Mijn lieve kater van bijna 16 jaar oud, liep een paar maanden terug met regelmaat stijf en mank. Dierenarts schreef een week metacam voor ivm slijtage. Na die week had de kat geen last meer en ben ik er dan ook mee gestopt....zachtjes aan blijft Gizmo slecht eten en valt dus af....nog niks te mager, maar goed. Bloedonderzoek laten doen bij de dierenarts, algehele conditie was goed. Echter was eiwit gehalte in zijn bloed flink verhoogd, wat meestal wijst op een tumor, ergens in zijn lijf. Ik heb besloten gezien Gizmo zijn leeftijd dit niet verder te laten onderzoeken. Ik wil hem dit gewoon weg niet aan doen, al die stress. Dierenarts houdt Gizmo mee in de gaten, door mijn updates. Giz liep 2 weken geleden weer behoorlijk mank sochtends, smiddags niks meer aan de hand. Vanavond ineens een bloedneus, is ook wel weer verholpen en Gizmo lijkt er rustig onder. Hij is niet ziek, lijkt geen pijn te hebben en tevrede te zijn. Geeft wel eetlust aan door veel te schooien en zeuren, maar eet steeds maar kleine beetjes, al van alles geprobeert qua voer, maar bij alles hetzelfde...enthousiast beginnen, maar meeste laten liggen. (Van blik voer likt hij alleen de gelei en laat de brokjes liggen).
Ik heb altijd voor ogen gehouden dat Gizmo het niet verdiend om een lijdensweg te moeten door staan. Maar ik wil ook geen afscheid nemen, laat staan te vroeg. Maar in hemelsnaam hoe maak ik de goede beslissing voor hem dat genoeg, genoeg is geweest? Ik wil hem absoluut niet zien aftakelen tot een hoopje ellende. Niet voor mijn eigen egoisme iig. Maar wanneer maak je de keuze om hem te laten gaan? Morgen in ieder geval de dierenarts weer bellen voor advies.
Gizmo ligt inmiddels lekker te slapen op de bank en ik zit achter de laptop hem in de gaten te houden. Toch maar even proberen te slapen zo.
Sorry voor het binnen stormen hier en het lange verhaal.....
Natuurlijk ook nog even een foto van mijn knapperd:
