
Ondanks de medicijnen en ondanks dat het beter leek te gaan is hij er niet meer. Ik kan het nod steeds niet geloven.
Twee weken geleden werd er bronchitus geconstateerd en hebben we hem ontstekingsremmer gegeven en een antibiotica kuur.
Hij begon weer te peuzelen en ik durfde hem met een gerust hard een week bij mijn ouders te laten (Studeer in Leeuwarden).
Afgelopen vrijdag kwam ik thuis en was het mis. Hij lag met vierpootjes naar een kant en zijn ogen weggedraaid op mijn schoot
hij piepte niet en hij at niet. Ik probeerde hem dwanmatig water te geven maar hij slikte niet en liet het lopen.
Op zaterdag heb ik hem even laten loslopen eigenwijs als hij is altijda van het tapijt af en snel naar de keuken
hij leek opgewekt maar water wou hij niet. Ik ben naar de stad gefietst voor dwangvoeding maar het mocht niet baten toen ik thuis kwam was hij overleden. Bobby zou deze maand 3 worden, veelste jong!
Sorry voor het hele verhaal mis hem zo! Hij piepte als ik het licht uit deed om te slapen net zoland tot ik het licht weer aan deed. Hij keek zielig en piepte als ik mijn studentenkamer verliet om naar school te gaan. Hij liep achter me aan als ik hem los liet lopen. Het was zo'n geweldig dier!
