Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-09 14:20

Hond extreem hoge koorts - update: oorzaak wellicht bekend

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-09 14:20

Onze oudere witte herder (10,5 jaar) is gisterochtend bij de dierenarts achtergebleven nadat hij opeens heel erg hoge onverklaarbare koorts had. Hij werd opeens slap en had toen 40,7 toen we bij de DA aankwamen was het al 41,4. Bloed is gek genoeg goed op een leverwaarde na, die was 777 (ongeveer 10 keer te hoog). Ook was er geen echte verhoging van de witte bloedlichaampjes te zien. En op een paar vaag klinkende longen na en een wat gevoelige buik en een hond die zo slap is dat hij niet eens kan staan is er ook op het oog niets mis. Hij heeft een erg uitgebreide buikecho gehad en daar was niets op te zien gelukkig.

Hij heeft meteen een hoge dosis prednison gehad en intraveneus Baytril waardoor zijn temperatuur in de loop van de dag wat is gezakt en hij alerter werd en weer kon staan en lopen wiebelig.

Hij mocht gisteravond naar huis dankzij de wat gezakte koorts Hij heeft gister laat in de middag en avond wat rondgekeuteld achter de schermen bij de DA. Ook wat gegeten en gedronken. Dus veel alerter en kunnen lopen iets reageert dus wel op de antibiotica of prednison. dat sluit een herseninfarct in zijn hersenstam of een tumor uit.

Blijft over of een ontsteking waarbij het bloedbeeld niet snel reageert of een meningitis waar hij eigenlijk te oud voor is of een andere autoimuunreactie ergens van. Hij is slap maar wel allerter gelukkig, zijn temperatuur blijft hangen tussen de 39,7 en 40,4. hij heeft wel eetlust en hij plast. Verder is hij zo slap als een dweil, loopt wiebelent en sloffend naar een plek om te plassen om daarna weer op zijn zij in slaap te vallen. Iedere 2 uur moeten we temperaturen en uiteraard de grote dosis antibiotica en prednison erin duwen.

Als zijn temperatuur boven de 40,5 gaat hij niet meer alert is of niet weer helemaal slap wordt moet hij weer terug en gaat hij aan het infuus met AB en prednison zodat er een zwaardere en directere dosis gegeven kan worden. En verder is het afwachten en duimen eigenlijk.

2 jaar geleden hebben we dit eens gehad met onze andere oudere hond maar die was na een dag eigenlijk weer de oude maar ook daar is nooit een oorzaak van gevonden.

Heeft iemand dit ook eens bij zijn hond gehad en is daar toen wel een oorzaak voor gevonden?

Laatst bijgewerkt door Sylvia op 06-03-09 23:12, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Titel aangepast op verzoek TS.

**Geplaatst**: 17-02-09 14:25

Geplaatst: 17-02-09 14:25

ik weet niet of de onzen ook echt koorts hadden

en het er verder op lijkt maar misschien heb je er iets aan!
wel hebben onze 2 dwergschnauzers van 12 en 13 afgelopen week op het randje gelegen
ze liepen niet, reageerden niet, ze aten niet, dronken alleen onder ''dwang'' en gaven veel over..
het schijnt dat er een soort van ''hondengriep'' rondzwerft

beide honden lopen nu weer helemaal happy door het huis, eten en drinken goed, zijn allert

het begon met de oudste op donderdagavond, uur of 7, hij gooide al zijn brokken terug op de mat en ging als een dood vogeltje erbij staan wiebelen en ''dood'' uit zijn ogen kijken..
(we zijn met de oudste naar de dierenarts geweest maar door verdere gebreken daar aangegeven dat we niet tever wilden dokteren..

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-09 14:33

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-09 14:33

Met overgeven zou het idd wel logisch zijn een soort griep. maar hij geeft niet over en drinkt en eet ook gewoon. dat maakt het zo raar ook geen diarree of zo. Eigenlijk alles normaal dat maakt het zo raar behalve dat hij op het randje van doodgaan hangt.

maar verder lijkt het er idd wel op, de DA had er ook aan gedacht maar dan zou hij dus moeten overgeven. Zij hebben contact gehad met utrecht ook en die staat eigenlijk ook voor een raadsel.

wat hebben jullie aan jullie oudjes gedaan?

**Geplaatst**: 17-02-09 14:38

Re: Hond opeens extreem hoge koorts oorzaak onbekend

Geplaatst: 17-02-09 14:38

we hebben van dat ''vitamine-voeding-poeder'' voor in het water, dat hebben we dus met een spuitje wat in de bek gedruppeld (zodat er toch íets binnenkwam)
en de oudste heeft pilletjes tegen misselijkheid gehad (de andere niet, die heeft een ernstig hartprobleem dus wilden we daarmee niet belasten, hij is er zelf terug op geklommen

)
verder hebben ze dus 2 dagen niks gegeten..
en toen 1,5 dag op pedigree blik-prut met rijst (vies zag het eruit..)
en nu doen ze net of ze wat moeten inhalen

oudste had ook antibiotica spuit gehad trouwens

(begrijp me niet verkeerd, we houden van de hondjes, maar de reden dat er verder niet gefriemeld en gedaan is omdat ze toch al redelijk een leeftijd hebben, en die jongste helemaal als je bedenkt wat hij mankeert

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-09 14:42

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-09 14:42

Naaltje schreef:
(begrijp me niet verkeerd, we houden van de hondjes, maar de reden dat er verder niet gefriemeld en gedaan is omdat ze toch al redelijk een leeftijd hebben, en die jongste helemaal als je bedenkt wat hij mankeert )

Is een heel begrijpelijke reactie. Onze oude russel is er zo ruim een jaar geleden tussenuit geknepen. is een week ziek geweest, veel medicijnen ingeduwt, ze wordt nagenoeg beter verklaard en besluit thuis te stoppen met ademhalen. We hebben toen beiden besloten haar niet weer op gang te helpen maar het te laten vanwege wat ze mankeerde. beter dan net weer gezond sterven dan misschien weer een stukje waardigheid weg.

Soms moet je kwaliteit van leven afwegen tegen koste wat kost iets willen genezen helaas. :(:)

**Geplaatst**: 17-02-09 14:48

Geplaatst: 17-02-09 14:48

ja precies zo

(dacht zet het erbij voor er andere mensen lezen en denken ''nou nou'' )

je weet nu verder eigenlijk niks wat in een richting kan wijzen wat hij kan hebben?

haatdragende buurtbewoners oid? *denkt aan vergiftiging* ik noem maar iets hoor!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-09 14:54

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-09 14:54

Juist bij hem weten we zeker dat hij niets gegeten kan hebben dat niet van ons afkomt. het is een vreetzak, maar wel alleen in zijn eigen bak. Hij eet nooit wat van straat. Was het een van de andere 2 geweest dachten we ook aan vergiftiging, die vreten echt alles wat los en vast zit buiten en ook zijn er hier in de wijk in het verleden dieren vergiftigd dankzij een overschot aan verwilderde katten. Maar ook dan zou hij meer symptomen moeten hebben dan alleen erg hoge koorts waar hij slap van wordt.

En idd je weet maar nooit hoe mensen reageren. We hebben helaas voldoende ervaring in kwaliteit van leven en doordokteren. Beide opties hebben we al aan de hand gehad meerdere malen. En weten ook hoe moeilijk de afweging soms is. Je gevoel zegt het een maar je verstand het andere.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-02-09 18:45

Geplaatst door de TopicStarter : 21-02-09 18:45

Update

Helaas is onze Yetin donderdagochtend om 5 uur overleden.

Maandagavond was zijn koorts volledig weg dankzij een antibioticum en prednisoninjectie. Dus hij mocht naar huis. Dinsdag de hele dag een levendige speelse hond die alleen wat wiebelig en wat slapper was door de koorts de dag ervoor, maar koortsvrij.

Rond een uur of 4 opeens weer hele hoe koorts waarbij hij er dit keer nog zieker en slapper van was. Kon alleen nog maar op zijn zij liggen en kijken. oen we bij de Da aankwamen was het weer 40,8. Weer een buikecho gemaakt die er net niet helemaal normaal uitzag. Ook weer overleg met een spoedarts van Utrecht wat de oorzaak kan zijn. het kon op dat moment een ontsteking aan een hartklep zijn die alleen op intraveneus antibioticum reageert. Of meningitis, of een andere autoimuunproblem of een of andere vorm van kanker of iets onbekends.

Toch foto's gemaakt van hart, longen en buik en op de buikfoto zat er een rare grote berg lucht waar hij ook pijn aangaf. Leek op een grote tumor, een stok die zijn darm had geperforeerd of een grote kluwe flostouw. Dan kun je dus alleen maar een spoedbuikoperatie doen omdat niks doen op dat moment zeker fataal zou zijn. Met de operatie is alleen een veel te grote milt, wat vlekjes op een lever en een blinde darm die om een stuk dikke darm heengedraaid zat maar niet klem. Er is een biopt genomen van lever en milt, de darm is geleegd en weer rechtgelegd, veel antibiotica erin en mee naar huis.

Veel geslapen tot rond half 9 in de ochtend. Hij stond opeens op, moest plasen en vanaf die tijd is hij eigenlijk lekker aan het rondscharrelen geweest afgewisseld met slapen. Volledig koortsvrij en ook geen buikpijn meer ondanks de grote snee. Hij is smiddags lekker op de bank in het zonnetje erbij geklauterd en heeft die dag goed gedronken, alleen 2 keer gespuugd van de narcose maar dus wel zich prettig voelend gelukkig.

Wij dus vol optimisme naar de dierenarts om 4 uur voor de volgende injectie AB. Daar waren ze blij met een koortsvrije hond die kon lopen. maar het viel ze opeens op dat hij ietsje geel was wat hij de dag er voor dus niet was. na een urinemonster genomen te hebben bleek die theekleurig te zijn. Helemaal fout dus. Eerst werd gedacht aan bloedafbraak maar dat was het dus niet. ZIjn rode bloedlichaampjes waren hoger dan de dag ervoor. Weil kon het niet zijn omdat hij daar al zijn hele leven tegen geent is en dan had hij ook nierfalen moeten hebben maar dat was dus ook goed. Er werd gedacht aan Babesia een tekenziekte dus daar is bloed voor afgenomen en meteen per koerier opgestuurd war de uitslag er vrijdag zou zijn. Een leverbiopt was al genomen en in onderzoek dus meer dan alleen de AB en afwachten konden we niet doen. Alleen van de injectie kreeg hij opeens een paniekaanval, dat was wel raar.

Thuis heeft hij nog 2 paniekaanvallen gehad maar verder was hij eigenlijk gewoon zichzelf maar slapjes. Nog een keer rons 8 uur gespuugd en daarna in zijn mandje liggen slapen zoals normaal eigenlijk. Om half 4 is hij naar een matrasje gescharred om daar even wat onrustig te worden. Ik ben erbij gaan liggen en hij is weer rustig gaan slapen. om kwart voor 5 draaide hij zich opeens om begon rustiger te ademen en toen heb ik Sander er maar bij geroepen omdat ik opeens het idee had dat hij nog wl eens aan het sterven was. Toen hij erbij was heeft hij nog een paar keer diep geademt en was opeens dood. Tot onze verbazing en heel erge verdriet ook. Ook de dierenarts kon het de volgende dag niet geloven en zeker niet de rustige manier waarop. met leverfalen zou hij de hele nacht hebben moeten spugen maar dat was niet zo.

Omdat we nog steeds niet wisten waaraan hij nou gestorven is moest hij wel snel gecremeerd worden om eventuele besmetting voor de andere 2 honden te voorkomen. Dat kon gelukkig en daar hadden we ook vrede mee. Gister is de eerste uitslag binnengekomen. het is geen babesia of iets besmettelijks dat scheelt weer. Wel is de DA nog aan het rondzoeken en lezen geweest en het vermoeden begint te komen dat Yetin aan hetzelfde is doodgegaan als waar onze vorige witte herder 11 jaar geleden is gestorven. En dat was al een erg onwaarschijnlijke ziekte. Die had een zeldzame vorm van kanker die normaal alleen bij bernersennens voorkomt als gevolg van een genetisch defect. Boy was toen voor Utrecht de eerste niet berner die deze vorm van bloedkanker had. En sinds die tijd zijn er eigenlijk nog maar een paar meer gevallen bekend geworden. het zou wel erg bizar zijn als je dan net met een andere hond precies dezelfde erg zeldzame vorm treft. Maar dit zou uit de biopten moeten komen waar we de uitslag dus nog niet van hebben helaas. Als dat het inderdaad is dan klopt het dat hij er zo snel aan is overleden. Daar waren we bij Boy toen ook voor gewaarschuwd maar daarvan wisten we dat hij het had voordat hij ziek werd. Maar toen ging het ook van vrijdag avond een beetje hangerig naar zondag ochtend zo benauwd dat we hem hebben laten inslapen. het is de agressiefste vorm van kanker die er bestaat zo ongeveer. kan ook zomaar ontstaan en binnen1 tot 2 dagen dodelijk zijn.

vandaag hebben we Yetin weer opgehaald bij het crematorium. maar het is leeg zonder trouwe herderscharrel bij je ook al heb je nog 2 andere honden rondlopen. Een herder is toch uniek in zijn trouwe gedrag.

**Geplaatst**: 21-02-09 22:50

Geplaatst: 21-02-09 22:50

Ach wat sneudat de hond toch zo plotseling is overleden. Een paar jaar geleden hadden we een collie-teefje die ook zo ziek was. Die wilde niet eten, wilde niets, wel drinken en ook niet lopen. We waren een paar dagen er voor terug gekomen van een vakantie in Belgie, waar de hond ook mee naar toe was. De laatste nacht ben ik bij haar in de kamer gaan slapen. Ze had het vreselijk warm en 's morgens begon ze bloed te spugen terwijl ze niets had gegeten. Dus om 8 uur stonden we al bij de DA. Daar bleek ze zo'n hoge koorts te hebben dat de thermometer het niet meer aangaf. Ook was ze geel en bleek in de slijmvliezen. Het kon zijn: hersentumor, levertumor of leverontsteking. De Da wilde gelijk allemaal onderzoeken gaan doen: echo's bloed enz.De Da kon mij niet vertellen of ze hiervan op zou knappen. IN de eerste 2 gevallen zeker niet en de leverontsteking was ook maar fifty-fifty. Aangezien het al een dame op leeftijd was, hebben wij ervoor gekozen om haar in te laten slapen. De kans dat ze beter zou worden was erg klein. We hebben nooit geweten waar door zij zo ziek is geworden, maar mijn vermoeden was die tekenziekte of anders de ziekte van Weil ook al was ze daar elk jaar voor inge-ent. Maar tijdens die vakantie heeft ze wel veel in het water gezeten. er liep nl. een beekje over de camping, bij ons langs de caravan, wel stromend water. Ik weet het dus ook niet.

**Geplaatst**: 24-02-09 15:13

Geplaatst: 24-02-09 15:13

Wat akelig dat al jullie inspanningen niet hebben mogen baten, sterkte met het verlies van je maatje.
Een herder is inderdaad uniek in zijn trouw, ik heb zelf ook al jaren herdershonden en begrijp dus precies wat je bedoelt. Het zal ook wel heel stil zijn nu, zonder je maatje om je heen.

Wordt er nog verder onderzocht waar je hond aan is overleden eigenlijk? Ik ben onlangs op internet aan het zoeken geweest naar informatie over de ziekte van Addison (de nog jonge hond van mijn baas is hier vermoedelijk aan overleden) en zie wel wat overeenkomsten met wat jouw hond aan symptomen liet zien.
Google maar eens op "ziekte van Addisson, hond".

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-02-09 18:58

Geplaatst door de TopicStarter : 25-02-09 18:58

Addison is ook ter sprake geweest, vooral omdat er ook een pup opgenomen was met die vermoedens. Maar dat is ook vrij snel weer uitgesloten.

Sheela vervelend voor jullie colliemeisje ook, maar wel begrijpelijk als ze al heel veel problemen hebben dat je ze nog een lijdensweg niet gunt. Yetin was dan wat ouder en had wel flinke achterhand problemen maar kwa levenslust en speelsheid was het net een jonge gup nog. We hadden dat weekend nog tegen elkaar gezged dat hij er met de dag jonger ging uitzien.

Ja er wordt nog steed gezocht naar een oorzaak. Alle biopten en bloedmonsters zijn nog steeds of alweer in onderzoek.

Maandag is er wel al een uitslag van de biopten gekomen maar die geven geen uitsluitsel over het hoe en wat maar maken het alleen nog maar verwarrender.

De milt was in heftige reactie op iets en er waren wat kankercellen gevonden maar die waren niet te definieren. De lever bevatte ontstekingscellen maar niet zo veel dat je een snelle achteruitgang kon verwachten. Ook was er een verhoogde concentratie bilurubine(?) (galspul zeg maar) gevonden maar ook niet zoveel dat je en overleiden kon verwchten.

Wel van alles mis dus maar medisch gezien geen oorzaak van het erge ziek zijn en doodgaan zeg maar. De DA heeft Utrecht weer verzocht verder te zoeken naar ook de maligne histiocytose omdat die zich heel goed kan vermommen in "onschuldige" cellen. Zij zijn ook aan het doorzoeken en snappen er langzaamaan ook niets meer van. Zoveel mogelijkheen maar geen van alles verklaren alle symptomen bij elkaar.

Zou er iets in de hersenstam mis zijn, wat de ontregelde temperatuur en zijn enige epileptieaanval in december kan verklaren, maar daarvan stopt een lever niet en krijg je geen ontstekingsbeeld of zou de bloeduitslag er totaal anders hebben moeten uitzien. Zou het een infarct zijn met een bloedprop die en aanvoerende ader in de lever zou hebben geblokkeert sterft niet de hele lever af en bij een leverfalen of heftige leveronsteking gaat het ook niet zo snel achteruit.

We hopen dat utrecht nog nieuwe dingen vindt in het biopt en de 3 dierenartsen van de praktijk en wij zoeken ook hardnekkig door voor een eventuele oorzaak.

De verbijstering verandert nu langzaam in heel diep verdriet. Steeds hebben we het idee dat we Yetin per vergissing hebben opgesloten in de tuin of zo. Wandelen in het bos zonder een hond die je strak in de gaten houd is raar en wakker worden zonder hoopvolle trouwe blik naast je bed is helemaal vreselijk.

Het wordt onze 2e periode zonder herder nu, voor mij sinds mijn 2e jaar. In al die jaren heb ik 2 jaar geen herder om me heen gehad, en toen is Yetin erbij gekomen omdat we allebei het zonder herder niet gingen redden. dat klinkt misschien stom en dramatisch maar echte herder mensen snappen denk ik wel wat we bedoelen.

**Geplaatst**: 25-02-09 21:24

Re: Hond opeens extreem hoge koorts oorzaak onbekend

Geplaatst: 25-02-09 21:24

Ik snap het inderdaad.
Ik zit hier na het lezen van je laatste bericht met het kippenvel op mijn armen. Hoe moeilijk moet het zijn om je hond op zo'n manier te moeten zien wegglijden, en er daarna ondanks alle uitgebreide onderzoeken nog maar niet achterkomen wat er nu eigenlijk tot zijn dood geleid heeft.
Ik hoop dat ze er alsnog achter komen en dat de wetenschap wat het nu exact geweest is je iets rust zal geven in deze moeilijke periode.

Heel, heel veel sterkte.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-03-09 19:52

Geplaatst door de TopicStarter : 06-03-09 19:52

Onze dierenarts heeft ons inmiddels gebeld en de oorzaak lijkt gevonden omdat het helemaal niets anders kan zijn en gezien het verloop ook het enige logische kan zijn.

Dat maakt het hele verhaal alleen des te wranger en onbegrijpelijker maar we kunnen het dan wel een plekje geven.

Onze witte beer is toch overleden aan een heel erg zeldzame reactie op een erg zeldzame reactie op de zeldzaam voorkomende kanker maligne histiocytose waar onze vorige witte herder ook aan is overleden. Volgends de dierenarts en Utrecht eigenlijk een onmogelijke situatie omdat het nog maar bij een paar niet berner senners is geconstateerd. De kans dat een praktijk het 2 keer treft is eigenlijk al uitgesloten laat staan bij een zelfde eigenaar bijna 11 jaar na elkaar.

Deze kanker komt dus al nagenoeg niet voor maar heeft zich zo goed als zeker in zijn hersenstam en bloed genesteld. Dat verklaard zijn rare epileptische aanval vlak voor kerst en het feit dat hij een hormoon niet voldoende aanmaakte die zijn urine concentreerd. de hersenstam regeld ook de temperatuur van een lichaam. Vandaar zijn eerste koortsvlaag terwijl de rest van de bloedwaardes goed waren.

De reden dat zijn temperatuur zo snel naar beneden ging na het inspuiten van prednison en AB is dat de kankercellen om de een of andere reden nagenoeg allemaal zijn dood gegaan. Terwijl normaal is of geen reactie of hooguit de groei afremmen en een paar die dood gaan. Omdat de kanker bijna verdwenen was is ook zijn temperatuur weer normaal geworden omdat zijn hersenstam weer gewoon kon functioneren. Wat een erg zeldzame reactie is en onze DA nog nooit heeft meegemaakt.

Alleen omdat alle cellen in een keer zijn dood gegaan heeft dat uiteindelijk wel tot zijn dood geleid hoe wrang het ook is. De hele dag kon hij dus normaal zijn omdat de cellen dood waren maar de afvalstoffen en giffen van de cellen nog niet in zijn lijf zijn gaan zitten. De 2e koortsvlaag van dinsdag is veroorzaakt door de gifstoffen die langzaam zijn hele systeem zijn gaan ontregelen. Normaal kan de lever dit wel aan alleen bij heel veel stoffen in combinatie met een verzwakte lever door de hele hoge temperatuur de dag ervoor heeft dat minder goed gewerkt dan nodig zou zijn.

Dat was ook de reden waarom hij woensdag gelig begon te worden omdat de dode cellen teveel gif hebben afgegeven waardoor zijn lever is overbelast en er in recordtempo mee is gestopt en hij is overleden wat ook een erg zeldzaam verschijnsel is.

Het dilemma was dus achteraf gezien, hadden we maandag niets gedaan was hij niet overleden aan de gifstoffen maar aan de hoge temperatuur of de kanker. Door de prednison voorkom je dat en heb je normaal een redelijke kans dat je nog wat reservetijd met je hond hebt als niet alle kanker in een keer dood gaat. Zou je de gifstofen willen remmen had je nog wat medicijn moeten geven waardoor de lever nog meer had moeten verwerken en hij nog sneller was gestorven. Wat we ook hadden gedaan het resultaat was het zelfde geweest.

Maar nu weten we het tenminste en hadden we toch hetzelfde gehandeld omdat dit zijn enige kans was geweest om nog wat tijd te krijgen. het blijft alleen erg vreemd dat we 2 honden treffen met hetzelfde zeldzame kankerkreng.

**Geplaatst**: 10-03-09 22:55

Re: Hond extreem hoge koorts - update: oorzaak wellicht bekend

Geplaatst: 10-03-09 22:55

Sterkte met het overlijden van de hond. Ik vroeg me af of er niet gecontroleerd is geweest op Leptospirose. zie je nog al eens bij honden die vaak bij open water kunnen, beken, vijvers, (waar dus ook ratten kunnen komen). Beeld is ook ziek zijn, koorts, echt ziek zijn, gele slijmvliezen (door de lever), donkere urine vaak... Bij ons is het meeste wat hieraan voldoet en binnenkort lepto-verdacht. Het is een ziekte wat ook op de mens kan overgaan en ook op andere honden. Waarschijnlijk te laat om dit nog te diagnosticeren, maar zou me sterk lijken dat je twee honden aan een dezelfde zeldzame kanker zijn gestorven.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-03-09 16:46

Geplaatst door de TopicStarter : 11-03-09 16:46

Leptospirose, weil en babesia waren ook voor de DA de eerste verdachten ondanks dat Yetin voor 2 van de 3 is geent en onze tekenpreventie erg streng is. Alle 3 zijn uitgesloten na bloed en urine testen. Al hebben we de andere 2 van de week voor de zekerheid wel bloed laten afnemen om hetook voor hun uit te sluiten.

De kanker is helaas wel vastgesteld door Utrecht na de biopten nog eens heel goed te hebben bekeken. Ook zij vonden het erg onwaarschijnlijk dat we 2 honden treffen met hetzelfde soort kanker maar helaas is het wel zo. De kans is aanwezig dat het bij hun ook een genetische aanleg is geweest omdat beiden zo goed als zeker dezelfde afstamming hebben. Inmiddels weten we ook dat Yetins broer ongeveer 3 jaar geleden ook zo onverwachts is overleden met een onbekende oorzaak met nagenoeg dezelfde verschijnselen. dat maakt de kans op aanleg erop nog wat groter.