Mijn lieve Grijzenste Pwatsie(oftewel Poestel, Pwatsie, Minzi en allerhande namen in die categorie) had laatst een bijzondere actie.
Ik zat hier 's avonds laat in het kantoor, helemaal stil hier, een beetje sullig voor me uit te bokken.
Ineens een heleboel lawaai, een loeiharde knal en nog meer lawaai. Dit lawaai bewoog zich met een snelheid van 180 kilometer per uur vanuit de hal, onder/tegen de tafel, richting woonkamer.
Bijgekomen van de hartverzakking snel ik het lawaai achterna wat zich na nog een paar harde klappen inmiddels in de keuken schijnt te bevinden.
In de keuken aangekomen zie ik een papieren tas op de grond liggen met een verdacht uitziende bolling erin. Deze bolling beweegt zich niet veel maar ziet er toch vrij levend uit. (dit stelde ik mede vast door het feit dat er een woest heen-en-weer slingerende, als een staart uitziend voorwerp uit de tas stak)
Nader onderzoek wijst vervolgens uit dat het Grijzenste Pwatsie betreft, die zich echter op dat moment in een situatie bevindt die wij mensen als "ietwat benard" zouden aanduiden.
Want wat is het geval?
G.P. zit met zijn koppie door het hengsel, en zo waren de tas en hij dus tot elkaar veroordeeld. Dit komt echter niet geheel vrijwillig op mij over.
G.P., inmiddels met een behoorlijk beteuterd gezicht, kijkt mij aan met een blik van: "Ik wilde alleen maar even kijken of er iets spannends in die tas zat mam, echt waar! Maar toen ineens greep dat pokkeding mij en toen ik wegrende kwam hij me achterna! En dat was heel eng mam en ik heb hoofdpijn nu."
Nu begreep ik wat die knallen geweest waren. G.P. was natuurlijk in (hoe toepasselijk) BLINDE paniek, verblindt door angst EN de tas die voor z'n ogen zat, overal in volle vaart tegenaan gerend. Hoe hij de keuken heeft weten te bereiken zonder ernstige lichamelijke verwondingen op te lopen is mij een raadsel.
Ik heb het arme dier maar bevrijd en getroost.
Katten, het zijn en blijven aparte wezens....
