Haha ja ik vroeg me af wat mensen van zo'n kruising vinden

Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Yipee schreef:Lisitano schreef:King Charles hondjes zijn ongeveer de meest ongezonde honden die er bestaan. Een directe kruising daarvan zou ik ook niet aandurven
Als het gekruist is met totaal iets anders, dat maakt het wel beter
Een Cavalier als ras zou ik ook nooit kiezen. Hoe lief ze ook zijn.
MyWishMax schreef:NeeJuist de kans op alle erfelijke gebreken uit beide rassen dan.
Kuggur schreef:MyWishMax schreef:NeeJuist de kans op alle erfelijke gebreken uit beide rassen dan.
Ik zou geen cavalier kruising willen hebben, Maar wat Lisitano zegt klopt wél, je vermindert de kans op genetische aandoeningen die vaak homozygoot recessief zijn. Uitkruisen met een ander ras heeft altijd een positieve invloed (minder kans dat recessieve gelijke genen elkaar ontmoeten dan in de kleine ingeteelde genenpool van het "zuivere" ras).
MyWishMax schreef:Tenzij die aandoeningen ook bij het andere ras voorkomen (of waarbij het maar van 1 ouder hoeft te komen, hoe heet het dan?).
xMercury schreef:Dankjewel, dat wist ik niet. Ongelooflijk dat ze blijven fokken met zulke ongezonde dieren!!
Nee, ik ga zelf niet fokken of kruisen hahaha maar bekenden hebben een 'oeps' nestje ...
Ik ga het schedeltje in de gaten houden. Iemand tips? Vanaf hoeveel weken is zoiets zichtbaar denken jullie?
Kuggur schreef:MyWishMax schreef:Tenzij die aandoeningen ook bij het andere ras voorkomen (of waarbij het maar van 1 ouder hoeft te komen, hoe heet het dan?).
Eerste deel van je uitspraak;
onwaarschijnlijk dat dezelfde mutaties bij twee onverwante rassen veel voorkomend zijn (het is allemaal kansberekening, geen "onmogelijkheden").
Tweede deel;
Óf een simpelweg dominant gen, en dat dat het geval is, is héél onwaarschijnlijk; de reden dat ziekteveroorzakende genen recessief zijn is dat ze kapot, niet werkend zijn, niet het juiste eiwit kunnen coderen, in het heterozygote geval red dus het gezonde gen de zaak.
Een ander punt is dat dominante genen héél eenvoudig uit de genenpool te weren zijn (omdat ze nooit verborgen zijn, komen altijd tot expressie). Ik ken geen voorbeelden van genetische aandoeningen die dominant vererven (wat natuurlijk niet betekent dat ze niet bestaan).
Óf, en dit komt voor een bij x-gebonden gen, waarbij 50% van de mannelijke individuen het zieke gen van hun gezonde heterzygote moeder krijgen (voorbeeld bij mensen, morbus Duchenne). Dit komt dus voor, maar is relatief zeldzaam, de x is tenslotte maar één van vele chromosomen.