Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
JJenniferxxx schreef:Bijten is ook niet erg, maar wel dat het hondje je zo hard verwond en niet meer loslaat, dan is het een ander verhaal!!!
Ja ik vind het ook jammer, ik vind het ook jammer dat ik nu de boeman ben
JJenniferxxx schreef:Ik heb overduidelijk op die vraag geantwoord, zoek maar terug.
Van een pup van 5 maanden denk je niet dat die al zo is. Wel dat ze bijten uit speelsheid en van het wisselen, maar wat Tanja vast had liet ze niet los, met alles wat je doet elke beweging wil je happen, verder is het een hartstikke lieve knuffel. ik en mijn vriend waren beide overtuigd dat ze prima in het gezin zou passen. ik heb maar een uurtje bij die mensen gezeten, ik kon tanja niet echt goed inschatten omdat ze 2 kinderen had die het dier vreselijk aan het treiteren waren, ze was daardoor hardstikke druk en toen we de auto in stapte was ze ook rustig en dacht ik echt dat het goed zou zitten. Ik had geen twijfels, maar ik heb nou al 20 keer gezegd dat ik haar niet weg wilde doen maar dat ik geen andere keus had omdat mijn ouders het anders wel zouden doen..
JJenniferxxx schreef:Bijten is ook niet erg, maar wel dat het hondje je zo hard verwond en niet meer loslaat, dan is het een ander verhaal!!!
Ja ik vind het ook jammer, ik vind het ook jammer dat ik nu de boeman ben
liekec schreef:SienenIvo schreef:Misschien heeft ze wel andere dingen aan haar hoofd dan een pup te beleren...
Ik zou dat niet erg vinden, maar denk dat iig wel na voordat je zo'n diertje uit zo'n bloedlijn neemt.
JJenniferxxx schreef:Ik heb overduidelijk op die vraag geantwoord, zoek maar terug.
JJenniferxxx schreef:Misschien is dit wel een belangrijke reden waarom ik spontaan een hond heb gehaald zonder eerst 10 x te gaan kijken. Ik heb bordeline, ik ben best eenzaam en zoek echt de dieren om me heen. Aangezien ik mijn paard op een vreselijke manier ben verloren was ik misschien heel naief om deze pup te kopen, ik heb er niet goed overna gedacht, ik was blij dat ik eindelijk een maatje erbij zou krijgen en mijn tijd en energie erin zou kunnen steken. Ik kan namelijk door die ziekte ook niet naar school of full time werken, omdat ik me zodanig nergens op mijn gemak voel en mijn zelfbeeld gewoon heel slecht is. Dan nog, het is geen excuus en ik had er goed overna moeten denken, maar als het aan mij lag was ze nog steeds hier. Ik heb hier geen stempel op in te brengen ik ben de baas niet in huis en mijn vader overduidelijk wel. Misschien was het wel goedgekomen als ze hier nog was geweest, misschien waren de problemen opgelost, maar die garantie heb je nooit. De situatie op het begin was al gevaarlijk voor mijn zusje en de andere honden, die kunnen zich in zovere niet verweren als dat ik en mijn ouders en broer dat kunnen.
Ik krijg trouwens maandag de hulp die ik nodig heb omdat dit niet de eerste keer is geweest dat ik een dier mee naar huis heb genomen (de andere dieren konden trouwens wel blijven en hebben nooit voor problemen gezorgd) maar er is toch iets waardoor ik het opzoek..