Wat erfelijkheid betreft: erfelijkheid speelt wel degelijk een rol in de aanleg voor bepaald gedrag. Teckels zijn onafhankelijk, en nergens bang voor, want ze moesten ooit in hun uppie de dassenholen in om dassen te lijf te gaan.
Retrievers apporteren, en zwemmen bijna allemaal graag, herdershonden waken, shelties lopen zonder training in cirkels om schapen en mensen, omdat het hoedgedrag erin gebakken zit. Newfoundlanders springen hun eigenaren nogal eens achterna als die willen gaan zwemmen... Een vriendin van mij werd door haar onhandige Newfoundlander zelfs onder water geduwd, die had de klok horen luiden, maar hoe je nou precíes mensen uit het water moet redden...

Maar als er iets gebeurt met een hond die tot een vechthondenras behoort, dan "ligt het helemaal aan de opvoeding" door de eigenaren en kan kan het niet aan de erfelijkheid van de aanleg voor vechtgedrag liggen. Hmmm.
Even iets anders: waarom zou je een hond willen herplaatsen die alleen door experts veilig is te houden? Ik zie zo vaak staan: "kan niet bij gezinnen met kinderen jonger dan 12 jaar geplaatst worden."
Ik heb dan wel eens zin zo'n asiel aan te schrijven, en te vragen hoeveel èchte kluizenaren ons land tegenwoordig nog telt. Van die kluizenaren waar wèrkelijk nooit iemand langs komt, en zeker geen kinderen.
Of ze plaatsen zo'n hond bij lieve oude mensen. Zonder kleine kinderen.
Maar die lieve oude mensen hàdden wel kleine kinderen. Ooit. Maar die werden groot en gingen hun eigen weg. En op een dag worden die lieve oude mensen bevordert tot Opa en Oma. En dan komen hun grote kinderen op een dag op visite. En ze nemen natuurlijk de kleinkinderen mee. En die zijn jonger dan 12. Véél jonger zelfs.
Ik hoef toch verder niets meer uit te leggen he?