Geplaatst Gisteren gingen mijn 2 honden buiten in de tuin spelen omdat het toch wel lekker weer was.
Mijn ene hond die heeft een lichte hernia, en het ging zo goed.
Maar gister waren we weer terug bij af, ze had weer heel erg last.
Ze was heel erg aan het hijgen omdat ze heel erg pijn had.
Nou toen was het tijd om naar bed te gaan en Gigi ging mee met me moeder naar boven waar ze altijd slaapt.
Vanochtend ging het nog steeds hetzelfde als gisteren maar allebei mijn ouders moesten werken en ik was al om 1 uur thuis.
Had ze lekker de rust om te slapen en te herstellen.
Nou ik kom thuis, ik kijk door het raam van de woonkamer heen en ik zie haar liggen.
Ze kijkt op met der oortjes naar voren, ik dacht dat het al wat minder zou zijn.
Maar helaas het was veel slechter met haar.
Ze kon gewoon niet meer lopen, der achterbenen die kon je helemaal bewegen en zat gewoon geen gevoel meer in.
Ik mijn moeder in stress gebeld, en mijn moeder die ging gelijk op der werk de dierenkliniek in utrecht bellen.
Toen belde mijn moeder huilend op dat ze nu naar huis kwam samen met mijn vader en dat ze naar de dierenkliniek gingen.
De dierenarts had tegen me moeder gezegd dat ze gelijk moesten komen, want hoe me moeder het vertelde leek het niet goed te zijn.
Toen kwamen mijn ouders thuis, en Gigi was alleen maar suffer geworden.
Toen heb ik der nog even geknuffelt en gezoent want misschien moest ze wel bij de kliniek blijven.
Nou toen mijn ouders eenmaal een tijd bij de kliniek waren toen wisten ze eindelijk wat ze moesten gaan doen.
Gigi zou geopereert moeten worden.
Mijn lieve kleine meisje die zo'n grote operatie moet ondergaan nou wat er dan allemaal door je hoofd heen gaat.
Toen mijn ouders thuis kwamen dachten we eerst dat opeens allebei der achterbenen verlamd waren geraakt, dit was gelukkig niet zo.
Want de dierenarts had gekeken of ze nog gevoel in haar achterbenen had, nou gelukkig had ze dit wel maar of dit genoeg zal zijn om door het leven te gaan dat weten we nog niet.
Nu zit ik hier thuis, verdrietig, in spanning, in stress en ik zit helemaal te shakken.
Als ze geopereerd is dan worden we gebeld hoe het gegaan is.
HET MOET GEWOON GOED KOMEN IK KAN NIET ZONDER MIJN ADHD HONDJE, zij hoort gewoon bij ons in de familie.
Ze is pas 2 jaar jong, ze heeft hier nog der 2 vriendjes zitten die kan ze toch niet in de steek laten.
Gelukkig is ze wel een vechter en is ze sterk gebouwd.
Zouden jullie mee willen duimen dat Gigi mijn lieve franse bulldog het haalt?
Groetjes,
Denise.
Je zou zelf verdikkie toch ook nog met zo'n hernia rond blijven lopen, jullie hebben goed gehandeld maar er zijn ook zeker mensen die dat niet zouden doen. bah hier word ik boos van 
