Bokt.nl

**Geplaatst**: 17-11-05 14:17

Re:

Geplaatst: 17-11-05 14:17

Inderdaad Chantal, dat schreef ik ook al. Verder zie je ook vaak dat mensen totaal geen aandacht meer hebben voor hun dieren, dus niet zo gek dat de hond dan jaloers wordt.

Gelukkig is het bij jou thuis wel goed gedaan!

**Geplaatst**: 17-11-05 14:22

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 17-11-05 14:22

oxborn schreef:
Desiree: Als ik van tevoren zou weten dat mijn hond niet te vertrouwen is met kleine kinderen, dan zou ik het niet wagen nee.
Bij mijn hond heb ik zijn reactie al wel gezien bij mijn kleine neefjes van nu bijna 2 en 3. Ik zou het met hem niet aandurven bij de kleine straks, niet op zijn terein.
Mijn stabij gaat best wel goed bij kleine kinderen en gromt alleen maar als het hem niet zint en gaat dan zelf weg, dat vind ik minder eng als dat ik gezien heb dat een hond al probeerde te grauwen.
En mijn stabij wordt oud, valt zomaar de kat aan terwijl er niets aan de hand is.
Ik vind dit best wel eng straks met die kleine, maar omdt ik weet hoe hij met mijn neefjes omgaat, durf ik het wel aan, al zou ik hem nooit en te nimmer alleen laten met een kind.
Dat zou ik met geen 1 hond doen hoor, maar als hij wel wat zou doen, dan is het voor hem toch ook echt einde verhaal.

Maar nogmaals al sik van tevoren zeker weet dat een hond niet te vertrouwen is met kinderen zou ik het er niet op durven gokken.

Jouw kleine neefjes zijn niet deel van het gezin, niet deel van jou. Toch weer andere situatie. Je kunt het dus niet zeker weten. Maar je weet wel zeker dat je bij voorbaat op geeft.
Onze polleke bijt ook kleine kinderen als die zich te veel aan haar op dringen. Maar ik zou het nooit op kunnen brengen om haar weg te doen als ik een kind zou krijgen.

Karl66 schreef:
Als mensen om wat voor reden dan afstand van hun dieren willen doen, dan lijkt mij dat altijd nog beter dan dat ze met tegenzin door die mensen gehouden moeten worden.
)

in vele gevallen hadden ze er in de eerste plaats niet aan moeten beginnen. Die huisdieren hebben om hen niet gevraagd he.

**Geplaatst**: 17-11-05 17:18

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 17-11-05 17:18

desiree: oke ze zijn geen deel van het gezin, maar mijn ene neefje kwam 3 maal per week over de vloer, omdat wij op hem pastte.
Dus hij was er heel veel.
En mijn westie heb ik om meerdere redenen weg moeten doen, ook omdat ik ging verhuizen en hij dus absoluut niet bij kattenkan, anders had ik het nog geprobeerd met die kleine straks, maar er waren meerdere dingen. Ik vind het dus geen slap excuus dat ik hem weg gedaan heb en naar het asiel had hij nooit gegaan, want daarvoor heb ik al het mogelijke gedaan om hem bij mijn ouders te kunnen houden, alleen hun zagen het niet zitten, vanwege het hele huis onderpissen.
Zolang ik thuis woonde heb ik ze er van kunnen weerhouden om hem weg te doen, maar hun hebben hem uit grapje meegenomen naar een oom en tante en hij wilde niet meer mee terug, dat ze hem de volgende dag wilde ophalen, waren die kinderen zo gek met hem (zijn al oudere kinderen) dat me oom en tante het wilde proberen, maar er zijn dus wel hele duidelijke afspraken gemaakt.
Er zijn inderdaad een heleboel slappe excuses, maar er zijn situatie waarin ik kan begrijpen dat mensen er toch voor kiezen hun hond weg te doen, omdat hij gewoon niet met kinderen kan. Aan een pup kun je dat niet zien.

Mijn stabij heeft vroeger trouwens ook weleens een kind gebeten, maar is nu zo veranderd dat ik het toch ga proberen met hem.
Tegenover mensen en dieren is hij de afgelopen jaren veel vriendelijker geworden en heel erg veranderd.
Maar als het niet gaat weet ik nu al dat er waarschijnlijk maar 1 oplossing is, ook al zal ik het niet snel opgeven.
Hij is namelijk al oud, blind aan het worden en hij heeft hd. daarnaast heeft hij vermoedelijk epilepsie, al zou hij in een asiel terecht komen weet ik niet waar hij eindigd, maar ik denk dat hij er nooit meer uit zou komen, dan denk ik dat als echt niemand hem wil ik hem zal laten inslapen. (hier wordt ik misschien op aangevallen, maar dat is mijn gedachte nu, zoals hij nu is, op dat moment weet ik niet of ik het zou kunnen en denk ik dat ik al het mogelijke zal doen om hem in leven te kunnen houden en een goed plekje te vinden, maar gelukkig verwacht ik niet veel problemen met hem)

**Geplaatst**: 17-11-05 17:26

Re:

Geplaatst: 17-11-05 17:26

Hm... ik maak nu een belofte aan mezelf dat als ik moet kiezen tussen mijn hond of samenwonen, ik mijn hond zal kiezen. Ik lok nu vast commentaar als: "Wacht maar af tot het zover is" en "Daar weet jij helemaal niks van" uit. Maarja, dat zal dan wel.

**Geplaatst**: 17-11-05 17:30

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 17-11-05 17:30

Jallist, bij mij net zo. heb aardig wat beesten. 2 paardjes, 2 konijnen, 2 chinchilla's en een hond.

Mijn vriend wilde al die beesten niet --> nou dan kom ik ook niet bij je wonen. Toen zei hij, nou ok, 1 konijn en een hond.

NEE NEE NEE

Ok, en de 2 chinchilla's.

OK deal.

Nu heb ik lekker toch nog een konijn erbij. hihi. Sorry, maar ik kan niet zonder mijn beestjes. Mijn vriend begint het onderhand ook wel leuk te vinden en heeft gister een heel mooi konijnenhok getimmerd!

(Dank je,J)

**Geplaatst**: 17-11-05 17:31

Re:

Geplaatst: 17-11-05 17:31

Ow en de paardjes staan ook al bij ons achter in de wei hoor!!

**Geplaatst**: 17-11-05 17:49

Re:

Geplaatst: 17-11-05 17:49

Quellian schreef:
Ik heb een piskat

Hehehe, wij ook!
Wij hebben vroeger altijd dieren gehad thuis, en nadat ik ben gaan samenwonen wilde ik ook erg graag weer een huisdier. Hond is geen optie. We werken beide full-time, en hoewel er hier zat uitlaatservices in de buurt zitten, vinden we allebei dat je er dan niet aan moet beginnen. Een hond moet beweging en aandacht hebben, niet 3x per dag een snel rondje...

Uiteindelijk voor mijn verjaardag een kat gekregen van mijn vriend. We zijn haar samen gaan uitzoeken in het asiel (bewuste keuze). Ze hebben er eerlijk bijverteld dat ze een zindelijkheidsprobleem had. En dat klopt dus ook...
Meestal gebruikt ze de kattebakken (meer dan 1 ja), maar soms de voordeurmat, of de bank (tweedehands, skaileer. Ik zou echt NOOIT een stoffen bank nemen

). 1x de schone was, en verder de oud-papierbak.

Ik zou haar nooit wegdoen. Kan me wel voorstellen, dat als het ooit erger mocht worden, we haar alleen in de woonkamer laten ipv in het hele huis, maar ze mag gewoon oud worden bij ons. Als je kiest voor een dier moet je weten wat de consequenties zijn!

**Geplaatst**: 17-11-05 19:44

Re:

Geplaatst: 17-11-05 19:44

Als je fulltime werkt zijn 2 katten leuker.....

**Geplaatst**: 17-11-05 20:07

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 17-11-05 20:07

Onze labrador hebben we gekregen toen hij 4 jaar was. De reden? De mensen vonden hem niet leuk meer

Toen hij 1 jaar oud was vonden ze hem niet meer leuk. Hij luisterde niet. Naar een hondenschool was niks, ze wilden geen politiehond...... en ja dan moet je op zaterdag vroeg je bed uit. En ja ze vonden hem niet leuk.
Hij luisterde totaal niet toen we hem kregen, maar na veel positieve aandacht (hij kreeg ws weinig aandacht waardoor hij op negatieve manieren aandacht vroeg) Leerde hij heel snel commando's. Op de hondenschool was hij een van de beste honden van zijn groep. Geweldige lab! Zijn karater is zo leuK! Vrolijk, clowntje, deugniet! Iedereen die hem kent is erg van hem gecharmeerd. Ik vond dus dat die oude eigenaars slappe redenen hadden, maar uiteindelijk is het met onze Bono helemaal goed gekomen!

**Geplaatst**: 17-11-05 20:19

Re:

Geplaatst: 17-11-05 20:19

Rosita schreef:
Als je fulltime werkt zijn 2 katten leuker.....

Voor wie? De kat of de eigenaar?
Katten zijn solitaire dieren, geen roedeldieren.
Ze kunnen (al dan niet altijd) wel met elkaar overweg, maar zonder een maatje redden ze het ook prima.

**Geplaatst**: 17-11-05 21:12

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 17-11-05 21:12

samantha23 schreef:
Geen van mijn katten past trouwens bij mijn interieur.

Niet? Ons asiel-lapje past perfect bij de bank én het wandkleed (tafereeltje met paint-horses

)! Maar dat ontdekten we pas een paar weken nadat we haar ophaalden

De wazige uitdrukking op haar gezicht heeft de doorslag gegeven

En het jonge schildpadje (poes) kwam er als een soort "package deal" bij, we wilden in principe geen jonkie en ik vind schildpad daarnaast zeer ernstig lelijk....

En guess what: zij kleurt prachtig bij onze bruine meubels!

Maar even serieus: ik zou nog niet weten waar bij ons de grens ligt. Ik kan er van tevoren wel van alles over roepen, maar ik denk dat ik misschien anders zal piepen als het misgaat? In huis pissen is in ieder geval "not done", structureel meubels krabben ook niet. Dan is buiten wonen misschien een oplossing, of bepaalde kamers ontoegankelijk maken. Onze buren hebben ook een kat die volgens de oude eigenaar niet binnen zou kunnen, omdat ie alles sloopt. Zij hebben totaal geen last gehad, maar hij is ook niet graag binnen. Als hij er tien minuten is, wil hij alweer naar buiten. Die leeft dus ook buiten en 's nachts gaat ie in de schuur. Af en toe slaapt hij ergens op zolder, maar wil dan weer naar buiten. Gaat prima met hem!

edit: mijn laatste goudvis heb ik trouwens in een emmertje (in de gordels

) op de voorstoel van de auto naar Zeewolde gebracht

Hoewel ik op bokt wel een lange lijst prima tips kreeg hoe ik er makkelijker vanaf had kunnen komen

**Geplaatst**: 17-11-05 21:57

Re:

Geplaatst: 17-11-05 21:57

Chrystal-gek schreef:
Voor wie? De kat of de eigenaar?
Katten zijn solitaire dieren, geen roedeldieren.
Ze kunnen (al dan niet altijd) wel met elkaar overweg, maar zonder een maatje redden ze het ook prima.

niet alle katten hoor. Fritsie voelde zich echt eenzaam toen wij allebei werkten. Ik heb haar expres naar een thuis gedaan waar mensen niet fulltime werkte, nog opgroeiende schoolgaande kinderen en werk ouders aan huis. Het heeft ruim een jaar geduurd voordat we een geschikt adres voor haar gevonden hadden.

**Geplaatst**: 17-11-05 23:27

Re:

Geplaatst: 17-11-05 23:27

Rosita schreef:
Als je fulltime werkt zijn 2 katten leuker.....

Mijn huisgenootje en ik werkten allebei zo goed als fulltime, de katten hadden elkaar en nóg voelden ze zich niet op hun gemak, ieder om een verschillende reden.

Wat hadden wij moeten doen? Minder gaan werken om meer bij de katten te zijn? Voor het vrouwtje had dat weinig uitgemaakt, zij liet duidelijk merken dat ze graag verder wilde dan het balkon (wat niet kon). Toch doorzetten tot die katten daar gillend gek werden op die flat? Het mannetje was echt neurotisch aan het worden. Of had mijn huisgenootje maar gewoon nooit katten moeten nemen 'want ze had toch kunnen weten dat...'?

Veel katten kunnen echt prima aarden (al dan niet in hun eentje) op een flat, de kat die ik nu heb tenminste wel. Maar dit stel toevallig niet. Tja, dan vind ik de meest diervriendelijke oplossing toch een goed tehuis zoeken, en dan ga ik me echt niet schuldig voelen omdat 'anderen' vinden dat je een dier voor het leven neemt.

**Geplaatst**: 17-11-05 23:49

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 17-11-05 23:49

Wel knap dat zoveel mensen hier hun toekomstig leven zo goed kunnen voorspellen

**Geplaatst**: 18-11-05 00:05

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 18-11-05 00:05

Karl66 schreef:
Wel knap dat zoveel mensen hier hun toekomstig leven zo goed kunnen voorspellen

Ja he?

Ik heb altijd geleerd nooit 'nooit' te zeggen

**Geplaatst**: 18-11-05 01:28

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 18-11-05 01:28

Dat je niet aan dieren (honden) moet beginnen als je een kinderwens hebt vind ik nonsens. Neem je een volwassen hond in huis dan weet je van te voren of die wel of niet met kinderen overweg kan en met een pup heb je dat geheel en al zelf in de hand.
Mijn pup kwam rond de jaarwisseling bij ons wonen en in maart ontdekte ik dat ik zwanger was omdat ik verrekte misselijk werd tijdens de puppycursus

Ik heb hem met veel kinderen in contact gebracht en hem (inmiddels een jaar oud) direct bij de baby betrokken. Hij heeft meteen kennis gemaakt en in het begin gaf ik hem uitgebreid aandacht als ik de baby op schoot had zodat hij niet jaloers hoefde te zijn. Ik ben hem blijven betrekken bij de baby maar heb de baby nooit aan hem opgedrongen. Als hij mensen wantrouwde ging hij naast de baby zitten en owee als ze te dicht in de buurt kwamen, dan begon hij zachtjes te grommen. De baby hoorde bij zijn roedel en die werd door hem beschermd. Ze heeft leren lopen met zijn hulp door zich aan hem op te trekken en hij liep dan rustig rond zodat ze het bij kon houden. Het was een wereldhond (helaas is hij vorig jaar overleden) maar dat kwam ook omdat we hem van het begin af aan betrokken hebben bij de baby. Dat is echt van essentieel belang en sommige ouders vinden dat eng, jagen de hond weg bij de baby en zorgen er zo, onbewust, voor dat de hond een hekel krijgt aan die indringer waardoor hij minder aandacht krijgt.

En verder denk ik er hard over om één van mijn drie katten een nieuw thuis te bezorgen. Ik zal hem nooit naar het asiel brengen, ik zal niet met hem adverteren maar als iemand zich aandient waar hij buiten kan wonen dan gaat hij weg. Ik word af en toe stapelgek van hem. Hij plast in huis, krijgt alle deuren open met alle gevolgen van dien ondanks alle voorzorgsmaatregelen. Verzin een oplossing en hij bedenkt een manier om toch binnen te komen. Allle deurkrukken staan omhoog en zijn met ijzerdraadjes of haakjes vergrendeld en nog krijgt hij het voor elkaar om de ijzerdraadjes te breken of de haakjes omhoog te krijgen en de deur open te maken. Hij is ook erg handig in het ontsnappen uit huis en dat is ook bepaald niet prettig.
Het is een lief katje, intelligent, aanhalig en leuk maar hij past niet in een gewoon huis.

Ik heb al een paar katten weg moeten doen toen ik van een boerderij naar een tweekapper ging en daar heb ik veel verdriet van gehad maar ze zijn geweldig terechtgekomen gelukkig. Er nog één wegdoen kost moeite maar als ik voor hem net zo'n geweldig adres kan vinden dan gaat hij want nu erger ik me meerdere malen per dag, hij plast in de kinderkamers als hij de kans krijgt, in het wasgoed, ook het schone, hij komt de woonkamer in met als gevolg dat de hond naar boven kan om het kattenvoer op te vreten en hij pist mijn inpandige berging onder. Daarnaast staat die deur steeds open dankzij hem wat me ook nog veel gas kost omdat het daardoor een stuk kouder in huis wordt. Wij weten dat we de toiletdeur goed moeten sluiten maar kindjes die komen spelen hebben dat niet door en dan ziet Tom zijn kans schoon en loopt heerlijk door de pot om vervolgens over de bril te wandelen en over de vloer met als gevolg een toilet waar je niet graag meer op gaat zitten. Ik zit hem achterna in de buurt, mijn buurman is niet blij met hem want hij komt zijn tuin in ondanks alle voorzorgsmaatregelen die we getroffen hebben, kortom: hij bezorgt me veel problemen en dat vergalt vaak het plezier wat ik heb in zijn leuke onafhankelijke karakter. Ik denk dat hij een stuk gelukkiger zou zijn op een boerderij waar hij lekker zijn gang kan gaan.

**Geplaatst**: 18-11-05 11:54

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 18-11-05 11:54

Percy schreef:
Dat je niet aan dieren (honden) moet beginnen als je een kinderwens hebt vind ik nonsens. Neem je een volwassen hond in huis dan weet je van te voren of die wel of niet met kinderen overweg kan en met een pup heb je dat geheel en al zelf in de hand.
Mijn pup kwam rond de jaarwisseling bij ons wonen en in maart ontdekte ik dat ik zwanger was omdat ik verrekte misselijk werd tijdens de puppycursus Ik heb hem met veel kinderen in contact gebracht en hem (inmiddels een jaar oud) direct bij de baby betrokken. Hij heeft meteen kennis gemaakt en in het begin gaf ik hem uitgebreid aandacht als ik de baby op schoot had zodat hij niet jaloers hoefde te zijn. Ik ben hem blijven betrekken bij de baby maar heb de baby nooit aan hem opgedrongen. Als hij mensen wantrouwde ging hij naast de baby zitten en owee als ze te dicht in de buurt kwamen, dan begon hij zachtjes te grommen. De baby hoorde bij zijn roedel en die werd door hem beschermd. Ze heeft leren lopen met zijn hulp door zich aan hem op te trekken en hij liep dan rustig rond zodat ze het bij kon houden. Het was een wereldhond (helaas is hij vorig jaar overleden) maar dat kwam ook omdat we hem van het begin af aan betrokken hebben bij de baby. Dat is echt van essentieel belang en sommige ouders vinden dat eng, jagen de hond weg bij de baby en zorgen er zo, onbewust, voor dat de hond een hekel krijgt aan die indringer waardoor hij minder aandacht krijgt

Het kan ook makkelijk. Ik ben opgegroeid tussen 2 duitse herders en een bouvier. Mijn moeder deed pakwerk met de herders. Geen probleem. Er waren wel regels.Als de honden aan het eten waren moest ik ze met rust laten. En als ze op hun eigen plek lagen mocht ik er ook niet bij komen. En dat is altijd goed gegaan.

**Geplaatst**: 18-11-05 12:18

Re:

Geplaatst: 18-11-05 12:18

wij zitten nu met een soortgelijk dilemma. Mijn vriend heeft altijd valkparkietjes en vogels gehad, veel ervaring dus ermee. Nu heeft hij sinds een jaar een nieuw vogeltje, gonzo, en het lijkt wel of het dier niet helemaal helder is... Hij komt dagelijks uren uit de kooi, staat op de kamer waar mijn vriend de meeste tijd doorbrengt, zijn kooi hangt en ligt vol met speelgoed en is erg groot (grote papegaaienkooi) en nog, zodra hij niemand ziet begint hij te krijsen, achetr elkaar door. We hebben hem geprobeert dit af te leren door hem pas uit de kooi te nemen als hij stil was, negatief gedrag negeren en positief te belonen, als hij aan de gang bleef een doek over de kooi en weer eraf als hij rustig was en dan belonen, hem er ook aan gewend dat hij nu eenmaal niet altijd uit de kooi kan, maar niets helpt. Zodra 's ochtends iemand in huis (zijn ouders bijvoorbeeld, ie vaak heel vroeg opstaan) beweegt, begint hij te krijsen. als je vanuit de kamer even naar de keuken loopt, begint hij te krijsen, het gaat zelfs zover dat als hij naar een andere kamer vliegt en daar gaat zitten en je niet direct kan zien, hij begint te krijsen, terwijl hij dus gewoon naar je toe kan komen. Hij is deels met de hand opgevoed dus heel erg tam, gaat ook bij iedereen zitten, dus ook daar ligt het niet aan. We zijn een beetje ten einde raad, we willen nog proberen hoe hij reageert als er een tweede vogeltje bijkomt, maar anders moet hij toch echt weg, zelfs de buren klagen erover.'s nachts kan er wel een donkere doek over, maar om zo'n dier nou de hele dag in het donker te laten zitten vind ik ook zielig. Als hij weg gaat gaat hij naar een grote voliere waar hij met een hele groep andere valkjes kan zitten, maar willen hem niet kwijt.. maar veel plezier hebben we ook niet aan hem nu. Hopelijk helpt een ander vogeltje. Dit heb ik nog nooit meegemaakt met een vogel, en mijn vriend ook niet. normaal krijsen ze alleen als ze te weinig aandacht krijgen, maar hij lijkt wel een tik in zijn hersenpannetje te hebben... Vinden jullie dat een slappe reden? of wat zouden jullie doen? voel me zo schuldig dat ik het beest af en toe wel wat kan doen, vind het echt niet leuk... tis best een lief diertje, maar wwe weten niet zo goed meer wat we er mee aanmoeten..

**Geplaatst**: 18-11-05 12:32

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 18-11-05 12:32

Ik heb ooit eens een parkiet en een valkparkiet weggegeven aan mensen die een flinke voliere hadden met meerdere vogels erin. Ze hebben een beter leven dan dat ze bij mij hadden.

Verder heb ik nog 6 chinchilla's de deur uit gedaan en een deur verder weer neergezet

(Met andere woorden ik heb mijn chins in een andere kamer gezet, zodat ik beter kon slapen

)

Ik heb in mijn omgeving al vaak genoeg gezien dat mensen hun huidieren voor een flutreden wegdoen.
Bij ons op de kinderboerderij worden vaak genoeg konijnen aangeboden, slaan we die af dan worden ze over het hek gedumt.
Zo heb ik zelf nog eens een goudhamster gevangen die men samen met 3 konijnen hadden gedumt (in een doos).

**Geplaatst**: 18-11-05 13:21

Re:

Geplaatst: 18-11-05 13:21

parkieten en papegaai-achtigen leven in het wild altijd in grote kudde's. Eigenlijk zouden ze niet alleen verkocht mogen worden. Ze kunnen niet goed tegen alleen zijn. Goed mogelijk dat een 2e vogel zeer zeker uikomst biedt. En anders moet je hem plaatsen ergens bij iemand in een volliere.

Konijnen zijn goedkoop dus dat zijn de grootste slachtoffers van impulsaankopen van ouders met kinderen. Ik zal mijn konijnen dan ook niet verkopen aan mensen die een konijntje voor hun kind willen.

Verder kan ik geheel meegaan zoals Percy het vertelt. Zo deed mijn moeder het ook. Maar de meeste mensen hebben gewoon geen zin meer in een hond als de kinderen komen want ze doen helemaal niet hun best om hun hond en kind samen te laten gaan. Ze stoten de hond af, hij is te veel en de hond voelt dat ook. Geen wonder dat hij het kind als een indringer gaat beschouwen.

**Geplaatst**: 18-11-05 13:24

Re:

Geplaatst: 18-11-05 13:24

ja dat is waar desiree, er komt ook zo snel mogelijk een tweede bij. Probleem is dus dat het beest echt een tik lijkt te hebben, reageert niet helemaal normaal. Bovendien, hij is amper alleen, komt echt uren per dag de kooi uit, maar hij moet soms toch echt een paar uurtjes in de kooi.. en zelfs als hij uit de kooi bij je is wil hij nog wel eens als een gek beginnen te schreeuwen. Maar goed, ik hoop idd dat een tweede een oplossing is, heb nog een apart topic gestart erover..

**Geplaatst**: 18-11-05 13:41

Re:

Geplaatst: 18-11-05 13:41

de meeste mensen willen echter geen tijd besteden aan hond-babay training en sjampeteren hem gewoon buiten, tis toch voor het kind? ...

**Geplaatst**: 18-11-05 18:21

Re: Je huisdierweg doen om "slappe" redenen?

Geplaatst: 18-11-05 18:21

De parkiet is bij mij ook het enige dier wat ik weg zal doen als ik een goed tehuis voor hem vind.Hij is hier letterlijk komen aan vliegen .hij zat vermoeid voor mijn deur. dus we hebben hem binnen gepakt en ik had nog een hele grote koi staan en hem daar in gestopt.Maar politie en dierbescherming ten spijt er is geen eigenaar komen opdagen.Het beestje is hier echter niet gelukkig hij is bang ,de katten hebben hem met kooi en al een keer genekt.de kooi is 100x100 bij 80 breed ze hebben hem gewoon van de kast gekregen.gelukkig heeft piet het overleeft.Maar als ik voor Piet iemand vind met een volliere breng ik hem daar.
Verder hebben we een rot papegaai dat is net de kat van Percy hij komt overal uit van de week heeft hij al mijn kamerplanten gesnoeid toen hij uitgebroken was.Ik heb nu allemaal potten met kale steeltjes.Meneer/mevrouw heeft een kooi van 100x 200 en 80 breed met van alles en nocht wat er in maar hij blijft ontsnappen.Hij schroeft (echt waar ) zijn kooi uitéén.Een hap eten kunnen we niet dan krijst hij ook.Maar volgens de dierenarts is hij al stok oud hij is bij ons beland via zoveel andere adressen dat ik vind dat ik hem niet weg kan doen.Maar mijn grote liefde is hij niet.
Verder honden, kinderen, poezen ,Praktisch alles komt uit het asiel of hebben we gekregen we hebben nooit problemen,1 van de kleine hondjes bijt maar als de kinderen opletten gaat het goed.komen er kinderen spelen zet ik hem in zijn bench of op de slaapkamer.Hij houd gewoonniet van kinderen.O,ja de kinderen komen niet uit het asiel die heb ik zelf gewoon gekregen

.Helaas zat er geen inruil garantie bij

**Geplaatst**: 18-11-05 18:40

Re:

Geplaatst: 18-11-05 18:40

Wij hebben ooit in een grijs verleden een hond gekocht op de vogeltjesmarkt in Antwerpen (ik weet het, heel fout!) Een opwelling dus. We waren nog niet eens getrouwd, en de hond kwam bij mijn vriend (en zijn ouders en rest van gezin) in huis. Toen de hond 1,5 jaar was zijn we getrouwd. De hond is gewoon meegegaan met ons. Ik heb mijn werk er deels voor aan moeten passen. De eerste jaren is hij gewoon mee geweest naar mijn werk (wat een geluk dat dat kon!) Daarna ben ik part-time gaan werken en is de hond thuis gebleven. Toen de hond een jaar of 8-9 was kregen wij ons eerste kind. Dit ging allemaal erg gemakkelijk. Ook met de tweede ging alles prima. De hond is helaas maar 12 jaar oud geworden. Eigenlijk gelijk daarna weer een hond genomen, maar nu een "volwassen", omdat we de opvoeding van een pup niet zagen zitten met twee kleine kinderen en allebei een baan. Via de herplaatsings-vereninging zijn we wezen kijken naar een paar honden. Uiteindelijk kwamen we terecht bij een hond van ongeveer 9 maanden. Een geweldige gezinshond, maar angstig-aggressief. Andere honden, katten, paarden of zo, bijt hij direct. Konijnen en kippen gaan wel goed. Maar omdat hij in huis zo lief is hebben we besloten hem te houden mede omdat wij het idee hebben een dier te nemen voor het leven!. Deze hond is ondertussen ook al 9 jaar.

We hebben we ook nog twee vakantie-afdankertjes, een konijn en een cavia. Deze zijn beiden over het hek van de kinderboerderij gezet. Zo van, dan komen ze wel goed terecht en zijn wij ervan af.

Ook mijn pony blijft voor het leven. Maar dan zeg ik er wel heel duidelijk bij dat dit ook financieel moet kunnen. Ze is nu gedekt en ik weet nu nog niet of het veulen wel of niet blijft.

Verder hebben we nog vogels, deze krijgen ook diverse keren per jaar jongen, deze jongen gaan ook weg. Anders zouden we met veel te veel komen te zitten. Dit zelfde geld voor de jonge vissen in de vijver.

**Geplaatst**: 18-11-05 19:14

Re:

Geplaatst: 18-11-05 19:14

Probleem is vaak niet de reden dat mensen hun dieren weg doen. Ik denk dat (juist) bij slechte redenen een dier beter af is op een andere plek. Probleem is dat mensen niet nadenken over de aanschaf.

Ik heb zelf twee katten. Een daarvan is doof en maakt dus heel veel en hard lawaai. Overdag niet zo'n punt, 's nachts wel. Hij slaapt altijd bij mij, en zolang ik mij niet beweeg blijft hij liggen en blijft hij stil . Zogau ik mij beweeg staat hij op en gaat naar beneden en daar heel hard mauwen. En net als de meeste mensen beweeg ik toch echt als ik slaap

En ik heb geen ruimte in huis waar hij in kan zonder dat ik hem hoor.

Tja. Als hij mij s'nachts wakker houdt en oordopjes bieden geen uitkomst dan gaat hij wel weg. Ik werk minstens 50 uur in de week en ik heb mijn nachtrust hard nodig. Maar hij zou niet weg gaan voordat ik een heel erg goede plek voor hem heb. Ook al kost mij dat een jaar.

Gelukkig is dat (nog) niet nodig, maar soms is de sitiatie nu eenmaal anders dan dat je hem had ingeschat van te voren.