Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-16 08:53

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-16 08:53

Zoveel lieve reacties, ze zijn een schrale troost voor me. Nogmaals ontzettend bedankt daarvoor.

Vandaag wordt Renzo gecremeerd, we hadden de keuze om nog een pootafdruk te laten maken, maar dit hoefde ik in eerste instantie niet. Gisteren bedacht ik me, dus straks om 9:00 bel ik het crematorium en hoop ik dat ik nog op tijd ben.
Het is een gekke dag, mijn vriend is gewoon naar zijn werk en de wereld draait weer, maar mijn leven staat nog steeds stil. Het lijkt niet verder te willen. Ik heb vannacht aan één stuk door geslapen, ik was kapot. Het eerste wat ik vanmorgen dacht toen ik huilend wakker werd: hij is er niet meer, het was geen boze droom. Ik kon zo lang in bed blijven liggen als ik wilde, ik hoefde er niet op tijd uit om zijn medicatie te geven en om samen te gaan lopen. Maar ik kon het niet, ik kon niet blijven liggen en doen alsof er niks aan de hand was. Hoe graag ik ook mijn kop in het zand zou willen steken, ik kan er niet omheen. Dus ik moest weer naar beneden, de lege deurmat aanschouwen, de stilte in. Weer die klap. Ik ben nog nooit helemaal alleen in dit huis geweest, hij was altijd bij me. En nu zit ik hier alleen op de bank, ik hoef geen kant op, als ik hier de hele dag zou blijven zitten dan zou het niemand wat uitmaken. Hoe vaak ik wel niet op hem gemopperd en gezucht heb omdat we weer moesten gaan lopen, vooral op dagen als deze dat het alsmaar regent. Maar god, wat heb ik er toch veel voor over om nog even met hem door te stromende regen te kunnen lopen. Die natte hondengeur in de hal te ruiken. De handdoek van de vorige regenwandeling ligt nog steeds op de verwarming, hij ruikt nog naar hem, net als zijn halsband en zijn zakdoek die ik zaterdagochtend nog omruilde voor een schone. Hij moest immers wel keurig gekleed voor zijn bezoek aan de dierenarts. Overal waar ik kijk, zie ik herinneringen aan hem, al zijn spullen staan nog waar hij ze heeft achtergelaten. En ik wil ze niet weghalen, ik kan het niet. Ik wil mezelf voor de gek houden en het allemaal laten staan voor het geval hij nog terugkomt. Ik wil de deur niet uit, want dan is hij helemaal alleen.
Ik voel me gebroken, incompleet en ontroostbaar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-16 09:03

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-16 09:03

Deze tekst slaat de spijker op zijn kop.

**Geplaatst**: 20-06-16 09:10

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 20-06-16 09:10

Heel veel sterkte. Je hebt het ontzettend mooi geschreven. Ik zit hier met tranen in mijn ogen. Ik heb het 2 jaar terug 2 keer mee gemaakt en ik heb nooit meer gerouwd dan toen, dus ik kan me voorstellen hoe het moet zijn.

**Geplaatst**: 20-06-16 09:13

Geplaatst: 20-06-16 09:13

Heel veel sterkte Y;(

Met tranen in mijn ogen je verhaal gelezen. De liefde spat ervan af.

**Geplaatst**: 20-06-16 09:30

Geplaatst: 20-06-16 09:30

Bah, tranen over mijn wangen. Prachtig beschreven.. En zo herkenbaar.

Heel veel sterkte. Je zal nog vaak aan je grote vriend denken. Y;(

**Geplaatst**: 20-06-16 09:31

Geplaatst: 20-06-16 09:31

Wat verdrietig. We weten allemaal dat het komen gaat, maar het blijft een klap.
Mijn hond is bijna 12, ik moet er nog niet aan denken om haar te laten gaan. Hopelijk is ze er nog een paar jaar.
Sterkte TS!

**Geplaatst**: 20-06-16 09:42

Geplaatst: 20-06-16 09:42

De liefde voor Renzo straalt overduidelijk uit al jouw berichten, wat heeft hij een mooi leven bij jou gehad. Wat is het intens verdrietig om afscheid te moeten nemen van je grote vriend. Ik heb twee jaar geleden na 17 jaar afscheid moeten nemen van onze hond. Het verdriet slijt maar ik mis hem nog iedere dag. Heel veel sterkte :(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-16 10:29

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-16 10:29

Nog wat foto's van onze laatste middag samen, hij heeft nog even genoten.

Afbeelding

**Geplaatst**: 20-06-16 18:07

Geplaatst: 20-06-16 18:07

Ach, ik weet zo goed hoe je je voelt....zo'n verdriet om zo'n geliefd dier. Ik weet nog dat ik helemaal gek werd van de stilte. Terwijl wij nog veel andere honden hebben, maar die ene was er niet meer....
Wij hebben binnen vijf dagen een pup op gehaald. Veel te snel, in vele ogen, maar het heeft mij zo enorm geholpen. De stilte was weg, de drang hem overal te willen zien, ik werd afgeleid door de nieuwe pup, hij werd mijn troosthond.
Ik begrijp dat dit voor veel mensen niet te begrijpen is, wilde het je toch mee geven.
Overigens staat ons nu weer groot verdriet te wachten, want we hebben net te horen gekregen dat onze zo geliefde kat over twee dagen ingeslapen moet worden. Ik huil met je mee....

**Geplaatst**: 20-06-16 18:11

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 20-06-16 18:11

Zo veel herkenbaars in je woorden. Kippenvel over heel mijn lichaam..

Neem je tijd en voel je verdriet. Dat is het enige dat helpt om dit verdriet uiteindelijk een plekje te kunnen geven. En ooit.. ooit als jij daar aan toe bent, lukt dat :(:)

**Geplaatst**: 20-06-16 18:12

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 20-06-16 18:12

Mooie, dierbare foto's.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-16 19:05

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-16 19:05

Diablo: ik denk dat iedereen daar anders mee omgaat en ik snap dan ook nooit zo goed dat mensen over jouw keuzes oordeelt.
Ik wens je veel sterkte met jullie kat.

Cynthia: ik denk dat jij als geen ander weet hoe intens dit verdriet is. Ik geloof dat ik me nog nooit zo verdrietig, zo radeloos heh gevoeld.

Dankjewel Tineke.

**Geplaatst**: 20-06-16 20:30

Geplaatst: 20-06-16 20:30

Wow..

Sterkte

**Geplaatst**: 20-06-16 20:52

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 20-06-16 20:52

Sterkte...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-06-16 21:13

Geplaatst door de TopicStarter : 20-06-16 21:13

Ik had vanmiddag net weer een enorme huilbui gehad toen de deurbel ging: op de stoep stond een man met een grote bos bloemen. Van mijn ouders en zus, als dank voor de bijzondere manier waarop we voor Renzo hebben gezorgd. Zo lief.
Ze staan op de schouw bij het ereplekje van Rens.
Afbeelding

**Geplaatst**: 20-06-16 22:20

Geplaatst: 20-06-16 22:20

Ach wat vreselijk! Ik kan me goed voorstellen hoe radeloos en leeg je je moet voelen

heel veel sterkte en denk aan alle mooie momenten

**Geplaatst**: 20-06-16 22:24

Geplaatst: 20-06-16 22:24

Wat ontzettend verdrietig

Heel veel sterkte met het verlies van je trouwe viervoeter. :(:)

**Geplaatst**: 20-06-16 22:29

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 20-06-16 22:29

Ik heb tranen in mijn ogen en dat heb ik anders nooit.

Wat prachtig geschreven, hij was echt een prachtige hond! Hij is ook echt enorm oud geworden voor een bouvier zeg!

Veel sterkte Jolien! :(:)

**Geplaatst**: 20-06-16 22:32

Geplaatst: 20-06-16 22:32

Jeetje ook ik heb tranen in me ogen

wat een knappe hond! Ontzettend veel sterkte voor jou en ook voor je familie!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-06-16 07:12

Geplaatst door de TopicStarter : 21-06-16 07:12

Bedankt essiesilly, Evelien, Marlinde, en Felien_kyra.

De derde ochtend zonder hem en de stilte blijft. Ik zit stil op zijn kussen, te bedenken hoe ik straks de deur uit moet stappen. Daar zie ik als een berg tegenop: naar buiten lopen zonder dat hij zijn medicijnen heeft gehad, zonder dat we hebben gewandeld, zonder dat ik hem nog een koekje en een dikke knuffel heb gegeven. "Tot strakjes boef, pas je goed op het huis? We zien elkaar over een paar uurtjes weer".
Zag ik je over een paar uurtjes maar weer, dan zouden we doen alsof er niks aan de hand was geweest. En dan hadden al je spullen er gewoon nog gestaan.
Dus ik ga straks in mijn eentje naar buiten, geef geen koekje en de riem blijft ook hangen en het huis is leeg.

**Geplaatst**: 21-06-16 13:52

Geplaatst: 21-06-16 13:52

Dikke, dikke knuffel! :(:)

**Geplaatst**: 21-06-16 14:01

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 21-06-16 14:01

Wat een ontzettend herkenbaar verdriet.. zit hier een partijtje te huilen ook. Heel veel sterkte toegewenst.. hij was erg geliefd en ik hoop dat je je hier door heen kunt slaan

**Geplaatst**: 21-06-16 14:09

Geplaatst: 21-06-16 14:09

Oh he bah, tranen in m'n ogen. Prachtig geschreven en zo herkenbaar. Bij mij is het inmiddels al weer 2,5 jaar geleden dat ik mijn allergrootste vriend waar ik mee ben opgegroeid na bijna 14 jaar moest laten inslapen. Je weet dat je het beste doet en dat het ooit moet gaan gebeuren, maar het gemis en de leegte die erop volgen zijn verschrikkelijk. Bij mij kwam de echte klap pas na een paar dagen toen ik weer begon met "leven" en 's avonds toen ik thuis kwam besefte dat hij er nooit meer zou zijn. En ook na 2,5 jaar voel ik het verdriet en mis ik hem nog steeds, maar er blijven toch vooral liefde en mooie herinneringen over. Elke dag zal het beetje bij beetje beter gaan, maar vergeten zul je hem nooit. Heel veel sterkte!

ps. Dit vond ik persoonlijk een prachtig filmpje/gedicht (the Rainbow Bridge), heb er samen met mijn ouders en broertje wat af gejankt elke keer als we dit afspeelden en aan ons vriendje dachten.
http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-06-16 19:07

Geplaatst door de TopicStarter : 21-06-16 19:07

Animae schreef:
Oh he bah, tranen in m'n ogen. Prachtig geschreven en zo herkenbaar. Bij mij is het inmiddels al weer 2,5 jaar geleden dat ik mijn allergrootste vriend waar ik mee ben opgegroeid na bijna 14 jaar moest laten inslapen. Je weet dat je het beste doet en dat het ooit moet gaan gebeuren, maar het gemis en de leegte die erop volgen zijn verschrikkelijk. Bij mij kwam de echte klap pas na een paar dagen toen ik weer begon met "leven" en 's avonds toen ik thuis kwam besefte dat hij er nooit meer zou zijn. En ook na 2,5 jaar voel ik het verdriet en mis ik hem nog steeds, maar er blijven toch vooral liefde en mooie herinneringen over. Elke dag zal het beetje bij beetje beter gaan, maar vergeten zul je hem nooit. Heel veel sterkte!

ps. Dit vond ik persoonlijk een prachtig filmpje/gedicht (the Rainbow Bridge), heb er samen met mijn ouders en broertje wat af gejankt elke keer als we dit afspeelden en aan ons vriendje dachten.
http://www.indigo.org/rainbowbridge_ver2.html

Wat een prachtig filmpje, enorm bedankt voor het delen hiervan. Ik wil graag geloven dat hij inderdaad ergens op ons staat te wachten en dat hij het in de tussentijd fijn heeft.

Ik ben vandaag weer aan het werk gegaan en god, wat had ik het zwaar. Collega's waren erg lief en begripvol, maar mijn werkgever zei wel dat ik 'echt niet kon huilen hoor, waar de kinderen bij zijn'. Ik heb haar proberen uit te leggen dat mijn huilbuien erg moeilijk te nuanceren en te sturen zijn, maar uiteindelijk heb ik me aardig groot weten te houden. De kinderen schrokken erg van het nieuws, Renzo was een paar keer langsgekomen op school en ze waren allemaal gek met hem. Er werd dan ook regelmatig gevraagd hoe het met hem ging. Het leek me dus het beste om het ze direct maar te vertellen, dan had ik dat ook maar gehad. Het was lastig om erover te vertellen zonder te "mogen" huilen, hoewel de kinderen aan me konden zien dat ik er heel verdrietig van was. Toen ze om half 3 naar huis gingen heb ik eerst even lekker de sluizen opengegooid.

**Geplaatst**: 24-06-16 11:18

Re: Mijn hart huilt.

Geplaatst: 24-06-16 11:18

Lieve TS, in mijn ogen is het zo dat welke keuze je ook maakt, je uit het liefde voor je dier doet, dat het goed is.

Ik weet uit ervaring dat het lang duurt. Drie jaar geleden heb ik mijn hond in moeten laten slapen en ik heb een nieuwe hond om het lege plekje op te vullen, niet als vervanging oid, maar het blijft zeer doen