Sinds zo'n maanden woon ik samen met mijn vriend. Beiden hadden we een kat, dus dat werd even spannend, zou dat wel goed gaan? Mijn kat staat er namelijk om bekend dat ze niet zo goed met andere katten samen kan (ze heeft het kitten dat ik er ooit bij wilde nemen bijna vermoord, waarna ik die poging maar heb opgegeven) en zijn kat heeft buiten het nest waar hij uit kwam, nog nooit andere katten gezien. Op aanraden van meerdere mensen, hebben we het heel voorzichtig aangepakt. Eerst beiden in een andere ruimte, ze konden elkaa soms wel horen, maar meer niet. Zijn kat was nog nooit buiten huis geweest, dus hij moest ook eerst even wennen aan een nieuwe omgeving. Toen hij wat zekerder werd (lees: onder de kast vandaan kwam
) hebben we hem in de bench gezet met het deurtje dicht, en ze even naar elkaar laten kijken. De reacties vielen me alles mee, ze bliezen wat, maar het leek meer voor de vorm, niet echt serieus. Dit hebben we een aantal keer herhaald, op een gegeven moment lieten ze elkaar eigenlijk helemaal met rust, mijn kat ging zich gewoon ergens zitten wassen. We hebben toen gewoon de deuren in het huis open gezet (alleen als wij erbij waren) en gekeken wat er zou gebeuren. Ergens hoopte ik op een klein vechtpartijtje, om te bepalen wie de baas is, en dan klaar. Nou gebeurde het volgende: helemaal niets!! Ze negeerden elkaar eigenlijk, wel allebei op de hoede, maar niets heftig. Dus wij dachten: mooi, dat ging makkelijk!!
Pas na een aantal dagen begon het gedonder. Binky, de kat van mn vriend, begon wat bijdehanter te worden. Steeds naar Chita, mijn kat, toe, om te snuffelen. Nou is Chita daar dus helemaal niet van gediend! Ze begint dat ontzettend te blazen en grommen. Ze doet dus niets, wat me eigenlijk verbaast, aangezien ze voorheen erg agressief was naar andere katten. Binky vind het geloof ik allemaal wel grappig, die blijft gewoon terugkomen. Soms wou ik dat Chita gewoon eens uit zou halen, misschien is het dan eens over. Want nu, maanden later, loopt Chita nog steeds te grommen. Ook lijkt ze nogal gestresst. Aan de andere kant wijkt ze ook weer niet voor hem, en ligt ze wel gewoon rustig te slapen als Binky haar even met rust laat. Eigenlijk is het allemaal niet zo'n ramp, ik ben al blij dat ze elkaar tolereren, maar vooral 's nachts is het nogal een herrie, en ook zou ik Chita graag wat meer ontspannen zien.
Iemand ideeen of we hier nog iets mee kunnen doen?