Geplaatst We vonden Sjonnie de laatste tijd al wat rustig, hij lag veel in z'n hokje ondanks dat Tjikkie over hem heen rende enzo. Nouja, opzich niet gek voor een oude cavia die van nature al rustig is, tot ik een grote korst op z'n pootje voelde. Mijn eerste gedachte was 'niet weer schurft!' aangezien Sjon al 3x schurft heeft gehad (we hebben hem met schurft en al uit een tuincentrum gehaald). Ik ben naar de dierenarts gegaan en heb mijn verhaal verteld, maar hij dacht niet dat het schurft was. Toch behandeld, en als binnen een week geen verbetering optrad dan moesten we weer terug komen. Ongeveer 1,5 week later merkte ik op dat z'n hele pootje nu kaal en korsterig was! Vervolgens voelde ik een enorme knikker in z'n keel, en toen wist ik het zeker, mijn ventje had kanker, het kon niet anders!
Meteen een afspraak bij de DA gemaakt en die heeft gevoeld.. En ja hoor, ik had gelijk, en Sjon had geen gewone kanker, nee.. uitgezaaide lymfekanker! Hij zat hélemaal vol met knobbels. Toch maar even wat geprikt in de bulten om er zeker van te zijn en vandaag de uitslag gekregen. Ondanks dat hij het al had gezegd schrok ik er toch weer van. Wel vertelde hij dat het Sjon geen pijn deed, maar dat het hem op een gegeven moment al z'n energie gaat kosten. Dit zal ik merken wanneer Sjon stopt met eten. Dat is ook het moment dat ik besluit hem niet te laten lijden maar in te laten slapen.
Ik vind het zó erg! Ondanks dat het 'maar' een cavia is, betekent mijn ventje heel veel voor me. Hij sleept me altijd door moeilijke tijden, en daarom vind ik het moeilijk dat ik weet dat 'ie doodgaat. Maar tot die tijd stop ik hem hélemaal vol met lekkere andijvieblaadjes en banaan, want daar houdt ie van
Sjonnie is de linker.
Zo, mijn verhaal is eruit, waar bokt soms al niet goed voor is!
