Geplaatst 
Het is een lang verhaal, sorry.Vorige maand (25 oktober) zat ik bij mijn vogeltje, met mijn hand in de kooi. In de kooi is het beestje hartstikke tam, dus hij was met mijn handen aan te spelen en er op aan het klimmen, toen hij ineens begon te gillen en te krijsen, opvloog en tegen de tralies aanvloog aan alle kanten. Dit duurde enkele seconden, toen stortte hij op de grond, en heeft daar doodmoe en uitgeput gezeten.
Ik was ondertussen totaal in paniek en in tranen, want dacht dat hij ter plekke zou sterven, en wist niet wat ik moest doen. 's Middags even gebeld met de DA en navraag gedaan. Barry is namelijk buiten de kooi totaal niet tam en doodsbang. De vraag was dus of hij echt naar een DA moest, want dat zou een hoop stress betekenen (en stress is niet goed voor een valkparkietje).
DA adviseerde me niet te komen, af te wachten of het nogmaals gebeurde en dan eventueel opnieuw te bellen.
Enkele dagen geleden was het weer raak, ik zat met mijn vriend thuis in dezelfde situatie (hand in de kooi beetje spelen), toen hij weer begon te gillen en te piepen, en tegen de kooi aanvloog, dit keer niet hard en hij landde iig met zijn poten eerst. Vrijwel daarna zat hij weer op zijn stok, maar had moeite om evenwicht te houden en zat totaal uit balans. Minuutje later was hij weer bijgekomen en zat hij weer te eten.
Heb toen via een valkparkietenforum wat informatie nagevraagd en een vogelspecialist (DA) hier in den haag gebeld om het uit te leggen. Hij vroeg me het op video op te nemen, maar dit is vrijwel onmogelijk omdat het zo snel gaat, en niet vaak gebeurt. Ik wil niet een half jaar lang een camera midden in de woonkamer hebben staan...
Hij gaf me toen wel aan langs te komen, maar verzekerde me ook dat hij geen medicijnen kon geven die het zouden stoppen, hoogstens onderdrukken, zodat het minder vaak voorkomt.
Punt is, het is nu 2x voorgekomen in 2 maanden tijd, daarvoor nog nooit (vogel is anderhalf jaar bij ons), medicijnen kunnen het iets verminderen maar moet ik handmatig voeren (en ja, hij is tam, maar niet ZO tam, dat ik hem gewoon vast kan houden en een pil in zijn snavel kan duwen) en minimaal 2x langs komen. Pillen mogen NIET in het water of in de voerbak gelegd worden, omdat dat te weinig toezicht geeft. (pil kan gewoon kapot gebeten worden en over de bodem van de kooi gegooid worden) Een hoop stress voor zo'n vogeltje. Ik vind het dan ook moeilijk om af te wegen wat in dit geval slim is en wat het meest weegt: dagelijkse stress, of eens in de zoveel tijd een aanval van max 2 minuten waarbij hij (waarschijnlijk) gestresst is.
Ben benieuwd of er mensen ervaring met deze situatie hebben en wat zij hebben gedaan of zouden doen.
Bedankt voor het lezen.
