Geplaatst: 25-07-17 10:15 Azmay schreef:[
Volgens mij zijn jullie het wel met elkaar eens maar komt het gewoon niet over
Wat ze volgens mij bedoelen is dat 100x foei zeggen terwijl je hond ondertussen gewoon je bank op eet zeg maar, en dan vervolgens blij zijn als de hond na 10 minuten "luistert" omdat hij zelf geen zin meer heeft in wat hij aan het doen is.
maar dat heeft niks te maken met foei zeggen. Dan is de gehele opvoeding een drama.
Er staat letterlijk dat foei zeggen niet werkt en geen opvoeding is. En daar ben ik het niet mee eens.
Hier heb ik twee Engelse staffords(wat inmiddels voor de meeste al geen verrassing meer is
)Reutje is gekomen op 8,5 weken. Was nog niet een beetje zindelijk, mocht als ie piepte uit de bench en sloopte alles(ja bij de fokker waren de stoelpoten aangevreten) en toen we bij hem kwamen kijken trok meneer bijna aan de kabels de tv van de muur. Maar hij was de laatst overgebleven en andere pupjes waren met 8 weken al weg. Het enige wat ie kende was ''nee''.
Teefje hebben we 2 april gekregen. Was toen bijna 1 jaar(7april. ) Fokker terug gevonden en daar is gewoon geen verkeerd woord over te zeggen. Teefje heeft helaas geen goede start gehad. Als je je schoenen optilde om ze weg te zetten lag ze op haar rug, in elkaar gedoken en pieste ze alles onder. Een stem correctie in de vorm van een ''brul'' is bij haar reden genoeg om in paniek te raken.
Reutje is heel strak opgevoed nee is nee. En als hij commando's kent dingen doet waarvan hij weet dat hij dat niet mag krijgt ie ook echt rustig een keer een tik. Betekend niet dat ik hem afsla of in elkaar timmer, maar een tik krijgt ie wel als ie echt te ver gaat. Makkelijkste hond die ik ken. Want nee is ook nee. En om een tik te krijgen moet ie het ook wel heel bont maken. En echt niet bang.
Teefje daar in tegen, die kan ik als ze iets doet waarvan ze weet dat het niet mag, alleen naar haar bench sturen. Want zodra ze weet dat ze iets doet wat niet mag, is ze op de een of andere manier zo onder de indruk dat je gewoon niks kan doen zonder dat ze een balletje word en plast. Ik loop naar de bench, doe hem open en ze gaat er zelf in liggen. Met als resultaat dat haar gedrag inmiddels flink veranderd is. Haar karakter is goud waard en het vertrouwen groeit. Ik hoef er ook niet over na te denken haar eens een tik te geven, want daarvoor heeft ze er al teveel gehad. Maar zelfs een brul kan voor haar teveel zijn. Ook dat word beter, want de andere hond krijgt die ook wel eens of de katten. Inmiddels zijn we bijna 4 maanden verder en is ze gewoon heel positief veranderd. Maar ik zal haar ook altijd anders moeten benaderen en lezen dan de reu.
De reu is in heel zijn gedrag uitstraling anders met het laten zien van signalen. Is ook niet zomaar van zijn stuk te brengen. Teefje wel en die laat veel sneller signalen zien, die ook redelijk snel elkaar opvolgen.
Als ruwe voorbeeld dus met vooral grote signalen; als de reu iets niet vertrouwt gaat ie stil staan(ook echt vierkant zoals halthouden zou moeten zegmaar) staart recht overeind en kop omhoog, als wij daar weinig/niet op reageren, blaft ie een keer en rent ie dribbelend tussen ons en de plek waar hij wil staan. Doen we dan niks zijn er twee opties, of er is echt iets wat ie niet vertrouwt en hij gaat borstelen en blaffen. Of hij stopt en komt naar ons.
Het teefje begint gelijk te borstelen, en vrij kort daarna te grommen, meestal nog voordat je kan reageren. Word dan ook makkelijk onrustig als de reu niet reageert. (want de reu maakt zich niet zomaar druk..) Dan begint ze te blaffen. Haar staart hangt dan ook eerder tussen haar poten dan omhoog. Als haar staart recht omhoog staat met het eerder genoemde gedrag is ze echt van mening dat er iets is, maar dan reageert de reu ook.
Nu maakt de reu zich minder snel druk, en is ook minder snel onder de indruk van iets wat het verschil is met het teefje, die is, zeker als ze zonder de reu is of geen steun van hem krijgt ook heel onzeker/angstig als er iets voorvalt. Ook omdat wij haar niet steunen in het gedrag omdat er meestal ook niks is en ze gewoon schrok van een geluid. Gelukkig herstelt ze tegenwoordig heel snel. Dan wil ze wel eens schrikken of iets niet vertrouwen, dan borstelt ze en roep ik haar bij en loop rustig verder waarop haar haren weer normaal legt en ontspannen verder wandelt.
) en hoor je alleen maar: Foei, foei, foei, foeiii!!! En die hond doet lekker waar hij zin in heeft 
