Geplaatst is het stil.... heel stil.
3 dagen geleden werd je snuit wat dikker. DA gebeld wat te doen maar beide toch maar tot de conclusie gekomen dat meteen komen niet nodig was.
Ik heb je een pijnstiller gegeven en allen zijn we gaan slapen.
's morgens was het iets dikker maar halve dag werken durfde ik wel aan.
's middags zijn we naar de DA gegaan. Spuitje gehad en als het niet ging kon ik altijd terug komen.
Zo gezegd zo gedaan want toen 's avonds je snuit nog meer dikker werd en je oog ook stonden we weer bij de DA.
Het lag waarschijnlijk aan een kies die irriteerde. Dus die eruit en meteen foto's gemaakt van je hoofdje.
Daar was idd een dik oog te zien maar meer niet.
22.30 waren we thuis. Je bent lekker gaan slapen maar 's morgens was je oog nog dikker.
Weer naar de DA voor spuiten, pijnstillers en 2x antibioticakuur.
Gezien je ooglid zou het een oog ontsteking kunnen zijn maar iets zei me dat het wel eens erger kon zijn.
's avonds werd je oog nog dikker weer terug en weer een spuit en iets om je oog te laten slinken.
Samen zaten we op de bank tot ik om 23.45 zag dat je andere oog ook langzaam dik werd. Je ogen draaide soms weg en je keek wazig en een ogenblik later keek je weer helder.
Ik heb je vast gehouden en hoopte dat ik het droomde maar het bleef maar terug komen. Je begon te likken je mondhoek trok af en toe en toen wist ik genoeg.
We konden dit niet winnen ik moest je laten gaan.
Meteen de DA gebeld of hij kon komen. Weer daar naartoe kon ik je niet aan doen.
Samen met Anna hebben we je geknuffeld, gekust en vastgehouden.
Verteld dat ik van je hou en je nooit zou vergeten.
Je likte mijn hand en keek me aan.
Het was net alsof je het wist.
Binnen een uur was de DA er.
Je moest natuurlijk blaffen en stond weer op de bank alsof er niks aan de hand was.
Maar je hield ons niet voor de gek.
Je had pijn en veel.
Je kreeg een slaap spuitje. Wat was je kwaad dat die eikel je ook al thuis kwam prikken.
Ik kon niet anders, sorry meid.
Je ging liggen en zakte langzaam in een diepe slaap.
Ik heb je goed gelegd en toen kreeg je de laatste spuit.
Ik heb je koppie gepakt en gezegd dat ik heel veel van je hou en hoop dat ik je ooit nog tegen mag komen.
Langzaam ging je weg. Maar zoals je altijd het laatste woord moest hebben lag je nu ook even na te trekken met je bek.
je bent de eerste die ik zo heb gezien na de definitieve spuit. Zo sterk was je zo dapper maar er zat iets in je hoofd waar je niet van kon winnen.
Deze maand waren we 15 jaar samen. Mijn langste relatie tot nu toe.
Maar je zal altijd in bij me zijn. Echt ik vergeet je nooit Levi.
Bedankt voor alles.
Leev ik hou van je!!!!!!!!!!!!!
Dag meid
