leuk en ging met haar knuffelen.
Ze schreven iets op een blaadje en toen kreeg ik een riempje om. Wat ging er nu toch weer gebeuren. Ik ging met de vreemde meneer en die mevrouw mee naar Limburg. Ik heb in de auto op schoot liggen slapen en bij mijn blijkbaar nieuwe baasjes aangekomen, heb ik maar eens goed rondgekeken. Daar was weer die gekke rode poedel die gromde als ik te dicht bij kwam, maar ik ben niet bang dus ik kruip gewoon tegen haar aan en dan stopt ze wel met grommen.
Zo zag ik toen uit.


Mijn nieuwe baasjes zijn lief tegen mij, ik hoor ze wel soms zeggen dat het toch domme mensen zijn die een pup kopen en weer wegdoen als die niet binnen 2 weken zindelijk is. Bij mijn nieuwe baasjes, werd ik iedere keer als ik wakker werd, of gespeeld had buiten gezet om te plassen, dus als snel begreep ik dat ik door die deur moet om te plassen. Ik heb maar een keer binnengeplast en het baasje werd helemaal niet boos op mij. Ze zei alleen maar moet ik maar beter opletten, JoJo.
Ik werd ouder en ik kreeg pijn aan mijn schouder. Samen met het vrouwtje ben ik wel 6 keer naar van die enge mensen geweest, die foto’s maakten en zo. Nu doet mijn schouder gelukkig geen pijn meer. Mijn baasje was soms heel boos en soms heel verdrietig toen ik zo’n pijn had. Ze zei iedere keer je moet beter worden kleine clown.
Inmiddels ben ik 2 jaar en luister ik een heel stuk beter dan in het begin. Ik heb wel veel energie en ik wil altijd rennen. Gelukkig kan ik dat nu weer.
Dit ben ik nu samen met Pipi, mijn vriendinnetje van 12 jaar
http://i261.photobucket.com/albums/ii78 ... G_3326.jpg
En zo liggen wij het liefste
http://i3.photobucket.com/albums/y83/Je ... G_2356.jpg
Ik heb dit geschreven om te laten zien hoe makkelijk sommige mensen hun hond weg doen. 3 maanden oud en afgedankt, niet normaal vind ik dat.