Vanochtend is hij op de een of andere manier vast komen te zitten onder zijn laagste stokje. Toen ik thuis kwam kon ik hem nog losmaken maar hij kon nog slecht overeind zitten (vermoedelijk zijn goede pootje wat overbelast door proberen overeind te klimmen) De nieuwe pijnstillers gooit hij er steeds uit (soort van overgeven waarbij hij zijn hele krop leeg schud) en dan voelt hij zich de hele ochtend beroerd. Dit gebeurde vanochtend ook weer. Als klap op de vuurpijl is hij weer een paar gram afgevallen. Het is maar een paar gram, maar die tellen wel zwaar mee voor zo'n kleine vogel.
Hij zit ook steeds met zijn snavel open te hijgen en hij trilt, een teken dat hij door het overgeven niet genoeg pijnstillers binnen krijgt. Daarnaast is zijn ontlasting zwart gekleurd..
Het is genoeg zo. Het mag geen lijden zijn. Dit is de grens waar ik niet overheen wilde. Net met de dierenarts overlegd via de telefoon en die is het gelukkig met me eens. We konden eigenlijk vanavond pas terecht, maar zolang wil ik hem niet laten lijden.
Maar god, wat doet het zeer