1 van onze katten (Kay) begon opeens heel vreemd te doen. Hij kon niet meer lopen, viel steeds om en het leek wel alsof hij opeens niets meer begreep.
Eerste wat ik dacht was een hersenbloeding. Dus wij naar de dierenarts, katje in een dekentje gewikkeld en hup in de auto. Er werd een bloedonderzoekje gedaan en tijdens het wachten op de uitslag liet hij zijn urine lopen.. geen goed teken dus

Het bleek het dat hij het aan zijn nieren had.
Geen accute nierfaling, maar het was absoluut niet goed. Aantal gifstoffen wat in het lichaam mag zitten is max 14. Ons katje had 73.4

Zijn nieren waren ook de helft kleiner dat ze hoorden te zijn en hij woog nog maar 1,7 kg.
Nu zal iedereen wel zeggen van heh?! zo licht? Jaa.. het is een persje, zijn hele leven voel je al zijn botjes al zitten. En ook al zat hij de hele dag te eten..hij is is nooit zwaarder dan 2,7 kg geweest. Maar een kg afvallen is wel behoorlijk wat!
Het arme beestje was ook nog eens onderkoeld en uitgedroogd

bahbahbah. We hebben 4 katten en we hadden nooit verwacht dat hij de eerste zou zijn die zou gaan.. Hij is nog nooit ziek geweest en hij is gewoon zo'n schatje.
Dus we konden kiezen.. of spuitje of het beestje nog aan het infuus leggen en het nog een kans te geven.
Eerlijk gezegd wisten we al dat het niet veel zin meer had om hem aan het infuus te leggen, maar omdat we nog geen afscheid konden nemen hebben we het toch maar gedaan. Hij heeft geen pijn en we hopen nu dat hij gewoon rustig bij ons thuis inslaapt. We zijn hem lekker aan het verwennen met knuffelen en we houden hem warm met een kruikje en een deken en hopen dat hij snel en rustig gaat.

Onze beestenboel met Kay naast de zwarte.

en heerlijk in de wasmachine

Afscheid nemen is verschrikkelijk.. hij is nog niet weg.. maar we missen hem nu al.