Bokt.nl

Replay schreef:

Als jullie nog steeds niet willen inzien dat blaffen naar een ander of een andere hond aankijken wordt opgevat als uitdagen dan hoef ik verder niets te zeggen en houden jullie het er maar op dat wij niet met honden overweg kunnen en wij niet goed gesocialiseerd hebben.

Als jullie dat wel zien, dan weten jullie dus ook dat hij nooit 'zomaar' zal aanvallen, dat er altijd een reden voor is dat hij het doet.
En dat een dominante reu alleen aan de dominante honden laat zien dat hij de baas is en niet de ander.

Replay schreef:

Denk eigenlijk dat jij blij mag zijn dat wij elkaar nooit tegen gaan komen, hondje (ook al is het een Duitse dog) heeft gewoon een probleem, als het een reu is, die van mij heeft mensenkennis! Tja, stoer doen kan ik ook!

anneve schreef:

Op honden fora beweert 99 van de 100 hondeneigenaren een 'dominante' hond te hebben. Het schijnt niet goed te zijn voor het ego om met een omegaatje door het leven te gaan. Een echt dominante hond zie je echter zelden, en dat is maar goed ook.

Replay schreef:

Maar neem aan dat jij niet met je hondje op vakantie gaat naar Curaçao!

Replay schreef:

Yeah right!

HBVisser schreef:

Ik durf dat te ontkennen. Er zijn vele manieren van aankijken. Op dat moment is de stand van de oren nog belangrijker dan de stand van de staart.

Als een vreemde hond de jouwe bv aankijkt met de staart hoog maar de oren opzij gedragen kan de andere hond spelsignalen afgeven.

Kan het misschien zijn dat jouw hond de signalen van andere andere verkeerd opvat? Want dan zou je kunnen denken dat het een bepaald gedeelte van de socialisatie gemist heeft of nooit goed heeft begrepen.

Verder ben ik het totaal niet eens met het feit dat alle gedragsproblemen meteen aan dominantie gelinkt worden. Een dominante hond kan namelijk de liefste en braafste hond van de wereld zijn. Een dominante hond is namelijk een verstandige hond.

Ik heb een Bullmastiffreu gehad die ook zijn mannetje stond. Nergens bang voor, supertrouw, wijs maar ook geen andere reuenliefhebber. Toch begon hij nooit een gevecht. Never niet!!!
Pas als een andere reu er dicht bij hem in de buurt kwam, gaf hij een onduidelijke waarschuwing, alleen zijn nekharen gingen overeind en hij trok zijn lip heel iets op. Kleine signalen dus, hieruit kon ik opmaken dat ik een zeer zelfverzekerde reu had. Hij hoefde immers niet alles uit de kast te halen om zijn positie te laten zien aan andere honden.

Helaas zijn er altijd andere honden die die signalen niet opvatten en vrolijk doorgaan, tja en dan dook hij erop als hij de kans kreeg.
Dat is me 1 keer overkomen en nooit weer. Ik liep gewoon een andere kant op als er een andere enthousiaste reu aan kwam. Hij hield er niet van dus ik deed hem er geen plezier mee.

Teven en reuen die hem met rust lieten was geen enkel probleem. Ik heb zelfs hem met zijn ruim 65 kilo niet aan een slipketting gehad. Wel aan een halfcheck, maar dat was meer omdat er geen banden van 85 cm lang te koop waren. Zodra ik een passende band had gevonden liep hij ook gewoon aan een leren band.

Peelie schreef:

Het zijn juist de kenmerken van de sharpei die het hem doen. dat hoord zo en dat gaan ze er ook echt niet uitfokken omdat andere honden er soms zo achterlijk op reageren.

HBVisser schreef:

Ik heb het niet over het uiterlijk. Ik weet dat een Sharpei nou niet echt een hond is met gevoel voor humor. Ik heb het over karakter. Zoals de Bullmastiff vroeger ook niet al te vriendelijk was omdat ze een volwassen wanhopige man in bedwang moesten kunnen houden.
Inmiddels gaat het met BM heel goed op het gebied van karakter. Nog steeds zijn niet alle reuen de makkelijkste maar het lijkt erop dat het karakter steeds meer gaat meespelen in het fokbeleid.

De vader van mijn BM is zeer sociaal en geen knokker, de moeder van mijn BM is ook zeer sociaal.

Veel fokkers vinden karakter steeds belangrijker worden. En het is ook belangrijk. De honden moeten eigenschappen hebben die wenselijk zijn in een druk Nederland.