Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-01-19 20:17

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 04-01-19 20:17

Een overbeet die hij eerst niet had... kan hij een ontwrichte of gebroken kaak hebben?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-01-19 20:19

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-01-19 20:19

de rontgenfoto's laten dat niet zien. Maar de foto's gaan nog door naar utrecht. misschien dat zij iets meer zien erop.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-01-19 22:26

Geplaatst door de TopicStarter : 05-01-19 22:26

Woehoe weer een 380 grams dag gehad gisteren.
Vandaag terwijl het huis grote onrust was door het leegruimen/opruimen van het huis vanwege verhuizing, liep candy op zijn dooie gemak rond door het huis, dozen te checken aandacht te vragen, lekker te eten en nog eens eten (nu zelfs ook vis

). En met het avond eten, kwam hij zelfs bedelen

2 weken geleden dacht ik dit beeld nooit meer te kunnen zien, maar de kleine grote vechter laat menig een versteld staan

Natuurlijk nog steeds een koel hoofd dat het allemaal beter lijkt nu door de medicatie dan dat het werkelijk is en blijft donderdag een hele enge dag om naartoe te leven.
Maar om hem weer zo te zien is heerlijk!

“Vrouwtje, wat eet jij? Ik wil dat ook!”
Afbeelding

**Geplaatst**: 06-01-19 14:59

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 06-01-19 14:59

In elk geval heel fijn! Sterkte en hopelijk gaat het steeds beter!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-01-19 23:12

Geplaatst door de TopicStarter : 27-01-19 23:12

Hier nog een nieuwe update voor de geintereseerde.

Candy gaat goed vooruit nog steeds.
De laatste bloedtest was helaas wat mislukt doordat zijn bloed niet makkelijk wilde vloeien in het vat waar ze de andere keren ook geprikt hadden en daardoor al deels gestolt. Hierdoor een deel van de uitslagen niet verkregen. De nierwaarde die verhoogd was, was nu weer mooi aan het zakken. Een andere nierwaarde echter iets omhoog.
Maaar als vlag op de vuurpijl. de infectie waardes waren gedaald

Vorige week begon hij ineens zijn lever smaken weer wat te laten staan en vind hij andere smaken ook wel weer wat eetbaarder worden (nu vooral forel en witvis wat hij dan lekker vind)
Maaaar als 2e vlag op de voorpijl... Hij eet weer droogvoer!

$*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$
Oke. Hij kauwt het niet echt maar hij wilt het wel weer graag eten.

Vandaag nog een keertje geprobeerd een iets grover stukje vers vlees te geven om zijn kauw gedrag te zien. Dit is echter nog steeds niet goed. Hij knarst nog steeds best erg als hij echt probeert te kauwen op rechts en ik heb uiteindelijk het stukje afgepakte en kleine gemaakt voor hem want hij kreeg het echt amper weg. Hij was er al een paar minuten op aan het kauwen en produceerde een hoop slijm. Het stukje van het grote stuk waar hij op aan het kauwen was zag er een beetje uit alsof hij het aan het pletten alleen was. Hij was het aan het pureren maar niet kauwen.
Toch nog wel erg, erg sneu moet ik zeggen maar ben erg blij met de vorderingen die hij maakt.

De zitac hebben we ook afgebouwd naar 1x per dag een kwartje.

Wat het nu uiteindelijk was en/of is weten we nog altijd niet. Maar om hem weer happy te zien en te zien spelen enz is toch wel meer waard dan precies te weten wat hij had.

**Geplaatst**: 28-01-19 00:44

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 28-01-19 00:44

Toch fijn dat het beter gaat

**Geplaatst**: 28-01-19 19:12

Geplaatst: 28-01-19 19:12

Fijn dat het beter gaat!
Maar dat knakken of knarsen dat kan toch niet prettig zijn

heb je er echt een deskundig diertandarts naar laten kijken? Iemand die dus meer weet dan doorsnee.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-01-19 19:26

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-01-19 19:26

Hannanas het knarsen enz is via utrecht uiteindelijk gegaan. Zij weten het ook niet en willen een mri scan enz maken.

Nu hij ook weer brokjes eet maak ik mij voor nu niet zo heel veel druk meer om het knars geluid. Ik onwijk voor hem gewoon dingen waar hij echt op moet kauwen, kauwen.
Hij is ook heel happy op het moment. Speelt als een kitten enz

**Geplaatst**: 30-01-19 20:06

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 30-01-19 20:06

Dat knarsen herken ik ook van onze oude kater. Meneer krijgt droge brokjes en natvoer en bij de droge brokjes maakt hij dat gekke geluid. Om erachter te komen waar dat geluid vandaan komt zou hij misschien ook eens onder narcose moeten, maar hij is al 15 en voelt zich prima dus ik wil dat risico niet nemen. Het geluid dat hij maakt is precies hetzelfde als op het filmpje en dat klinkt echt verre van prettig. Maar hij zeurt enorm om de droge brokjes terwijl hij over het natvoer veel minder enthousiast is. In het verleden kreeg hij Jollipet (vers vlees) met paard in kleine stukjes, maar dat krijgen we er op dit moment echt niet meer in.
Hier dus ook een kat die dat geluid maakt, maar zonder dat hij er veel last van lijkt te hebben.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-19 22:58

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-19 22:58

Helaas toch nog te vroeg gejuigt. Vandaag anderhalve uur bij een nieuwe dierenarts geweest om zijn dossier “compleet” goed te hebben daar, bloed geprikt weer, wat vloeitsof onder de huid toegedient geregen omdat hij heel ligtjes wat aan t uitdrogen leek te zijn en een flinke AB spuit erin. Helaas is hij ook weer wat afgevallen

Bloed onderzoek was 1e deel aardig oke. Rode bloedcellen waren iets lage ratio, en klein van formaat, witte bloedcellen te laag zoals altijd nog, maar nu nog iets lager, de prednison werd ervan verdacht. Als uitbreiding de nieren nog getest en nogmaals voor FIP.

We waren nog geen uur thuis of de dierenarts belde al. De uitslag van de nieren was al binnen en zeker niet goed. Morgen moeten we terug en gaan ze hem behandelen. Zijn nieren beginnen serieus te falen nu. Hij moet nu ook met de grootste spoed van de pretnison af.

Het gaat er vrees ik toch wel langzaam om spannen wat we nog kunnen.

Ik heb een beetje een taal barriere hier wat het er niet makkelijker op maakt voor mijzelf. Gelukkig een hele fijne en lieve vriend die mij alles goed uitlegt hoe en wat. Als hij hier allemaal doorheen gaat komen zal hij wel een nier pacient blijven waarschijnlijk. In dat geval gaan we waarschijnlijk zelf zijn maaltijden in huis maken volgens goede recepten voor nier katten. Voor nu maakt het weer eigenlijk weinig uit wat hij eet, zo lang hij maar eet

Ook wel heel fijn dat de kliniek waar we nu zijn echt alle tijd namen voor ons en echt alles tot in detail uitlegde. Hij was ook helemaal weg van cany’s persoonlijkheid.

Fingers crossed maar weer.

**Geplaatst**: 06-02-19 23:21

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 06-02-19 23:21

Ah ik duim weer voor jullie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-19 19:55

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-19 19:55

Helaas heeft het niet zo mogen zijn

Totaal verscheurt en gebroken hebben we hem vandaag in rust gegeven.

Hij knapte ontzettend op van onze laatste dierenarts bezoek. Hij at weer goed, was super speels enz. Helaas ging het daarna heel hard achteruit.
Hij at zo goed als niet meer sinds gisteren, wilde amper nog drinken, had geen kracht meer en voelde zich duidelijk niet lekker. Vandaag nog een bloedtest laten doen om het zeker te weten maar dit was alles behalve goed. Zijn nierenwaardes waren nog eens dubbel zo hoog geworden en ook zijn witte bloedcellen nog lager. Ook de rode bloedcellen waren omlaag verder gegaan.

De slot conclussie die wij nu hebben (zonder autoptie o.i.d) is dat zijn nieren helemaal op waren en dat hij een probleem had wat al vanuit het beenmerg kwam.

Gisteren en vandaag huilend door gebracht. Bij de dierenarts met ons laatste levende knuffel moment gaf hij zelf ook aan dat het tijd was door van mijn schouder af op de behandeltafel te springen en daarop ging liggen. Hij was op..

bijna 12 jaar geleden bij zijn 1e ademhaling geweest en vandaag bij zijn laatste. 12 jaar lang met onwijs veel herinneringen. Samen door diepen dalen gegaan en hele mooie hoogte punten mee mogen maken.

Candy 20-4-2007 - 14-2-2019

Afbeelding

**Geplaatst**: 14-02-19 19:59

Geplaatst: 14-02-19 19:59

Ach wat sneu, Heel veel sterkte de komende tijd! :(:)

**Geplaatst**: 14-02-19 20:31

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 14-02-19 20:31

Ik heb veel aan jullie moeten denken afgelopen week. Sterkte!

**Geplaatst**: 14-02-19 20:34

Geplaatst: 14-02-19 20:34

Ach, wat vervelend dat het toch zo erg verslechterde met hem.. Heel veel sterkte gewenst!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-19 20:36

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-19 20:36

Dankje beide

Het voelt zo onwerkelijk

Erbij zijn toen hij geboren werd en nu ook met zijn laatste ademhaling.

Helaas ging hij niet helemaal zonder slag of stoot. Hij begon heel erg over te geven net voor hij echt onder zijl was en toen hij zijn laatste ademhaling gehaald had begon hij erg te "vloeien" uit zijn mond en later ook uit zijn neus. Eerst enkel slijm maar later ook puur bloed.

**Geplaatst**: 14-02-19 21:14

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 14-02-19 21:14

O wat gruwelijk. Dat is niet fijn om mee te maken zeg.

**Geplaatst**: 15-02-19 00:46

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 15-02-19 00:46

Ach, wat verdrietig. Sterkte TO, en weet dat je die 12 jaar alles voor hem hebt gedaan, tot het einde toe..

**Geplaatst**: 15-02-19 00:59

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 15-02-19 00:59

heel veel sterkte

**Geplaatst**: 15-02-19 01:19

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 15-02-19 01:19

Heel veel sterkte met het verlies van Candy, wat een schat zoals hij in je nek lag. Spijtig dat hij toch niet beter mocht worden, je bent een onwijs goed baasje voor hem geweest :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-19 11:47

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-19 11:47

Bedankt iedereen.

Ik ben er echt helemaal kapot van.
Gisteren middag nog een paar keer dat ik naar de koelkast loop om iets te bedenken/maken voor hem om te eten. Gisteren avond toen we gingen slapen mijn vriend nog gevraagd zijn medicijnen mee terug te nemen na zijn sigaret. Mijn 1e handeling vanochtend was zijn voerbakje zoeken om te zien hoeveel hij gegeten had. Het is zo’n grandioos groote leegte nu.

Kimmie1: de foto’s die ik gisteren geplaats heb geven een beetje weer hoe onwijs intiem candy en ik altijd leefde. Hij was als een hondje, zat mij altijd op te wachten luid miauwend als ik thuis kwam, zo gauw als ik op de bank zat of op een stoel lag hij op schoot, naast mij, voor mij of in mijn nek. Als ik ging slapen hetzelfde. Heel veel nachten van onze 12 jaar lag hij onder mijn deken half over mijn arm heen mij in slaap te spinnen helemaal zochzelf tegen mij aan geduuwd. Vakanties, wat voor mij bijna altijd betekende om baar het schip van mijn ouders te gaan, ging hij mee. Laatste 2 jaar als ik naar mijn vriend ging idem dito. Altijd samen, maar zo weinig niet samen geweest in die 12 jaar.

Ze zeggen katten zijn niet zo mens gericht als honden en hebben vooral hun eigen leven. Candy was juist super mens gericht.

We hebben zulke mooie jaren gehad, zulke mooie herinneringen en die raak ik gelukkig nooit meer kwijt

**Geplaatst**: 15-02-19 12:32

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst: 15-02-19 12:32

Het is ook een enorme leegte die Candy achterlaat. Hier ook zo'n kat die het liefst de hele dag op schoot (of eigenlijk op mijn borst/in mijn hals) ligt. Die hele verhalen tegen zijn mensen mauwt, die me precies laat weten dat het tijd is dat ik op de bank ga zitten, zodat hij erbij kan komen liggen. En ondanks dat ik zielsveel van hem houd, mis is zijn voorganger soms ook nog. Die was op haar manier nog veel bijzonderder, beestjes laten echt wat achter in je hart. Je hebt gewoon een band met elkaar en ondanks dat je weet dat je je huisdier waarschijnlijk overleeft, kun je je daar nooit op voldoende op voorbereiden.. Je bent zo gewend aan elkaar, je houdt zo van elkaar.
Neem de tijd die jij nodig hebt, dat is het enige wat ik je kan zeggen. En als mensen dat niet begrijpen dan ligt dat aan hen en niet aan jou.
Heel veel sterkte, nogmaals!

**Geplaatst**: 15-02-19 20:01

Geplaatst: 15-02-19 20:01

XxLiEsJuHhxX schreef:
Bedankt iedereen.

Ik ben er echt helemaal kapot van.
Gisteren middag nog een paar keer dat ik naar de koelkast loop om iets te bedenken/maken voor hem om te eten. Gisteren avond toen we gingen slapen mijn vriend nog gevraagd zijn medicijnen mee terug te nemen na zijn sigaret. Mijn 1e handeling vanochtend was zijn voerbakje zoeken om te zien hoeveel hij gegeten had. Het is zo’n grandioos groote leegte nu.

Kimmie1: de foto’s die ik gisteren geplaats heb geven een beetje weer hoe onwijs intiem candy en ik altijd leefde. Hij was als een hondje, zat mij altijd op te wachten luid miauwend als ik thuis kwam, zo gauw als ik op de bank zat of op een stoel lag hij op schoot, naast mij, voor mij of in mijn nek. Als ik ging slapen hetzelfde. Heel veel nachten van onze 12 jaar lag hij onder mijn deken half over mijn arm heen mij in slaap te spinnen helemaal zochzelf tegen mij aan geduuwd. Vakanties, wat voor mij bijna altijd betekende om baar het schip van mijn ouders te gaan, ging hij mee. Laatste 2 jaar als ik naar mijn vriend ging idem dito. Altijd samen, maar zo weinig niet samen geweest in die 12 jaar.

Ze zeggen katten zijn niet zo mens gericht als honden en hebben vooral hun eigen leven. Candy was juist super mens gericht.

We hebben zulke mooie jaren gehad, zulke mooie herinneringen en die raak ik gelukkig nooit meer kwijt

Ach meid, wat vreselijk. Ik ken het, heb al een heleboel katten verloren, ook drie die echt mijn maatje waren. DE laatste was nog maar net 2 jaar oud. Hij had een hartkwaal, ik wist dat hij niet oud zou worden, maar toch...
Ik kan je maar een raad geven. Neem een 'nieuwe' kat. Die zal jouw schat nooit kunnen vervangen, maar je hebt wel iets om je op te richten, om naar uit te kijken.. Het verdriet blijft, maar een 'nieuwe' leidt af en je hebt tenminste weer een dier om aan te denken.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-19 20:40

Re: Wat mankeert mijn tijger toch?

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-19 20:40

Dreamybol, dat klopt helemaal, je houd zoveel van zo'n dier en helemaal als je 4 maanden zo hard vecht samen om beter te worden.

Hevonen, Dankjewel dat je dat zegt!

Vandaag heb ik zijn brokken parade uitgezocht (hij had 4 verwschillende soorten droog voer waaropnder 1 zak nier dieet en 1 zak urinary en nog wat natvoer urinary). Al het speciale dieetvoer wil ik schenken aan een asiel hier in de buurt en zei al tegen mijn vriend dat ik wilde kijken wat er zat.
Maar tegelijk voelt het zo gemeen om dat te willen, maar een leven zonder kat is voor mij zowieso ondenkbaar.

Ook zijn kattenbak. Elke keer als ik hem zie begin ik weer te huilen. Eergisteren avond was hij weer wat grit ervan aan het eten en nu is het leeg, geen kat meer ervoor. Nu de kattenbak leeg gemaakt, de leegte van de gang is meteen helemaal enorm. Ik zie liever zijn kattenbak daar weer staan en een andere kat die er gebruik van maakt dan de leegte, net als met zijn mandjes. Ze leeg te zien is moeilijk. Maar ze weghalen is ondenkbaar.

Het voer uitzoeken en de kattenbak voelt wel echt alsof ik hem uit wis uit mijn leven. Gelukkig wel nog mijn hond en de paarden om mijn aandacht op te zetten. Maar het is toch ook wel heel erg anders dan een kat.

Ik heb wel heel veel vrede met hoe het gelopen is. De laatste weken hier heeft hij nog als een kleine kitten alles ontdekt en stond hij ons elke keer bovenop de deuren op te wachten. Het is goed zo. Het is echt goed zo. Maar maakt het niet minder pijnlijk.

Wat ook wel heel apart was, was hoe mijn hond erop reageerde. Zij was erbij met inslapen (heeft ze niet veel van mee gekregen, het toeval wilde dat zij eergisteren een abces aan haar anaalklier open geprongen had en net voor candy ingeslapen is, haar billen behandeld gekregen had), we hebben candy hier in de tuin begraven, toen ik hem uit de auto ging halen mijn hond nog eens goed aan hem laten snuffelen en waar ze bij de vorige hond van mijn ouders er 1 keer aan rook en toen weg liep, bleef ze nu strak naast mij mee lopen naar zijn grafje en bleef snuffelen met soms een likje of een duuwtje. Heel erg sneu ook om te zien. Daarna toen we hem in het grafje legde begon ze er ook een beetje bij te piepen en toen we candy toe dekte bleef ze strak kijken naar de plek waar hij onder de aarde verdween. 5 minuten later was het wel weer goed en was ze weer aan het spelen. Ze zijn nooit dikke vrienden geweest als in samen slapen of spelen maar blijkbaar was er toch meer tussen hun dan wij dachten.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-19 20:55

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-19 20:55

Van zijn 1e momenten
Afbeelding

Tot gisteren nog eventjes genieten van een paar zonnen stralen en lekker warm voor de kachel
Afbeelding

En mijn hond haar laatste vaarwel.
Afbeelding