Wel zou ik beiden alleen gebruiken met een duidelijk doel. Mijn trainster gebruikt de discs (en ik denk ook de band) “preventief”. Dus de hond moet de gedraging gaan koppelen aan de discs en niet aan de persoon.
Dat vergt oefening en discipline, waarbij je de discs eerst klein gebruikt, bijvoorbeeld in de tuin. Daar leg je wat lekkers neer of poep of wat dan ook en lok je de foutieve gedraging uit. In dit geval dat hij er van gaat eten. Op dat moment gooi je de disc, zonder dat de hond door heeft dat het van jou komt. Jij wordt dan niet eng, maar datgene wat hij wilde eten wel. Want dan kreeg hij de disc naar hem toe. Dit breid je dan verder uit naar straat, bos etc. Zelfde zou je denk ik ook kunnen doen met de band.
Dit is even een heel gechargeerde samenvatting van hoe ik het in de praktijk heb gezien. Wellicht niet de meest vriendelijke oplossing, maar poep eten met alle nadelen van dien en daardoor altijd aan de riem moeten is dat ook niet.
Ik weet niet uit welke omgeving je komt? Voor deze aanpak is wel juiste timing en training nodig en ik kan me voorstellen dat onder begeleiding een stuk makkelijker gaat
