Geplaatst Ik heb geen heel verhaal te vertellen maar ik moet het toch even kwijt
Ik heb al járen een konijntje, mijn alles, mijn vriendje waar ik alles bij kwijt kan..
Hij is ALTIJD gezond geweest, het enige waar wij voor naar de DA gingen was zijn nageltjes omdat ik dat niet aandurfde.
Ik wou hem vanavond gaan voeren.. En normaal als ik dan buiten kom stampt hij zn hele hokje door omdat hij zo trek heeft(haha het klinkt altijd net of hij in geen dagen voer heeft gehad op die momenten
)Maar nu bleef het stil.. Dus mijn hart stond al bijna stil.. Dus ik kijk door zn ruifje naar binnen, zie ik 2 achterpootjes gestrekt... Dus ik ren naar binnen, mam volgens mij doet ie t niet meer(wat verschrikkelijk stom kwam het er uit maar dat dacht ik ook gewoon
) Ik weer naar buiten deurtje open, en ja hoor daar lag hij 
Ik heb denk ik maximaal 1 seconde daar gestaan, ik werd helemaal misselijk en wist niet wat ik moest doen... Heb door de hele tuin heen geschreeuw(nou is onze tuin niet zo groot ) mamm hij is echt dood!!!!! Ik huilen als een gek, ik wist het niet meer, kon er niet meer tegen Moeke naar buiten, helemaal boos omdat ik stond te huilen 
Zij kijken; 'nouja aan alles komt een eind.' Dat steekte zo hard De keiharde trut. Sorry dat ik mijn moeder zo noem, maar ze kan ook gewoon geen begrip opbrengen op die momenten En nu zit ik al de hele avond met tranen in mn ogen maar ik durf niet meer te huilen
Ik zit alle foto's op te zoeken die ik heb, maar tot mijn grootste nachtmerrie kom ik tot de conclusie dat ik bijna geen foto's van Snuffel heb Ik neem het mezelf nou zo verschrikkelijk kwalijk dat ik nooit de tijd heb genomen om op de goeie momenten te wachten, zodat ik een foto kon nemen.. Mijn Snuffel was altijd heel bewegelijk en dan dacht ik; laat maar hij zit toch niet stil.. Maar wat heb ik daar nu spijt van Ik heb het volgende niet zelf geschreven maar vind het zo mooi...
Als tranen een trap konden bouwen
en herinneringen een brug
dan klommen we hoog de hemel in
en brachten je mee terug
als sterren konden spreken
als sterren konden zien
zou je dan vanavond heel even willen zwaaien
en twinkelen als een groet
zodat wij hier beneden weten
hoe het zonder jou verder moet
____________________________________________
De leegte zonder jou
Is met geen pen te beschrijven
De leegte zonder jou
Zal altijd bij ons blijven
Maar veel fijne herinneringen
Verzachten onze smart
Voorgoed uit ons midden
Maar altijd in ons hart
Vaarwel Allerliefste Snuffel
Ik zal je nooit vergeten, altijd blijf je bij me
†Snuffel, 16-11-2008†
En de liefste
Ik mis je lieve pluizebol
