rockwitch schreef:Weer een prima nacht gehad. Alleen nu probleem 2. Die echt helemaal niet aan haar ligt.
Onze zoon van 4 is ineens doodsbang van haar. De eerste dagen ging hij naar haar toe en aaien en nu is het echt paniek als we beneden komen en Abby komt heel rustig gedag zeggen. Ze springt niet, ze blaft niet. Ze kwispelt alleen. Ze heeft hem nog nooit pijn gedaan. We laten ze natuurlijk ook niet alleen samen.
Ik snap natuurlijk dat het voor hem nieuw en spannend is, hij is het afgelopen jaar een paar keer flink geschrokken van honden, dus ik hoop dat het een kwestie van tijd is, want hij durft nu amper door het huis te lopen als Abby rond wandelt.
Lastig inderdaad, misschien dan toch ineens besef dat ze groot is en wellicht heeft die paar nachten janken ook niet geholpen.
Heb je je zoontje al gevraagd waarom hij haar nu eng vindt?
Ik zou proberen er zo normaal mogelijk om te doen, maar het niet negeren dat hij bang is. Bang zijn mag, het is niet dat hij iets verkeerds doet, zal toch nog wat meer wennen zijn.
Denk ik, ik ben geen opvoedkundige
maar mijn persoonlijke mening.
Mijn nichtje vond mijn hondje ook soms eng (en dan is het maar een kleine kruising), maar hij is wel groter dan de chihuahuas die ze gewend is, en de mijne kan in zijn enthousiasme luid blaffen. (Vooral dat blaffen schrikt af, ik maak soms ook een sprongetje als hij ineens blaft, wat een volume voor een kleine hond).
Haar samen met mij hondje laten zitten, koekje geven, pootje geven, koekje en balletjes gooien (hij laat ook super op commando los, dus dat helpt).
Krijgt ze toch een beetje controle over de hond en dan weet ze dat hij ook luistert als ze hem een commando geeft