gohya schreef:Samm schreef:Hmm, ik snap je gedachtengang heel goed TS.
Jij kent je hond en alleen JIJ weet wanneer het genoeg is, krijgt je hond pijnstillers voor haar artrose?
Is er een kans dat de hond uitzaaiingen heeft?
Om deze moeilijke beslissing toch zo goed mogelijk te kunnen nemen moet je jezelf de volgende vier vragen stellen:
Is de hond vrij van ernstige pijn?
Heeft de hond nog plezier in zijn leven ?
Is de hond nog zindelijk in huis?
Heeft de hond nog eetlust?
Als het antwoord op één of meer vragen een duidelijk NEE is, en de dierenarts hier ook op termijn niets meer aan kan doen, is de tijd gekomen om definitief afscheid van de hond te nemen. Onder pijn versta ik dan ook benauwdheid etc. Onder zindelijkheid ook het vrij zijn van hinderlijke stank of bloedverlies etc.
Ja. De hond is vrij van pijn.[dat weet ik echt heel zeker].Benauwd is ze niet constant,alleen tijdens een hoestbui als ze slijm moet ophoesten.
Ja ze heeft zeker nog plezier in het leven,ze slaapt alleen wel veel,maar das de leeftijd lijkt me?
Ook is ze nog steeds waaks,ze kwispelt als er iemand thuis komt.Gromt nog tegen de kat als die langs loopt.
Ja ze is super zindelijk.Soms laat ik haar in de tuin om een palsje te doen,doet ze dus niet.Ze wil persé naar het bosje toe,ze wil niet eens in het openbaar zitten poepen,altijd achter struiken.
Ze stinkt niet en er is ook geen bloedverlies.Ontlasting is ook normaal.
Ja ze eet voor 2 als het aan haar ligt.Maar ze zal niet zomaar eten pikken,ze "vraagt" altijd netjes of ze de kattenbrokjes mag hebben.
Alles is dus een duidelijke JA zonder enige twijfel.
En daarom vind ik dit zo moeilijk!
Het is alleen dat gezwel.Uitzaaingen zijn er volgens mij niet.
Ze heeft 1 kleinere bult op haar bil zitten,maar ben ermee naar de D.A. geweest.Was geen kwaadaardig gezwel.Pijnstillers heeft ze nooit gehad en ook niet nodig gehad.D.A. had ze anders vast wel uit geschreven.Wel heeft ze antibiota ooit gehad en plaspillen.
@uniekhorse. Ze is nu 11½ jaar oud.
Persoonlijk, als ik dit lees, zeg ik: geef haar de kans de operatie te overleven, lukt dat niet dan komt dat op hetzelfde neer als wanneer je haar nu zou laten inslapen.
Zelf zou ik het dan wel enorm triest vinden als ze binnen korte tijd ná de ingreep zou overlijden. Vandaar dus mijn eventuele overweging of de zwaarte van de ingreep nog opweegt tegen de tijd die ze nog kan hebben en kans op geheel herstel. (van het gezwel uiteraard, niet de overige kwaaltjes waar blijkbaar heel goed mee te leven valt)