Geplaatst Utamarou des Deux Pottois, door ons Rico genoemd, was totaal op, 12 jaar is hij geworden!
Hij heeft 9 jaar aan de top meegedraaid van de hondensport. Hij kon zelf niet meer rechtliggen, 't was geen leven meer voor zo'n trotse hond zoals hem.
Donderdag kreeg ik een telefoontje op school.(mijn ouders zijn gescheiden)
"Jessica, ik heb vandaag besloten om Rico morgen te laten inslapen, komt ge vanavond nog eens langs?"
Ik was kapot, ik stortte bijna in, hele dag kon ik me niet meer concentreren, en het enige wat ik kon doen is huilen.
Toen ging ik 's avond naar mijn papa. Het deed zo'n pijn om hem zo te zien! In zijn hoofd mankeerde hij niks, hij was nog altijd dezelfde hond van 5 jaar geleden, maar zijn lichaam wou niet meer mee. Het kon zo niet verder, we meosten hem rechthouden om te eten, hij kreeg zelf zijn kop niet meer recht.
zo hulpeloos, zo kennen we hem niet! We hebben hem toen nog gewassen, foto's genomen, en heel de avond bij hem gezeten!
's morgens moest ik dan weg, naar school, wetend dat hij gewoon weg ging zijn, als ik terugkwam. Ik gaf hem nog een laatste kus, een laatste aai, het deed zo pijn, hoe hij naar me keek, toen ik wegging, het voelde alsof ik hem in de steek liet!
Op de bus moest ik mijn tranen tegenhouden, maar op school lukte het niet meer, ik kon niet doen alsof!
Om half 1 kreeg ik een smsje dat hij was ingeslapen.
Hji was heel gemakkelijk in slaap, normaal is hij zo'n vechter, het ging niet meer voor hem, we hebben de juiste keuze gemaakt, daar ben ik zeker van!
Maar ik kan het geen plaats geven. Ik ken hem al van mijn 2,5 jaar. Hij was een vast deel van mijn leven!
Ik mis hem zo, het is echt onvoorstelbaar, hij was zo trouw, zo loyaal, zo mijn beste vriend!
Hij maakte me aan het lachen, toen ik verdrietig was!
Als ik naar z'n foto's kijk, besef ik nog altijd niet dat hij weg is.
Zaterdag was het Belgisch kampioenschap, wat onzen ouwe ook al 2 keer is geworden, ik was er niet goed van, de tranen stoppen niet.
Het was zo een onmisbaar deel uit mijn leven, mijn grootste angst is uitgekomen, hem verliezen.
Dit zijn onze laatste foto's, ik zal ze altijd koesteren.
Lieve rico,
mijn beste vriend voor zoveel jaren
bedankt voor de mooie momenten
nooit zal ik je vergeten
ik ben trots op je
je bent en blijft mijn topper
ik zie je graag <3
