Bedankt voor jullie lieve berichtjes,medeleven en steun.
Ik ben inmiddels een wrak.
Ben vannacht uiteindelijk huilend,met de handdoek waarop ze is ingeslapen en die nog naar haar ruikt,in slaap gevallen.
Maar zodra ik vanmorgen wakker werd en geen poes naast me vond ging de kraan weer open.
Was lichtelijk aan het doordraaien.
Manlief wist niet meer wat ie met me aan moest,dus m'n moeder is gekomen en die heeft me iets kalmerends gegeven.
Dat helpt wel iets,maar ik mis haar zo....
Bij alles wat ik doe denk ik aan haar,maar ik wil die pijn niet meer voelen,wordt er gek van.
Lieve,liefste Pep,waarom??????